کرونا همچنان از مردم قربانی می گیرد و مقامات و مسئولین جمهوری اسلامی همچنان با انکار، دروغ پردازی، اشاعه خرافات مذهبی رو به مردم به جای اختصاص هزینه جهت تامین ابتدایی ترین امکانات پیشگیری، بهداشتی و پزشکی، از هرگونه مسئولیتی شانه خالی کرده اند.
بر اساس اخبار منتشر شده، کارگران راه آهن در مقابل بی مسئولیتی حاکمیت و مخاطراتی که جان و هستی آنها را تهدید میکند، کارگران راه آهن اراک، اسلامشهر، اندیمشک، تهران، خراسان، رباط کریم، زاگرس، سمنان، شاهرود، دامغان، لرستان، قم، کرج و هرمزگان را به اعتصاب سراسری در روز ١٦ اسفند فراخوان داده اند. کارگران دلیل اعتصاب خود را اعلام کرده و خواهان تامین این مطالبات هستند:
- بدلیل گسترش ویروس کرونا و عدم تدابیر پزشکی توسط مسئولین راه آهن در کارخانجات و تمامی مناطق راه آهن هم اکنون جان کارگران در خطر است،
- به ما حقوق نمی دهند و قادر هم نیستیم ماسک و وسایل ضدعفونی برای خودمان و خانواده هایمان خریدار کنیم،
- به ۷۰۰۰ کارگر راه آهن از مدت ها پیش قول تجمیع قرارداد داده اند ولی تا به امروز هیچ اقدامی صورت نگرفته و دوباره وعده به خرداد ماه سال ۹۹کرده اند.
مقامات دولتی، وزارتخانه ها و سازمان های حکومتی، همگی دست بدست هم داده‌اند تا هرآنچه امکانات در جامعه است را در خدمت خود و اقلیتی ناچیز در جامعه قرار دهند. بی مسئولیتی دولت و بی ارزشی جان و هستی اکثریت مردم نزد حاکمیت چنان بالا است که حتی از اختصاص کمکهایی که سایر کشورها به ایران کرده اند هم، به مردم محروم خودداری میکنند. آنها برای تامین پول و سود سرمایه داران، نه تنها از تامین هزینه زندگی طبقه کارگر و بخش کم درآمد جامعه سرباز میزنند، که بعلاوه از تعطیلی رسمی مراکزی که کارگران و کارکنان آنها جانشان در معرض خطر است، امتناع میکنند. آنها دست کارفرمایان را در به مرخصی بدون حقوق فرستادن کارگران، در بستن کارخانه بدون پرداخت حقوق به کارگران و .... باز میگذارند.
دلیل اشاعه سریع و درجه بالای مرگ از کرونا در ایران، برخلاف ادعاهای دست راستی بورژوازی دال بر "بی فرهنگی بهداشتی مردم" و نه در "اغراق در دامنه کرونا" و نه سواستفاده انگل‌هایی است که در این شرایط با احتکار و گرانفروشی به جان مردم افتاده اند. علت اصلی اشاعه سریع کرونا نیاز اکثریت جامعه ای است که برای درآمد روزانه و تامین نان شب خود و خانواده هایشان، مجبور به رفتن به محیط های کاری است که در آن ها خبری از حداقل امکانات مبارزه با این ویروس کشنده نیست. جمعیت میلیونی بیکاران، جمعیت وسیعی که در حاشیه شهرها زندگی میکنند، کودکان کار و کودکانی که در میان زباله ها دنبال لقمه نانی میگیردند ، دستفروشان، کارتون خواب ها، و همه کسانی که سرمایه ای ندارند، در معرض بیشترین خطر هستند. این نیروی وسیع مورد هیچ پوشش پزشکی نیستند، هیچ مرکز دولتی برای رجوع به آن در این شرایط ندارند. علت قربانی گرفتن کرنا در ایران ویروس خطرناکتری است به نام جمهوری اسلامی، نظامی است که دولتش از ارائه هر نوع خدمات و انجام ابتدایی ترین وظایف خود، شانه خالی کرده است. برای این مردم، با حکومتی که حاضر نیست حتی گوشه ای از کل ارزشی که در این کشور تولید می شود را برای تامین برق، گاز، آب، اجاره خانه، خوراک و دارو و درمان و ... تامین کند، اعلام اینکه "در خانه خود بمانید" رویای است دست نیافتنی.
هم اکنون مردم و فعالین مدنی و گروههای امداد مردمی مستقیما و مستقل از دولت شروع به کار کرده اند. مردم امکانات بهداشتی را خود تولید و در میان هم تقسیم کرده اند و دست به کار نظافت اماکن گوناگون زده اند. مردم درست مانند دوره زلزله و سیل با اتکا به هم، با اتکا به فرهنگ بالا و انسانی، برای نجات جان خود و همسرنوشتان خود در تلاش و مبارزه اند. تلاشهایی قابل تقدیر و ارزش والا!.
اما کیسه پول و امکانات جامعه در دست حاکمین است. راه نجات از کرونا فشار به حاکمیت و مجبور کردن آنها به تسلیم در مقابل جامعه است. کارگران قطار این مسیر را میروند و نه فقط باید مورد حمایت قرار گیرد، که باید آنرا گسترش داد. نجات جامعه از دست حاکمین و کرونا، در دست خود ما، در دست طبقه کارگری است که تولید و امکان زیستن در آن جامعه را تامین میکند. کارگرانی که اگر همراه کارگران قطار تصمیم بگیرند و متحد علیه حاکمیت و برای تامین حداقل نیازمندی های جامعه جهت نجات از کرونا دست به کار شوند، دولت و کل دستگاه سرکوب و جنایت آنرا تسلیم میکنند.
راه مبارزه با کرونا، راه کاهش مخاطرات کرونا، وادار کردن حاکمیت به تامین امکانات ضروری زندگی، امکانات پزشکی، بهداشتی، و... جامعه است. طبقه کارگر ایران، با حمایت دهها میلیون انسان شرافتمند، میتواند به جمهوری اسلامی و طبقه سرمایه دار فهماند، که ادامه این شرایط قابل قبول و تحمل نیست. نباید گذاشت کرونا همراه با یک حاکمیت غیر مسئول و سود جو ،همچنان جان این مردم را بگیرد.
حزب حکمتیست(خط رسمی)
١٧ اسفند ١٣٩٨- ٧ مارس ٢٠٢٠