خیزش دیماه ۹۶ آغاز پایان جمهوری اسلامی بود. طبقه کارگر در اعتصابات خود، بویژه در جنوب، مهر گرایش سوسیالیستی خود را به جنبش های اعتراضی پسا دیماه زد. خیزش عظیم آبان و دیماه ۹۸ حکم قطعی به سرنگونی رژیم بود و دوم اسفند ۹۸ با شکست قطعی نمایش انتخاباتی، میخی بر تابوت حیات سیاه جمهوری اسلامی زد.
عدم شرکت مردم در نمایش بیحقوقی خود، عدم حضور در مراسم "مشروعیت دادن" به مجلس جانیان و قاتلین مردم در سراسر ایران، بدنبال سوت و کوری مراسمهای دهه فجر و افتضاح سیاسی حاکمیت، یک رفراندم و یک "نه" قطعی به کلیت جمهوری اسلامی بود. مردم ایران با عدم شرکت خود، از خون ریخته شده فرزندان خود و همه انقلابیون و از حرمت و انسانیت و آزادیخواهی هزاران اسیر و زندانی خود دفاع کردند.
این پیروزی یک قدردانی با شکوه از جانباختگان دی و آبان و کارگران و معلمان و آزادیخواهان در بازداشتگاه ها و انتقام گیری از اعترافات زیر شکنجه اسرای در بند ما است. این پیروزی پیمان مجدد طبقه کارگر و مردم آزادیخواه برای تشدید مبارزه علیه حاکمیت فقر و فلاکت و استبداد است. این پیروزی در همان حال رای قاطع "نه" به همه آلترناتیوهای اپوزیسیون راست، پیروزی طبقه کارگر، کمونیسم اش و مردم آزادیخواه بود!
ظاهرا سران جمهوری اسلامی از اینکه "بحران انتخابات" و کابوس تبدیل آن به رودررویی آشکار با مردم آزادیخواه را از سرگذراندند در پوست خود نمیگنجند. اما پشت این "خلاصی" از کابوس سایه بحرانهایی عمیق تر را میبینند. بحران عدم مشروعیت ظاهری و صوری "منتخب مردم"، بحران تشتت در بالا و شروع تصفیه های درونی، "بحران" رودرویی با مردمی که با علم به قدرت خود، با علم به ضعف و تشتت بالا، خود را برای جدال نهایی آماده میکنند، "بحران سرنگونی و انقلاب"!
امروز جنبش سرنگونی با تجارب گرانبهای مستمر دو ساله به حد بالایی از بلوغ، هشیاری، اتحاد و همبستگی و سازمانیافتگی رسیده است. امروز بیش از هر زمان جامعه ایران به نفی اصلاح طلبی درون و برون رژیمی، به نفی راه حل های بورژوایی و ضد انقلابی رسیده و به افق آزادی و برابری و حاکمیت شورایی نزدیک تر شده است.
امروز بیش از هر زمان جامعه ایران شاهد پولاریزاسیون، قدرت طبقاتی کارگران و حضور اجتماعی چند ده میلیونی زحمتکشان جامعه است. امروز بیش از هر دوره در تاریخ چهار دهه مبارزه علیه ستم و سرکوب و تبعیض و فقر و بیکاری و زندگی زیر خط فقر اکثریت مردم، امکان قدرتگیری کمونیسم و تامین آزادی و برابری برجسته و عیان شده است.
آلترناتیو اداره شورایی جامعه، آمادگی و تدارک توده طبقه کارگر و زحمتکشان برای دخالت در سرنوشت خود، نشان از برگشتن اراده و اختیار به انسان است. امروز بیش از هر زمان جامعه ایران به سوسیالیسم و در دست گرفتن اراده و سرنوشت خود نزدیک شده است.
امروز برای کمونیسم، کمونیست های طبقه کارگر و جامعه، تحزب کمونیستی به ضرورتی حیاتی و عاجل تبدیل شده است. کمونیسم ایران امروز به مانیفست و برنامه یک دنیای بهتر، حقوق جهانشمول انسان، منشور سرنگونی جمهوری اسلامی و تجارب تاکتیک های مبارزاتی و شعارهای طبقاتی و سوسیالیستی بویژه در دو سال اخیر، مسلح است و طبقه کارگر ایران و کمونیستهای این طبقه، بیش از هر زمان دیگر به قدرت و پیروزی نزدیک تر شده است.
حزب حکمتیست (خط رسمی)، کمونیست های طبقه کارگر و جامعه را به اتحاد و تحزب حول برنامه کمونیستی، منشور سرنگونی بعنوان سکوی پیشروی به سوی سازماندهی مبارزه متحدانه و همبستگی سراسری طبقه کارگر فرا می خواند!
زنده باد آزادی، برابری، حکومت کارگری
حزب حکمتیست (خط رسمی)
۳ اسفند ۹۸ (۲۳ فوریه ۲۰۲۰)