شنبه شب ۳۱ شهریور ۵۲ نفر از کارگران در معدن زغال سنگ طبس جان باختند، ۲۲ نفر زخمی شدند و تعداد زیادی هنوز در معدن گرفتارند و از سرنوشت آنان اطلاعی در دست نیست. این یک حادثه طبیعی و غیر منتظره نیست! این یک قتل عام جمعی و جنایت علیه طبقه کارگر است! طبقه ای که جانش برای کارفرما و دولت بورژوایی ارزشی ندارد. آمار بالای کشتار کارگران در حوادث کار در معادن، کارهای ساختمانی و صنایع شیمیایی و پتروشیمی ها و کارگران کوره‌های ذوب فلز...، نشان از تداوم این کشتار جمعی است. پزشکی قانونی اعلام کرده است که تنها در سال ۱۴۰۱ بیش از ۱۹۰۰ کارگر بر اثر حادثه کار، جان خود را از دست دادند. این آمار یعنی مرگِ ۱۵۸ کارگر در هر ماه، یعنی مرگ بیش از ۵ انسان زحمتکش در یک روز.
گزارش های ثبت شده در فضای روابط کار میگویند، تجهیزات ایمنی معادن قدیمی است. اصول ایمنیِ کار در ارتفاع و داربست رعایت نمی‌شود، نظارت بر کارگاه‌ها و شرکت ها غایب است و بیمه مسئولیت مرگ قربانیان را به پرداخت غرامت ناچیز و رهایی از مجازات تقلیل داده است.
معادن، کارخانه ها و شرکت ها تنها محل و مراکز استثمارگران کارگران نیستند بلکه محیط های نا امن کار برای گرفتن جان کارگران هم هستند. کار در شیفت شب در معادن بدون کمترین تجهیزات ایمنی برای دستمزدی کمی بالاتر از حداقل دستمزد، تن دادن به خطر مرگ و خفگی با گاز متان، تنها گوشه ای از شرایط اسارت بار کارگران معادن در ایران است. فرستادن دهها کارگر به قتلگاهی که در آن، به گفته شاهدان عینی، دستگاه تهویه مطبوع در کار نبوده، گازسنجی انجام نگرفته، با تجهیزات کهنه و فرسوده شده، قتل عمد کارگران توسط کارفرما و دولت نماینده آن است. این جنایت را با اشک تمساح ریختن سران جمهوری اسلامی، كارفرمایان و صاحبان سرمایه، با مسابقه تسلیت گفتن مقامات ضدکارگری در وزارت کار و خانه کارگر و ....، با اعلام عزای عمومی و راهی شدن وزرا و قول بررسی فاجعه و مجازات مجرمین، نمیتوان از چشم طبقه کارگر و بازماندگان قربانیان پنهان کرد.
به قتل رساندن ده ها کارگر معدن ذغال سنگ طبس، زخم دیگری بر پیکر طبقه کارگر ایران است. این کشتار و فاجعه انسانی قلب ما و همه هم طبقه ای های کارگران معدن طبس را به درد آورده و خشم و نفرت کل طبقه کارگر از نظام بردگی مزدی و حاکمیت سرمایه داران و دولتشان بر جان و مال و زندگی اکثریت زحمتکشان را تشدید کرده و می کند. بازنشستگان صنعت فولاد در اصفهان، اهواز و مازندران در تجمع خود امروز، یکشنبه یکم مهر ماه، با فریادهای "معدنکاران طبس، تسلیت تسلیت" صدای رسای همبستگی و جدال مشترک برای خلاصی از نظام بردگی مزدی را به گوش حاکمیت رساندند.
طبقه کارگر آگاه ایران، زنان و مردان اسیر تبعیض و ستم و نابرابری که زنگ پایان نظام ضد انسانی سرمایه و حاکمیت طبقه استثمارگر و دولت جنایتکارشان را به صدا در آورده اند، دیگر اجازه تکرار کشتارهای جانیان در خاتون آباد، بیکاران اندیمشک، به زندان و شلاق محکوم نمودن کارگران، دفن شدن کارگران زیر آوار معادن... و شانه بالا انداختن کارفرما و دولت را نمیدهند.
حزب حكمتیست (خط رسمی) جان باختن كارگران معدن طبس را به بازماندگان آنها، به همه كارگران معدن و به طبقه كارگر و مردم آزادیخواه تسلیت میگوید. امروز قلب طبقه کارگر و همه زحمتکشان و انساندوستان کشور با اندوهی سنگین، در از دست دادن رفقای کارگرشان که در معدن ذغال سنگ طبس، این قتلگاه انسان، جان دادند، می طپد. این روزها جا دارد گردان های مختلف این طبقه با متوقف کردن ماشین ها و یک دقیقه سکوت و با هر ابتكاری كه مناسب میدانند، یاد همسرنوشتان کشته شده زیر آوار نکبت نظام سرمایه و سود را گرامی بدارند. نباید اجازه داد این جنایت با تسلیت گفتن های ریاكارانه حاكمیت و عاملین فاجعه، فراموش شود. پرداخت غرامت به بازماندگان كارگران جانباخته، محاكمه علنی و مجازات مسئولین این جنایت از كارفرمایان تا مقامات دولتی، كمترین خواست طبقه كارگر و مردم آزادیخواه در ایران است.
حزب حکمتیست (خط رسمی) با طبقه کارگر در ایران پیمان می بندد که تا گسستن زنجیر اسارت و بردگی خود و رهایی جامعه از جور ستم و تبعیض و نابرابری و فقر و فلاکت و زور و استبداد، از پای نایستد.
حزب حكمتیست(خط رسمی)
اول مهر ۱۴۰۳- ۲۲ سپتامبر ۲۰۲۴