بدنبال ضربات کاری آبان ماه مردم بر پیکر رژیم، دستگاه سرکوب قضایی، احکام تجدید نظر پرونده هفت تپه متعلق به فعالین و رهبران کارگری و فعالین دانشجویی طرفدار کارگران و فعالین اول مه را اعلام کرد. این احکام بدون حضور وکیل و خود متهمین صادر و به هر کدام ۵ سال زندان اجرایی داده شده است. اگر بودجه دستگاه عریض و طویل سرکوب به جامعه بر می گشت آیا حقوق معوقه ای باقی می ماند؟ معوقه ای که فعال و رهبر تشکل سندیکایی و شورایی هفت تپه بخاطر آن باید ۵ سال زندان بکشند. ۵ سال زندان بخاطر اینکه کارگر فقط دستمزد کاری که کرده است و آزادی تشکل شورایی و سندیکایی‌اش را می خواهد.
اما حرف از حقوق و دستمزد و انسانیت و آزادی با جمهوری اسلامی فقط اتلاف وقت است. این رژیم برای کشتن و گرفتن حق و معیشت و نان سفره کارگران و فرودستان جامعه تنها یک جواب دارد: "گلوله و کشتار و سرکوب". جمهوری اسلامی سرمایه داران برای بقای ننگین و استثمارگرانه و غارت دارایی‌های جامعه به کیسه مشتی سرمایه دار معمم و مکلا و سرداران سپاه و بیت رهبری، تنها سلاح باقیمانده ی خود و آخرین راه بقا یعنی کشتار و زندان و سرکوب عریان را انتخاب کرده است. این پرده آخر نمایشی است که چهار دهه فلاکت و تبعیض و ستم را به جامعه تحمیل کرده است.
امروز پس از دیماه ۹۶، عروج بخشی از طبقه کارگر مدعی زندگی بهتر و سخنگویان کل طبقه در هفت تپه و فولاد و آذر آب و هپکو ..، و خیزش آبان ماه ۹۸، رژیم مستأصل باید فهمیده باشد که کشاندن فعالین کارگری و دانشجویی و مدنی به زندان، همچنان کشتار صدها نفر انسان معترض و هزاران نفر بازداشتی، نمی تواند بقایش را تضمین کند. سیاست ریاضت اقتصادی و تحمیل فلاکت به جامعه ۸۰ میلیونی ایران، گوری است که جمهوری اسلامی سرمایه داران، برای خود کنده است. هر تعرض دشمن، برخاستن قدرتمندتر ما را بدنبال دارد.
رهبران و شخصیتهای کارگری در میان کارگران و زنان و جوانان، ولو در پشت میله های زندان، کماکان رهبران و شخصیتهای محبوب و الگوی مبارزه و زندگی جامعه ی ایران هستند. دیوار و سیم های خاردار زندان های رژیم اگر مانع حضور فیزیکی این فعالین و رهبران درمیان مردم باشد، اما هیچ وقت نتوانسته و نمی تواند، افکار و شیوه های مبارزه ای که تجربه و به آگاهی میلیون ها مردم معترض تبدیل شده است را از اعماق جامعه حذف کند. خون آزادیخواهی و برابری طلبی در رگهای جامعه دویده است. جنبش سرنگونی گام به گام راه خود به پیروزی را می پیماید. این نیروی عظیم طبقاتی و اجتماعی را هیچ ماشین سرکوبی عهده دار نیست.
جنبش آزادی و برابری در ایران هیچ وقت از رژیم نمی پذیرد که بهترین انسانهای جامعه را در قفس کرده و صدایشان را خفه کند. امروز آزادی همه زندانیان یک خواست فوری و بی برو گرد جامعه بپا خاسته ایران است. اگر امروز دستگاه قضایی و پلیسی سرکوب، اسرای جنبش ما را بفوریت و بدون قید و شرط از زندان آزاد نکند، باید منتظر باشد و باور کند که اولین اقدام آتی این جنبش شکستن در همه زندانها و شکنجه گاه‌هایش است.
صدور این احکام قرار است نمایش قدرت دستگاه بی قدرت و ناتوان سرکوب و کشتارشان باشد. میدانند عمرشان کوتاه تر از آن است که بتوانند این احکام را اجرا کنند. میدانند جنبش آزادی و برابری اجازه ترک تازی بیش از این ماشین سرکوب را نخواهند داد.
جنبش آزادی و برابری ایران به جانیان حاکم هشدار می دهد که احکام دلبخواهی، پوشالی و پشت درهای بسته‌اش را لغو کرده و از تعقیب فعالین کارگری و زنان و مردان و جوانان آزادیخواه و برابری طلب دست بر دارد. جمهوری اسلامی با هر اندازه تداوم و تشدید ستم و سرکوب و فشار، تنها عمر ننگین خود را کوتاه تر و گور خود را عمیق تر می کند!
حزب کمونیست کارگری- حکمتیست (خط رسمی)
۲۳ آذر ۱۳۹۸