طی هفته گذشته کارگران معادن کرمان و پرستاران گیلان دست به اعتصاب و اعتراضات گسترده ای زده اند. بالغ بر ۳۵۰۰ کارگر معادن شرکت زغال سنگ کرمان از روز دوشنبه گذشته تاکنون در محل کار خود اعتصاب کرده اند؛ جرقه این اعتصاب را دولت زده است. معادن زغال‌سنگ کرمان که از بزرگترین معادن زغال‌سنگ در ایران به شمار می‌آید برای تسویه بدهی دولت به صندوق بازنشستگی فولاد کشور واگذار شده است و اخیرا مدیرعامل صندوق بازنشستگی فولاد هم از فروش سهام شرکت در بورس خبر داده است. توضیحات مدیر عامل شرکت و مدیران استانی اما تا به حال نتوانسته رضایت کارگران را جلب کند. کارگران به تجمع و اعتصاب ادامه داده اند.
کارگران ضمن اعتراض به این تصمیم و شانه خالی کردن دولت، وارد میدان شده اند و میگویند: "برخی از ما با داشتن ۲۰ سال سابقه کار در زیر زمین، تنها ۲ میلیون و ۷۰۰ هزار تومان دستمزد دریافت می‌کنیم. این میزان دستمزد با سختی مشاغل و خطرهایی که جان نیروی کار را تهدید می‌کند، منطبق نیست و باید متوقف شود". تبدیل قرارداد موقت به قرارداد داٸم از سوی کارفرما و تامین امنیت شغلی، کاهش سن بازنشستگی و افزایش دستمزد با توجه به ویژگی سخت و زیان آور کار در معادن زغال سنگ به نسبت سایر مشاغل و پرداخت حقوق کامل کارگران در فروردین ماه گذشته بعلت بحران کرونا، از مفاد مطالبات کارگران اعتصابی معادن کرمان است.
با شیوع ویروس کرونا، استان گیلان یکی از حادترین وضعیت‌ها در کل کشور را داشته است. وزارت بهداشت که با کمبود نیروی پرستار مواجه شد فراخوان به درخواست کمک و استخدام پرستار صادر کرد. بیش از ۶۰۰ پرستار کار قبلی خود در مراکز خصوصی را به امید کمک به بیمارستانهای دولتی در دوران اوج بحران کرونا رها کرده و به بیمارستان های دولتی پیوسته اند. پرستاران از جانب وزارت بهداشت با قرارداد استخدام ۸۹ روزه، روبرو میشوند. پرستارانی که برای نجات جان مبتلایان به کرونا به این فراخوان جواب مثبت داده اند تاکنون که دو ماه است حقوق دریافت نکرده و بر سر دوراهی امضا قرارداد موقت ۳ ماهه پیشنهادی وزارت بهداشت یا اخراج قرار داده شده اند.
پرستاران با تشکیل مجمع عمومی و انتخاب کمیته‌ای ۱۰ نفره در مقابل این تعرض بیشرمانه به زندگی و معیشت خود دست به اعتراض زدند. قراردادهای ۸۹ روزه تنها به پرستاران گیلانی محدود نمی باشد بلکه در سایر شهرها نیز در جریان است. روز چهارشنبه پرستاران از استانهای فارس، یزد، قزوین، لرستان و تهران با تجمع در مقابل وزارت بهداشت و درمان، و حمل پلاکاردهایی که مبارزه و مقاومت علیه تبعیض و نابرابری روی آنها نقش بسته بود، مطالبات خود را روی میز مقامات مسول گذاشته اند.
اینها فقط گوشه های از این واقعیت است که ورق برگشته است! که کرونا در سیر اعتراضات وسیع مردم ایران علیه جمهوری اسلامی تنها وقفه ای کوتاه مدت ایجاد کرد. کشمکش و جدال پایین علیه بالا، زیر پوست "بحران کرونا" کماکان به قوت خود باقی است؛ جدال دوباره و آشکار محکومین علیه حاکمان بر سر رفاه، آزادی و برابری، موضوع داغ هر منطقه و شهر و محله و کارخانه ای است. پایان دادن به فقر، گرانی، بیکاری، دستمزدهای چندین برابر زیر خط فقر، هم اکنون بیش از هر زمان بحث تجمعات، مجامع عمومی ها، کمیته ها و نهادهای مردمی و کارگری است.
نه بحران کرونا و نه تهدید و سرکوب و نه کمپین ها و پزهای تبلیغاتی شان و پاس دادن مسئولیت فقر و فلاکت حاکم در جامعه به گردن کرونا، ذره ای از تقابل این صف میلیونی با کلیت نظام و سیستم کم نمیکند. مردم برای به زیر کشیدن کلیت سیستم بعنوان یکی از فاسد ترین، مستبد ترین و سیاه ترین حاکمیت‌های قرن، خود را در محلات کار و زیست خود آماده میکنند. نقشه اتحاد و متشکل شدن در کمیته ها و شوراها و ارگانهای توده ای اعمال حاکمیت علیه دستگاه حاکم را می کشند. از هفت تپه تا تهران، از کرمان تا گیلان، مردم به ابزار قدرتمندی در محلات کار و زیست خود دست پیدا میکنند که به مصاف نهایی با جمهوری اسلامی بروند.
امروز جنبشی برای شکل دادن به یک صف واحد، همبسته و سراسری علیه فقر و بی حقوقی و علیه حاکمیت سرمایه در هر محفل و جمع کارگری در جریان است. جنبشی که نه کرونا، نه سرکوب، نه زندان و نه عقب نشینی های تاکتیکی جمهوری اسلامی نمیتواند آنرا عقب براند؛ همین حقیقت زمین را زیر پای حاکمیت به لرزه در آورده و سران نظارم را در ترس و نگرانی فرو برده و به میلیونها انسان آزادیخواه و طبقه کارگر اعتماد بنفس برای تعرض های آتی را داده است.
آزادی برابری، حکومت کارگری
حزب حکمتیست ( خط رسمی)
۱۴ مه ۲۰۲۰