امروز یکشنبه ۱۲ آذر، دومین روز متوالی از اعتصاب هزاران کارگر ذوب آهن اصفهان به‌رغم اقدامات امنیتی و تهدیدات حاکمیت و حضور گسترده گارد ویژه در کارخانه است. اعتراض به اوضاع وخیم معیشتی، پایین بودن سطح دستمزدها و گرانی کمرشکن بر پرچم مطالبات کارگران حک شده است. کارگران ذوب‌آهن پنجم آذر نیز با اعلام اعتصاب غذای اعتراضی از دریافت غذای شرکت خودداری کرده بودند و سال گذشته در گرماگرم مبارزات سراسری مردم آزادیخواه علیه جمهوری اسلامی نیز چندین تجمع اعتراضی و اعتصاب گسترده را سازمان دادند. شایان ذکر است که همزمان با ادامه اعتصاب ذوب آهنی ها، هم اکنون تجمع های اعتراضی بازنشستگان صنایع فولاد مازندران، البرز غربی و اصفهان در جریان است. کارکنان شرکت بهره‌برداری نفت و گاز آغاجاری هم امروز بار دیگر در اعتراض به عدم رسیدگی به خواسته‌های خود تجمع کردند.
واقعیت اینست که طبقه کارگر و اکثریت جامعه هشتاد میلیونی ایران حاضر به قبول زندگی زیر خط فقر توسط یک حاکمیت ارتجاعی و فاسد نیست؛ این را در هر دم و بازدم اعتراضات و اعتصابات کارگری در سالهای اخیر به خوبی میتوان نشان داد. جمهوری اسلامی با تمام توان خود در تلاش است که طبقه کارگر ایران را با گرو گرفتن نان و معیشت این طبقه، ساکت و خاموش کند تا بلکه شکست سیاسی خود را با سرکوب مردم جبران کند. پیش شرط حفظ ستون نظام بعد از خیزش سراسری پارسال، دیگر نه عربده های ایدٸولوژیک اسلامی که حتی در صفوف حاکمیت خریداری ندارد، بلکه ادامه دادن به شرایطی است که در آن نظام بتواند با تحمیل فلاکت هرچه بیشتر به طبقه کارگر و ترس از جلوآمدن این طبقه به عنوان نماینده رفاه و خوشبختی کل جامعه، برای عمر سرمایه چند صباحی بیشتر وقت بخرد. خودشان هم میدانند که تنها مسیر باقی مانده برای حفظ نظام، گرو گرفتن نان و معیشت طبقه کارگر ایران است. اما این مسیر و این سیاست ضدکارگری و ضدانسانی، اگر یک مسیر هموار و مسطح برای حاکمیت بود، آنوقت میشد انتظار داشت که نظام با سرکوب مردم، و با تکیه بر ساکت کردن طبقه کارگر راه نجاتی دارد. با جنب و جوشی که امروز از شمال تا جنوب و از شرق تا غرب ایران در صفوف طبقه کارگر توسط سازمان دهندگان و رهبران عملی کارگری برای رفاه و معیشت براه افتاده است، عملا هرچه حاکمیت رشته بود پنبه شد و نشان داد حفظ اوضاع سیاسی در ایران بر متن سرکوب اقتصادی طبقه کارگر ممکن نیست! این چکیده پیامی است که کارگران ذوب آهن، نفتی ها، کارگران هفت تپه، فولادی ها، معدنچیان و سایر اقشار محروم جامعه از جمله معلمان، بازنشستگان و پرستاران به کل حاکمیت سرمایه در ایران داده اند.
کارگران! رهبران کارگری!
اعتصابات و اعتراضات گسترده اخیر شما تودهنی محکمی به "برنامه اقتصادی" حاکمیت برای بقاء است. عزم سراسری شما، از هر کارخانه و از هر شهری برای سنگربستن در مقابل تحمیل گرانی، فقر، بیکاری، سطح پایین دستمزدها و کلا تحمیل بردگی تمام عیار مزدی توسط حاکمیت، یک روز هم تعطیل نشده است و اکنون زمین را زیر پای حاکمیت بورژوازی در ایران به لرزه درآورده است. شما سیاست و شانس حاکمیت در اتکایش به سرکوب اقتصادی را خنثی کرده اید. شانس دشمن در قدرت با اتکا به سیاست تحمیل فقر برای سرپا ماندنش بیش از همیشه ضعیف تر است. شما اعلام کرده اید که تحمیل فقر و فلاکت و گرانی و حمله به حداقل معیشت مردم، این تنها رکن بقاء نظام، باید لغو شود؛ درست به همان شکلی که مردم آپارتاید جنسی را لغو کردند. زمان برای هرچه متحدتر شدن و متکی شدن به مجامع عمومی کارگری شما فرا رسیده است. زمان برای شکست دادن کامل اقدامات مخرب حاکمیت و نهادهای ضدکارگری وابسته به آن مانند "خانه کارگر" و "شوراهای اسلامی کار" که امری جز تبلیغات تفرقه افکنانه در صفوف طبقه کارگر ندارند، با اتکا به تصمیمات جمعی در مجامع عمومی خودتان فرا رسیده است. متکی شدن طبقه ما به مجامع عمومی خود، سراسری شدن آگاهانه کیفرخواست طبقه ما توسط رهبران و دست اندرکاران طبقه کارگر، پاشنه آشیل حاکمیت کل بورژوازی ایران با عمامه و بی عمامه است و میتواند بستر آزاد کردن معیشت و رفاه از دست جمهوری اسلامی و رهایی جامعه از تبعیض و فقر و نابرابری باشد.
حزب حکمتیست (خط رسمی) به اعتصابات متحدانه کارگران ذوب آهن و سایر بخش های طبقه کارگر در مراکز نفتی و فولاد درود میفرستد و همه رهبران و سازماندهندگان کارگری و سوسیالیست در این مراکز را به برپایی هرچه سریعتر و وسیعتر مجامع عمومی خود فرا میخواند.
زنده باد اتحاد و همبستگی سراسری طبقه کارگر در ایران
پیش به سوی برپایی مجامع عمومی کارگری
حزب حکمتیست (خط رسمی)
۳ دسامبر ۲۰۲۴ – ۱۲ آذر ۱۴۰۲