۲۵ اسفند سال ۱۳۶۶ شهر حلبجه در کردستان عراق توسط نیروهای فاشیست بعث بمباران شیمیایی شد. در این فاجعه نزدیک به پنج هزار نفر از مردم بیگناه حلبجه، زن، مرد، پیر، جوان و کودک به طرز وحشیانه ای به قتل رسیدند و تعداد بسیار بیشتری زخمی شده و بخشا هیچگاه بهبود پیدا نکردند. تاثیرات آن جنایت هولناک هنوز با گذشت چند دهه بر سلامت نوزادان در این شهر و در کل منطقه تاثیرات مخرب خود را دارد.
این کشتار بیرحمانه در مقطع پایان جنگ ایران و عراق بود. نیروهای جمهوری اسلامی ایران با کمک و همراهی "اتحادیه میهنی کردستان عراق" در تدارک پیشروی بسوی شهر حلبجه بودند. مقامات عراقی "اتحادیه میهنی کردستان" را تهدید کرده بودند که در صورت ورود نیروهای جمهوری اسلامی به این منطقه، این شهر و کل منطقه را بمباران شیمیایی خواهند کرد. حزب جلال طالبانی این تهدید را به جمهوری اسلامی و حزب دمکرات کردستان ایران خبر میدهد، اما حاظر نمی شود مردم شهر حلبجه را از خطر مرگ و بمباران مطلع کند. نیروهای جمهوری اسلامی، اتحادیه میهنی و حزب دمکرات بلافاصله منطقه را ترک و مردم شهر در بی خبری مطلق زیر بمباران شیمیایی دولت فاشیست بعث قربانی این فاجعه وحشیانه میشوند.
ناسیونالیسم کرد و در راس همه، "اتحادیه میهنی کردستان عراق" که خود یکی از شرکای این جنایت هولناک است، فاجعه حلبجه را به سرمایه ای برای مشروعیت بخشیدن به حاکمیت میلیشیایی خود تبدیل کرده و هر ساله به نام گرامیداشت قربانیان جنایت حلبجه مراسمهای متعددی به راه می اندازند. به همراه یاران و متحدین منطقه ای خود، بعنوان "سلحشوران" جدال با دولت بعث و در لباس مدافعین امنیت و آسایش مردم، در محکومیت جنایات دولت بعث در حلبجه مینویسند، میگویند، می نوازند و .... در گرامیداشت قربانیان این جنایت بنای یادبود درست میکنند تا به حاکمیت میلیشیایی خود مشروعیت و مقبولیت بدهند. گویی خود بخشی از عوامل آن کشتار نبودند!
چند سال پیش، بازماندگان فاجعه حلبجه، در اعتراض به این سینه زنی های دروغین ناسیونالیست های کرد، به یادبود قربانیان شهرشان حمله کرده و آن را به آتش کشیدند. مردم معترض احزاب ناسیونالیست را مورد حمله قرار دادند که سواستفاده از فاجعه بمباران شیمیایی مردمان شهر و عزیزان شان بس است! مردم حلبجه با صدای بلند ورسا اعلام کردند که اینها زندگی شان را گروگان گرفته اند، نان شان را برده اند، ثروت و سامان این منطقه را بین خود تقسیم کرده اند و جواب کوچکترین اعتراض شان به فقر و بیکاری را هم با گلوله پاسخ میدهند. مردم معترض اعلام کردند که چرا برای مردگان ما اشک دروغین میریزند، در حالیکه برای زندگان همین شهر ذره ای احترام و ارزش قائل نیستند.
در سالروز یاد آن فاجعه، در گرامیداشت همه قربانیان این جنایت مشترک دولت بعث، اتحادیه میهنی و جمهوری اسلامی، باید صدای اعتراض کارگران و زحمتکشان همه حلبجه های کردستان عراق شد و به حاکمان کردستان عراق گفت شرمتان باد! جنایتکاران دیروز و امروز در حالی برای جانباختگان حلبجه با شیادی عزاداری میکنید و برای آنان دل می سوزانید که پاسخ اعتراض خانواده ها و همشهریان همان مردم و مردم محروم در شهرهای دیگر را همین چند ماه قبل با گلوله پاسخ دادید! دهها نفر را کشتید و زخمی کردید و صدها نفر را دستگیر!
باید صدای اعتراض بازماندگان این جنایت و همه مردم محروم در کردستان عراق علیه این شیادان شد و گفت: اشک تمساح تان، سینه زنی های "کردانه" تان، برگزاری مراسم مشروعیت بخشیدن به حاکمیت میلیشیایی تان، به بهانه قرباینان حلبجه، را تمام کنید! مراسم دهن کجی به خانواده ها و عزیزان شان را پایان دهید!
دفتر کردستان حزب حکمتیست (خط رسمی) در سالروز یاد فاجعه حلبجه و در بزرگداشت یاد قربانیان آن، علاوه بر محکوم کردن همه نیروهای دخیل در این جنایت انسانی، بر مطالبات برحق توده کارگران و زحمتکشانی پای می فشارد که همین چند ماه گذشته، بر تظاهرات های شان در شهرهای کردستان عراق، توسط ناسیونالیست های کرد خون پاشیده شد.
زنده باد مبارزه مردم کردستان عراق برای نان و رفاه و آزادی
دفتر کردستان حزب حکمتیست (خط رسمی)
۱۵ مارس ۲۰۲۱