دوسال از خیزش انقلابی شهریور ۱۴۰۱، خیزشی كه با قتل حكومتی مهسا امینی و با پرچم آزادی زن عروج كرد و به تحولی بزرگ و سراسری تبدیل شد میگذرد. این خیزش كه سراسر ایران را فرا گرفت و جنبش سرنگونی جمهوری اسلام را با پرچم رهایی زن و خواست آزادی و رفاه عمومی عروج داد، سرنوشت جمهوری اسلامی را با مخاطرات جدی روبرو كرد، مهر خود را به سیمای سیاسی جامعه ایران كوبید و دستاوردهای بزرگی را به ارمغان آورد. 

خیزش انقلابی شهریور ۱۴۰۱ بر شانه تحولات و اعتراضات قبلی طبقه كارگر، زنان و اقشار محروم علیه فقر و بی حقوقی و استبداد و در امتداد خیزشهای دیماه ۹۶ و آبان ۹۸، شكل گرفت و بطور همه جانبه تر، توده ای تر و سازمانیافته تر، جمهوری اسلامی را به مصاف طلبید. این جنبش به آزادی زن محدود نشد و رفاه و ازادی و برابری را و سرنگونی انقلابی جمهوری اسلامی را به عنوان تنها راه رهایی، در افق خود قرار داد، به همه راه حلهای بورژوایی و افقهای اپوزیسیون راست جمهوری اسلامی از انقلاب مخملی ناتویی تا پرچمهای قومی و ملی گرایانه را به حاشیه راند و به سینه صاحبانش، دست رد زد. این جنبش نتوانست با جمهوری اسلامی تعیین تكلیف نهایی كند و این از چشم دور نبود، اما مرحله ای جدید  از تحولات انقلابی را طی كرد و رابطه حاكمین و توده مردم محروم را در ابعاد اجتماعی به نفع پایین تغییر داد.

تاثیرات این جنبش انسانی و آزادیخواهانه مستقل از بالا بردن حرمت زن در جامعه، عقب راندن ارتجاع ضد زن در همه ابعاد، تحمیل دو فاكتوی آزادی پوشش، شكستن قدرت اقدار حاكمیت و از كار انداختن ابزار سركوب و بالا بردن روحیه و اعتماد بنفس در میان توده مردم و تقویت همسرنوشتی، صف دشمان خود را از بالا تا پایین دچار ترس و تردید و انشقاق كرد. این جنبش با اتكا به رادیكالیسم و پرچم برابری طلبانه خود، همه مرزهای ملی را درنوردید و مردم متمدن جهان را حامی خود كرد. امروز شعار زن، زندگی آزادی كه از شعارهای اصلی این جنبش بود در سراسر جهان و به عنوان حمایت از تحولی انقلابی و آزادیخواهانه در ایران، از پاریس، لندن، برلین، رم، استكهلم و واشنگتن تا بیروت، بغداد، كابل، دهلی و استانبول و صدها شهر بزرگ و كوچك دنیا سر داده میشود. 

امروز و بعد از گذشت دو سال از این واقعه و در كل این دوسال، فضای اعتراضی و انقلابی، برای یك لحظه هم جامعه ایران را ترك نكرد و هراس از این جنبش و  رشد و سازمانیافتگی آن، برای یك روز هم از بالای سر جمهوری اسلامی و بورژوازی ایران و صف ارتجاع ضد كارگر و ضد زن، كنار نرفت. اكنون امیال برابری طلبانه این جنبش، خواست رفاه و آزادی و آزادی زن و جامعه ای شایسته انسان و برابر، جامعه ای بری از استثمار و ستم و بی حقوقی، از مراكز مهم صنعتی ایران، از نفت و پتروشیمها، از فولاد و معادن، از هفت تپه و ذوب آهن و از زندانهای جمهوری اسلامی، از بند زنان در زندان اوین تا دانشگاهها و محلات كارگری، از صف بازنشسته تا پرستار رساتر، قوی تر و سازمانیافته تر شنیده میشود. جامعه ایران و فضای سیاست در آن با همه تلاشهای ارتجاع حاكم، با وجود فضای میلیتارستی و تبلیغات جنگی ارتجاع منطقه از اسرائیل و حامیانش تا جمهوری اسلامی و متحدینش، با همه اعدامهایی كه در این فرصت انجام داد، بیش از گذشته رنگ قطب كارگری و آزادیخواهانه، قطب مدافع حق زن و مخالف مجازات اعدام، قطب مدافع دنیایی آزاد و برابر را بر خود دارد.

سر كار آمدن پزشكیان و ادعای تلاشهای فراجناحی او، كابینه جدید دولت و تركیب آن، بازبینی و تجدید نظر در پرونده های كذایی اخراج استادان دانشگاهها، صادر كردن حكم اعدام برای یك پاسدار به جرم قتل، ادعای تلاش برای تشنج زدایی در منطقه، قول رسیدگی به وضع وخیم اقتصادی طبقه كارگر و ...، مستقل از نیاز حاكمیت به كاهش شكافها در بالا و برای نجات حكومت، فشار جنبش انقلابی مردم آزادیخواه و تحمیل عقب نشینی هایی بر كل جمهوری اسلامی را نمایان میكند. كشمكش و خطر جنگ و تبلیغات جنگی در منطقه و تلاش اسرائیل برای جنگ مستقیم با ایران و كشاندن پای آمریكا به این سناریو، تلاش جمهوری اسلامی برای نهایت استفاده از این فضا علیه دشمن اصلی خود، علیه مردم آزادیخواه در ایران، نتوانسته است طبقه كارگر و اقشار محروم را از حق طلبی خود باز دارد.

اینكه سرنگونی جمهوری اسلامی و ساختن جامعه ای انسانی، آزاد و برابر، خواست اكثریت عظیم طبقه كارگر و مردم محروم ایران است، بر كسی پوشیده نیست. بی تردید برای هر فعال آزادیخواه، هر كارگر و زن و جوان برابری طلب، هر كمونیستی در این جامعه، این تحول در گرو اتحاد پایین، در گرو متحد شدن طبقه كارگر و در گرو سازمانیابی نیروی وسیع جنبش آزادیخواهانه در عرصه ها و میدانهای مختلف مبارزه طبقاتی است. این جنبش اگر طبقه كارگر آگاه و متحد سكاندارش شود، اگر كمونیستهای این جامعه در این دوره در صف اعتراضات مختلف، در صف كارگران و زنان و اقشار مختلف و آزادیخواه، در صف اول این اعتراضات و برای تامین اتحاد سراسری آن بكوشند، بی تردید نه تنها سرنگونی انقلابی جمهوری اسلامی تضمین خواهد شد، بعلاوه دست ارتجاع امپریالیستی و ارتجاع منطقه نیز از دخالت در سرنوشت جامعه و مردم كوتاه خواهد شد. حزب حكمتیست (خط رسمی) در دومین سالگرد خیزش انقلابی ۱۴۰۱ همه كارگران، زنان، جوانان و همه انسانهای برابری طلب و همه كمونیستها را به چنین تلاشی و به اتحاد حول آزادی و برابری فرامیخواند. 

زنده باد آزادی و برابری

زنده باد حكومت سوسیالیستی 

حزب حكمتیست(خط رسمی)

۱۵ شهریور ۱۴۰۱- ۵ سپتامبر ۲۰۲۴