جنبش زن برای آزادی با بیش از چهاردهه مقاومت زنان و دختران جوان، در خیزش شهریور ۱۴۰۱ از پیله درآمده، بال پروازش را گشود و گلوی آپارتاید جنسی جمهوری اسلامی را فشرد.
جمهوری اسلامی علیه این جنبش یک بسیج گسترده ی نظامی، امنیتی و پلیسی راه انداخته تا صدای آزادیخواهی و برابری طلبی زنان را بخواباند. آخرین تلاش نظام ضد زن صدور حکم بیش از ۶۰ سال زندان برای یازده فعال جنبش زن در شهرهای شمال ایران است. سال گذشته و همزمان با سالگرد خیزش شهریور نیز، تعداد گسترده ای از فعالین جنبش زن در رشت، مهاباد، اشنویه، تهران، تبریز و چند شهر دیگر بازداشت و احضار شدند.
جنگ و جدال نظام سرمایه و دین با جنبش آزادی زن، همه ی عرصه های کار و زندگی، از بسیج حوزه های دینی و مساجد و صدا و سیمای تبهکار تا خیابان و منازل و حمل و نقل عمومی و شخصی و تا زندان ها را در بر می گیرد. بنا به گزارش سازمان های حقوق بشری تنها در سال ۲۰۲۳ میلادی، دستکم ۲۲ زن در زندان‌های جمهوری اسلامی اعدام، ۳۲۵ فعال زن بازداشت و ۱۴۷ نفر دیگر به حبس، شلاق و ... محکوم شده‌اند. در این گزارش آمده است که ۱۳۹ تن از فعالان زن در مجموع به بیش از ۵۵۳ سال حبس و ۱۰ نفر از آنها هم جمعا به ۵۵۷ ضربه شلاق محکوم شده‌اند. تبعیض جنسیتی در ایران جمهوری اسلامی را در میان کشورهای جهان در کنار طالبان و عربستان و... قرار داده است.
اما این جنایات جمهوری اسلامی را نجات نمیدهد. جنبش حق زن، جنبش آزادیخواهانه و برابری طلبانه در ایران با این تعرضات عقب نمی نشیند. دست جنبش حق زن بر گردن جمهوری اسلامی تا سرنگونی آن ماندگار است. جنبشی كه در این چند سال با پرچم آزادی زن و آزادی و عدالت اجتماعی، همراه با جنبش كارگری نور امیدی را در دل دهها میلیون انسان شعله ور كرد و ارتجاع حاكم را عمیقا نگران و وحشت زده كرده است. تلاش چند دهه جمهوری اسلامی برای خفه كردن جنبش حق زن، برای تحمیل آپارتاید جنسی و برای بالا بردن استثمار و بردگی طبقه كارگر با اتكا به بی حقوقی زنان، مزد پایین آنها در مراكز كاری و كار بی مزد خانگی همراه با فضای عقب مانده و مردسالارانه و مذهبی، تحقیر و بی حرمتی به زنان، امروز در سراسر ایران با جنبشی انسانی، مترقی، ضد مذهبی، ماكزیمالیستی و عظیم كه زنان و دختران جوان در صف مقدم آنند، جواب میگیرد. این جنبش سر بازایستادن ندارد، سر تسلیم و كوتاه آمدن ندارد، این جنبش به عقب بر نمیگردد و تا سرنگونی این نظام، در حركت است.
جنبش آزادی زن در خیزش شهریور ماه با شعار "کل نظام نشانه است"، نشان داد که لغو حجاب اجباری تنها اولین گام در مسیر آزادی بی قید و شرط و برابری کامل زن و مرد، در همه ی عرصه های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی است. این جنبش تا کنون، ایدئولوژی اسلامی بعنوان یکی از اركان و پایه های نظام تبهکار ضد زن و ضد بشر را فروریخته و جامعه را برای رهایی از ایدنولوژی مذهبی و نگاه جنسیتی به زن، آگاه، بسیج و به درجه ای آزاد کرده است. امروز عملا نه تنها قوانین "مقدس" مذهبی و ضد زن در كوچه و خیابانها، در مراكز كاری و تحصیلی و در خانواده و مناسبات اجتماعی، زیر پا له میشود، كه زنان و مردم آزادیخواه سنت و فرهنگ پیشرو و انسانی را جایگزین آن میكنند.
جنبش سوسیالیستی طبقه كارگر در ایران و در جنبش حق زن، با پرچم آزادی كامل زن و مرد، با خواست جامعه ای آزاد، برابر و مرفه، میرود كه به عمر ننگین جمهوری اسلامی پایان دهد. این جنبش به وسعت ایران در همه جا در تلاش است نیروی خود را جمع كند، متحد كند و سازمان دهد و قدرت و توان خود را برای پایان بردگی، پایان زن ستیزی، پایان استبداد و آپارتاید جنسی بالا ببرد. تلاشهای جمهوری اسلامی، خانه گردی و دستگیری و احكام ظالمانه علیه فعالین زن، پر كردن زندانها از زنان مبارز و حق طلب، از فعالین كارگری و معلم و دانشجوی پیشرو و برابری طلب، نمیتواند سیر رو به پیش این جنبش را سد كند.
جنبش آزادی زن هم اکنون صاحب جمعیت بیشمار زنان و دختران جوان است و صدها فعال خود را در زندان های جمهوری اسلامی دارد. صدای زنان حتی در اسارتگاه های جمهوری اسلامی پایه های پوسیده ی نظام را می لرزاند. این جنبش میتواند اسرای خود را آزاد كند، میتواند ترس و وحشت را در دل حاكمان برای همیشه بكارد و اسلحه سركوب و زندان را بیش از پیش بی خاصیت كند.
حزب حکمتیست- خط رسمی، ضمن اعلام نفرت عمیق خود از سرکوب افسار گسیخته زنان و آزادیخواهان، آزادی فوری فعالین حقوق زن و کلیه اسرای در بند را می خواهد. نباید اجازه داد هر روز در گوشه ای عزیزان ما را به بهانه های واهی و پرونده سازی های كذایی دستگیر و زندانی كنند. باید علیه احكام زندان به فعالین زن در شمال و در هر گوشه از ایران اعتراض كرد و خواست آزادی آنها و آزادی همه زندانیان سیاسی به بخشی از مطالبات همیشگی تجمعات و اعتراضات ما تبدیل شود.
حزب حکمتیست(خط رسمی)
۹ فروردین ۱۴۰۳- ۲۸ مارس ۲۰۲۴