مصوب کنگره یازدهم حزب کمونیست کارگری حکمتیست (خط رسمی)
نظر به اینکه:
۱- خیزش انقلابی ۱۴۰۱ با هدف سرنگون کردن حاکمیت جمهوری اسلامی و با ماهیتی چپ و برابری طلبانه، کردستان را به وزنه ای جدی در جدال برسر آزادی و برابری علیه جمهوری اسلامی تبدیل کرد. این خیزش همزمان زمین سیاست در کردستان را شخم زده و یکبار دیگر جنبشها و نیروهای سیاسی آنرا، از کمونیسم و تمامی جریانات سیاسی و احزاب و جریانات ناسیونالیست با جناح راست و چپ آن، گروههای قومی و ارتجاعی و... را محک زد.
۲- كردستان جامعه ای تحزب یافته است و احزاب سياسى بعنوان نماینده جنبشهای اجتماعى براى بسيج نيرو تحت پرچم اهداف و افق خود و براى حاکم کردن کل اين اهداف و افق در سطح جامعه، تلاش میکنند.
۳- احزاب ناسیونالیست کرد با سیاست دامن زدن به عرق ملی، با درست كردن شناسنامه محلی برای اعتراضات توده ای در كردستان و لباس قومی و ملی پوشاندن بر آن، ایجاد انشقاق و فاصله میان کردستان و جنبش سراسری، تلاش کردند مهر خود را بر خیزش انقلابی بزنند. این جریانات سعی كردند با تبلیغات و تحریكات ملی و عقب مانده جنبش اعتراضی و آزادیخواهانه در كردستان را به زیر پرچم خود بكشانند و از محتوای رادیكال و انسانی و برابری طلبانه خالی كنند. تلاشی كه به نتیجه نرسید و شكست خورد.
۴- موقعیت ویژه کردستان و تمرکز جمهوری اسلامی چه در کردستان ایران و چه در منطقه و امکانات آن برای دخالت سیاسی- نظامی در کردستان، مقابله با این تحرکات را برای حزب ضروری میکند.
۵- نفوذ و اعتبار کمونیسم در کردستان از یک سو و خودآگاهی در صفوف طبقه کارگر و فعالین کارگری از سوی دیگر زمینه، پتانسیل و امکانی را فراهم کرده است که جنبش های پیشرو همچون جنبش دفاع از حق زن، جنبش آزادی خواهی و برابری طلبی و عدالتخواهی ضمن پیوند با دیگر جنبش های سراسری پیشرو، بسیار سریع در لایه های جامعه رشد کند.
۶- موقعیت حزب حکمتیست (خط رسمی) به عنوان حزبی کمونیست، شناخته شده، رادیکال و خوشنام، اين امکان را مي دهد كه حزب با سياست راديكال و ابزارهای موجود خود بسیار سریع در جامعه رشد و گسترش یابد و توان رهبری و بسیج توده ای را در دست بگیرد.
از این رو، کنگره یازدهم حزب حکمتیست (خط رسمی)، با توجه به زمینه های آماده و پتانسیل موجود در جامعه کردستان، رهبری پس از کنگره را موظف میکند که در این راستا با تشدید تلاش خود در این عرصه هژمونی سیاسی حزب را در کردستان تامین کرده و آنرا به نقطه اتکایی برای پیروزی جنبش آزادیخواهانه مردم در ایران و قدرتگیری طبقه کارگر و در بعد سراسری بدل کند.