مردم مبارز کردستان!
انتخابات ریاست جمهوری و شوراهای رژیم اسلامی در حالی برگزار میشود که خود رژیم، به دنبال خیزش های میلیونی دی ماه و آبان ماه سالهای اخیر، انتظاری از شرکت مردم در مراسم تعیین رئیس جمهور نظام شان ندارد. نه فقط این، تمام شواهد دال بر وجود یک نگرانی عمیق اینها از تکرار خیزش های قبلی در فرصتی است که خود رژیم تدارک دیده است. نتیجتا در این انتخابات، هدف اول رژیم، عبور آرام و بی دردسر از روز انتخابات است. نگرانی جدی اینها از روز انتخابات، طغیان مردم علیه کلیت نظام در یک شکل غیرقابل کنترل است. به همین دلیل، علیرغم تمام نمایشی که برای جلوه دادن جدی این مراسم به اجرا گذاشته اند، امر دور کردن نظام از تعرض مردم در روز انتخابات، مشغله اول و آخرشان است.
تلاش بر این است که کاندیداها مطلقا به هیچ صورتی وارد تقابل جدی با هم نشوند. تلاش می کنند مناظره ها از کانال کاملا مطمئنی که باعث دامن زدن ایجاد شکاف در راس نظام شود را به کلی ببندند. مناظره ها کاملا مهندسی شده است با این اوصاف فشار پایین جامعه آنچنان شدید است که حتی با این وجود رنگ خود را به این نمایشات می زند. ایجاد نوعی اغتشاش در اولین مناظره دال بر همین واقعیت است. اما این نمی تواند تمام صورت مسئله باشد بلکه در جامعه در سطحی بسیار وسیع تصمیم برای جارو کردن کل نظام با همه جوارحش موج می زند. خود حاکمیت بیشتر از هرکسی این وضعیت انفجاری را در برابر خود نه فقط احساس بلکه هر روزه در گوشه ایی از جامعه آنرا در شکل اعتراضات کوچک و بزرگ تجربه می کند. به همین دلیل، تاکتیک اجرایی این مراسم، تماما با اتکا بر نگرانی از خطر تعرض مردم طرح ریزی شده است. بر این مبنا، برای مناطق مختلف کشور سیاست های مختلفی با اتکا بر سطح نگرانی امنیتی در پیش دارند. به همین دلیل، تعداد صندوق ها و مراکز رای، به قدرت کنترل نظام گره خورده است. برای تامین هر چه جدی تر تسلط و کنترل نظامی و امنیتی خود، در جاهایی به بهانه کرونا شمار صدنوق ها و مراکز کمتری محدود میشود، در مناطقی هم، اصلا از خیر تعیین مرکز رای گیری میگذرند، در جاهایی هم که تنفر و خصومت علیه نظام تاریخ و عمق بیشتری دارد و مردم احتمالا با یا بدون حضور صندوق هم به میدان بیایند، به حکومت نظامی غیر رسمی تکیه میشود. در مناطقی مانند کردستان که نگران از دست دادن کنترل در صورت شلوغی در مرکز را دارند، ایجاد یک حکومت نظامی اعلام نشده، از احتمالی ترین گزینه های امنیتی نظام است. رساندن ریسک امنیتی به صفر، اگر به قیمت خانه نشینی تمام مردم در آن روز منتهی شود، برای رژیم اسلامی رد شدن از یک خطر جدی در بحرانی ترین شرایط حیات شان و از این زاویه برایشان یک موفقیت امنیتی در یک دوره خطرناک است. رژیم میداند که مردمی که در طول دوره گذشته پشت سر هم در میدان بوده اند و از کارگر و معلم و پرستار و بازنشسته و... هر روزه مشغول اعتراض به جهنم زندگی بوده اند، امکان بلندتر شدن صدای شان در روز انتخابات، یک امر کاملا طبیعی و قابل پیش بینی است.
در چنین فضا و شرایطی اما، بخش اعظم احزاب و جریانات سیاسی در کمپ راست، سیاست تامین سکوت و به خانه فرستادن مردم در روز انتخابات را در پیش گرفته و برایش کمپین راه انداخته اند. این جریانات که در طول عمر جمهوری اسلامی به کرات پشت جناح های مختلف رفته و برای رسیدن به مقصد خویش در مقاطع مختلف به این نظام سواری داده اند، قصد جلوگیری از تبدیل روز انتخابات به روز اعتراضات را با توجیه پرهیز از نزدیکی به صندوق ها و "نه به جمهوری اسلامی" است. سیاست احزاب راست ایران، خواسته یا نخواسته، تقویت رژیم در رسیدن به تامین یک روز آرام، بی دغدغه و خالی از ریسک، برای نظامی است که روزانه هدف و سیبل اعتراضات مردمی در چهار گوشه این جهنم است.
مردم مبارز کردستان!
در کردستان که از روز اولین انتخابات، اینها یک نه بزرگ از شما تحویل گرفتند، نگران طغیان و از دست دادن کنترل اوضاع اند. جمهوری اسلامی از تاریخی ترین دشمن خود در کردستان، بشدت وحشت دارد. میداند که اسلام سیاسی در این منطقه، از روز اول بی ریشه و پایه بوده و در صورت شلوغی در مناطق مرکزی ایران، امکان خارج شدن این منطقه از کنترل نیروهای امنیتی و فراری داده شدن اسلامیون از کردستان، یک احتمال جدی است. به همین دلیل، برقراری یک حکومت نظامی اعلام نشده به هدف در خانه نگه داشتن مردم، یکی از اولین احتمالات است. ترس رژیم از کردستان یک ترس تاریخی و به قدمت عمر اوست.
سیاست احزاب و جریانات راست سیاسی، نه فقط از تاریخ نه گفتن شما به این نظام، که حتی از تحرک میلیونی در دی و آبان عقب است، و در مقایسه با اعتراضات هر روزه علیه نظام کاملا بی ربط است. چگونه است که درست روز تعیین بالاترین مقام اجرایی نظام، آنهم تحت عنوان رای ملت، همه مردمان معترضی که روزی تظاهرات میکنند، روزی جلو موسسات دولتی تجمع میکنند و روز دیگر در اعتصاب اند، ناگهان، در روزی که به اسم آنها سرنوشت سیاسی جامعه رقم میخورد، اعتراض و تجمع و تظاهرات و اعتصاب شان را باید تعطیل و به کنج تنهایی خانه های شان برگردند؟ سیاست ماندن در کنج تنهایی خانه، آنهم در فرصتی که توسط خود رژیم، از سر ناچاری، به اسم انتخابات، فراهم شده است، سیاستی به غایت منفعلانه و پاسیفیستی است. نمی شود حضور صندوق های رای در کنار خود را تحمل کرد که برای گرفتن "آری" به یک فردای جهنمی شبیه امروز رای جمع میکنند. نمی شو با وجود این درجه از فقر و نداری و محرومیت اجازه دهیم عده ای شارلاتان و جانی، محل زندگی و مدرسه و اداره و مساجد محلات را به مراکز کسب رای برای ادامه این جهنم به کار بگیرند.
زنان و مردان آزاده!
روز انتخابات باید صدای شما بلندتر از هر زمانی اعلام کند که عوامل رای جمع کن در محله های زندگی شما حق حضور ندارند. نظامی که ترس از شما را وارد کلان ترین طرح های سیاسی امنیتی اش کرده است، نباید روز انتخابات جرات آفتابی شدن در محلات زندگی شما را داشته باشند. روز انتخابات، خزیدن در کنج خانه، توقف اعتراض علیه وضع موجود و تحویل محل زندگی به مراسم چی های نظام، شایسته شما در کردستان، و شایسته هیچ آزادیخواهی در این کشور نیست!
دفتر کردستان همه شما مردمان آزاده را به کنترل مناطق مسکونی و محلات زندگی در مقابل عوامل صندوق فرامیخواند.
دفتر کردستان از همه زنان و مردان آزادیخواه تقاضا دارد که مروجین و مبلغین ستادهای انتخاباتی را افشا و به حاشیه برانند و به عنوان شرکای چهار دهه حکومت خون و تباهی، تحقیر شوند و با فشار اجتماعی به عنوان شریک جرم نظام طرد شوند. مردم قدرت تبدیل صحنه های نمایش انتخابات را به صحنه نبرد و جدال اجتماعی در سطحی گسترده به وسعت ایران را دارند. چنین اعلام حضوری همراه با مردم سراسر ایران در کردستان کاملا ممکن و ضروری است. این را باید تضمین کرد!
دفتر کردستان حزب حکمتیست( خط رسمی)
۶ ژوئن ۲۰۲۱