در حاشیه پاپوشدوزی اخیر آقای فرزاد

بار دیگر اختلاف در یکی از سازمانهای چپ، این بار حزب کمونیست ایران و کومه له، دروازه استادیوم های لجن پراکنی، در درون  و بیرون این سازمان، را برای طیفی از شوالیه های تخریب شخصیت، برای کسانی که سنتا عقده گشایی شخصی را جایگزین جدال متمدنانه سیاسی میکنند، باز کرد! در دل این اختلافات، میدان ها باز شد تا قهرمانان این عرصه ، ماراتون های هتک حرمت به این و آن را با حرارت پیش ببرد.

در این میدان، ایرج فرزاد، یکی از برجسته ترین شخصیت ها و بی پرنسیب ترین ها است. در میان مخالفین جدی سیاسی ایشان، کمتر کسی است که گوشه ای از عفونت کلام ایشان، بر پیکرش ننشسته باشد. تخصص ویژه ایشان البته، حزب حکمتیست (خط رسمی)، و رهبران و شخصیت های این حزب است.

ایشان اخیرا طی یاداشتی تحت عنوان "وسط دعوا نرخ تعیین نکنید"، بار دیگر دست به شانتاژ و حملات هیستریک خود علیه حزب ما و رفیق کورش مدرسی زده است. ایشان به دوره ای که رفیق کورش مدرسی مسئولیت دبیری کمیته مرکزی حزب حکمتیست را به عهده داشتند اشاره میکند و مینویسد: "جلال طالبانی به شخص کورش مدرسی یک ماشین و یک کُلت "هدیه" داده بود."

آقای فرزاد میتوانست هر چه در چنته دارد در نقد سیاسی حزب ما و رفیق کورش مدرسی بنویسد، میتوانست سیاسی، متمدن و با فرهنگ بماند و احترام به خود را نیز حفظ کند. راهی که ایشان آگاهانه انتخاب نکرند. نفرت کور و شخصی، افترا، بی حرمتی و فحاشی ایشان نسبت به حزب حکمتیست و به شخصیتهای این حزب و بشکل متمرکزی نسبت به رفیق کورش مدرسی، مضمون سریال ها و فصل مهمی از  "کلیت آثار" او است.

آقای فرزاد زمانیکه تراوشات فکری خود را روی کاغذ میریزد، بخصوص هنگامی که بر سینه خود مدال های پی در پی افتخارهای تاریخی کسب نشده در جدال های فکری و سیاسی گذشته را میزند، فراموش نمیکند که  به طرف ما هم، سطل های لبالب از لجن پرتاب کند.

حملات شخصی، مملو از فرهنگ عقب مانده کلاه مخملی و ضد زن، ایرج فرزاد به رفیق آذر مدرسی، لیچار گویی به اعضای کنونی و وقت رهبری این حزب مانند رفقا مظفر محمدی، اسدگلچینی، فواد عبداللهی، بهرام مدرسی، محمد فتاحی و ... حتی لیاقت جواب دادن را نداشت. ما این حملات را به امید اینکه "حال ناخوش" ایشان موسمی باشد و نه مزمن، بی جواب گذاشتیم  و ایشان را با دل چرکینی شخصی و نازل خود، به حال خود رها کردیم. تصمیم گرفته بودیم که به این بازار مملو از نفرت شخصی، بغض و حقارت قدم نگذاریم و آقای فرزاد و حواریون ایشان را در دنیای بیمار خود تنها بگذاریم.

اما، شاهکار اخیر ایشان، مطلقا قابل اغماض نیست! نه به این دلیل که با افاضات ایشان کسی یا کسانی به راه راست یا چپ هدایت میشوند! یا احیانا حزب و سازمانی، شخصیت و فعالینی بزرگ یا کوچک تر میشود! بلکه اساسا به این دلیل که لازم میدانیم در مقابل عبور از خط قرمزهایی که این نفرت پراکنی های شخصی را به پاپوشدوزی ها و سناریو سازی های مخرب تبدیل میکند، ایستاد.

دست بردن در خورجین مراکز "خبر رسانی" و "خبرسازی های" نخ نما و پرونده سازی مالی و امنیتی علیه مخالف سیاسی، زیر لوای "افشاگری سیاسی"، عبور از خط قرمز است. ایرج فرزاد با پرونده سازی متکی به چنین "منابعی" علیه رفیق کورش مدرسی، بی مرزی خود در سقوط و ظرفیت مسموم کردن فضای جدل و مبارزه سیاسی را به نمایش گذاشت.  

 اما ایرج فرزاد و فرزادهای دیگر، بدون اغماض و سکوت های محاسبه گرانه و تائیدهای، گاه علنی و رسمی و گاه خجولانه و زیرجلکی برخی نیروهای مدعی چپ، امکان این درجه از زیر پا گذاشتن حداقلی از پرنسیبهای اخلاقی و سیاسی را پیدا نمیکردند. تائید علنی این نفرت نامه، تائید این پاپوش دوزی مهوع از طرف تعدادی از کادرها و اعضا رهبری احزاب مدعی چپ (حزب کمونیست کارگری و جناح "چپ"حزب کمونیست ایران) شرم آور است.

آقای فرزاد و "هوراکشان" او، بهتر است از گذشته درس بگیرند. پیشکسوتان آنها اتهاماتی مشابه این و"پول گرفتن از اسرائیل" را به ما کمونیستها زدند و جواب درخور خود را گرفتند. این ها برای کمونیسم ایران، سناریوهای سوخته نیروها و "شخصیتهایی" است که در حاشیه تحولات بزرگ، زندگی میکنند و شرکت در مراسم عقده گشایی جمعی را فعالیت سیاسی قلمداد میکنند! بی تردید وجود همین سنت در فضای اپوزیسیون است که به چنین "قهرمانانی" امکان میدان داری میدهد! وگرنه آقای فرزاد، سکوت های پی در پی تاریخی و "پشیمانی" و "سرخوردگی" های گذشته را باروت انفجارهایی از این دست نمی کرد.    

فضای سیاسی در اپوزیسیون جمهوری اسلامی، باید فضایی سیاسی، سالم، متمدنانه، شرافتمندانه و با بالاترین استانداردهای سیاسی و اخلاقی باقی بماند. حزب حکمتیست (خط رسمی) در دفاع از این فضای سیاسی با هر نوع پرونده سازی شخصی و یا حزبی، هتک حرمت شخصی به نام "مخالفت سیاسی"، مقابله جدی کرده و عاملین آنرا افشا میکند. ما نام آقای فرزاد را در ته لیست کسانیکه زودتر از ایشان به چنین میدانی وارد شدند، قرار خواهیم داد.

 

حزب حکمتیست (خط رسمی)

۲۸ سپتامبر ۲۰۲۰