دهم خرداد ماه ۹۹ در روستای "دری" منطقه مریوان، زحمتکشی به نام ایوب محمدی به دست فردی به نام امین ویسی به قتل می رسد. قاتل فراری بعد از چهار  روز بهمراه یک گروه مسلح پژاک به روستای دری بر می گردند. اهالی روستا در مسجد جمع شده و خواستار اعاده ی امین ویسی متهم به قتل که افراد مسلح پژاک در مسجد دور او حلقه زده اند، می شوند. پژاکی ها خطاب به مردم می گویند امین حاضر است قسم بخورد که قتل ایوب کار او نیست. اما زحمتکشان دری که شاهد خصومت امین و تهدیدهای سابق او نسبت به ایوب هستند، اعلام می کنند که دلایل آنها برای مجرم بودن امین کافی است و نیازی به قسم نیست. افراد مسلح پژاک که اصرار و مقاومت مردم برای اعاده ی قاتل  را می بینند، با تیراندازی هوایی و ایجاد رعب و تهدید از مسجد فرار کرده و امین مجرم را هم با خود می برند.

این اقدامات ضد مردمی پژاک همراه ترورهای سامان دانشور و سوران اختر و باجگیری و اخاذی از روستاییان و کسبه و کولبران زحمتکش منطقه، خشم و نفرت و نگرانی عمیقی را در میان مردم کردستان و بویژه زحمتکشان مناطق مرزی مریوان و اورامانت بوجود آورده است. اکنون حمایت از مجرمین و قاتلین هم به وظایف ترور و باجگیری پژاک اضافه شده است. از این ببعد هر جنایتکار و خاطی و مجرمی می تواند از مجازات بگریزد و به صفوف پژاک ملحق شود. سابقا در کردستان متعرضین به جان و مال و امنیت مردم در صفوف نیروهای نظامی و اطلاعات سپاه رژیم پناه می یافتند. امروز این نقش ضد انسانی را پژاک هم بر عهده گرفته است.

سکوت احزاب ناسیونالیست کرد نسبت به این باند مجرم، مهر تاییدی بر تعرض و دست درازی هر باندی به مردم زحمتکش است. در این میان سکوت کومله (سازمان کردستان حزب کمونیست ایران) از همه شرم آورتر است. چرا که کومله در حرف، خودرا حامی کارگران و زحمتکشان نامیده و در اسناد رسمی در کنار کولبران عکس گرفته و برایشان اشک تمساح می ریزد. اما زمانی که همین کارگران کولبر و زحمتکشان منطقه توسط باند پژاک مورد تعرض، تهدید، ترور، باجگیری و اخاذی قرار می گیرند، سکوت معناداری اختیار کرده و چشم و گوش را بر واقعیت تلخ تعرض به سلامت و امنیت و زندگی این کارگران و زحمتکشان می بندد. مردم کردستان این سکوت را حمایت جانبدارانه از پژاک می دانند و هر گز آن را نخواهند بخشید.

کارگران و زحمتکشان در سراسر کردستان، تهدید، ترور و اخاذی از مردم مناطق مرزی از شمال تا جنوب، توسط پژاک را تعرض به حقوق و ازادیها و امنیت کسب و کار و سلامت جان خود می دانند و در مقابل آن سکوت نخواهند کرد.

مردم کردستان در طی بیش از ۴ دهه در مقابل حملات نظامی هوایی و زمینی و جنگ ده ساله ی رژیم علیه مردم و در دفاع از ازادی و انسانیت و حقوق خود تاریخ درخشانی را رقم زده اند. سرنوشت آزادی و برابری و رفاه و معیشت در کردستان به همراه جنبش سراسری طبقه کارگر و زحمتکشان ایران برای سرنگونی جمهوری اسلامی تعیین می شود. شکی نیست این مردم با این حد از ظرفیت انقلابی و انساندوستانه و آزادیخواهانه از عهده ی مزاحمت باندهای قومی و سرگردنه بگیر و تفنگچی امثال پژاک در کردستان بر خواهند آمد.

 جامعه ی شهری و روستایی کردستان از شمال تا جنوب در مقابل زیر پاگذاشتن حقوق و تعرض به جان و مال شان از جانب دستجات قومی و باندهای تفنگچی مثل پژاک به یک مقاومت جمعی نیاز دارد. ما باید جامعه ی کردستان را از وجود دستجات قومی، مذهبی و تفنگچی های باج گیر و قاتل مستقیم زحمتکشان و حامی مجرمین، پاک و سالم نگه داریم. این دستجات جایی در جامعه ی شهری، متمدن، مدرن و آزادیخواه کردستان ندارند و باید طرد شوند.

دفتر کردستان حزب حکمتیست- خط رسمی، کارگران، زحمتکشان، زنان، جوانان، کسبه، روشنفکران  و همه ی انسان های شرافتمند و ازادیخواه کردستان را به یک اعتراض و مقاومت جمعی در مقابل پژاک و باندهای مشابه، برای دفاع از ازادی و امنیت و سلامت جامعه خود، فرا می خواند.

دفتر کردستان حزب حکمتیست – خط رسمی

۱۷ تیرماه ۹۹ (۲۷ ژوئن ۲۰۲۰)