روز دوشنبه سیزدهم شهریور بار دیگر شاهد انفجار در معدن ذغال طرزه البرز در دامغان بودیم كه در نتیجه آن متاسفانه ۶ نفر از كارگران این معدن به اسامی بهروز افروز، قربانعلی کمال، حسین غزائیان، حمید ایزدی، ابوالفضل غنایی و محمد نعیمی‌صفت زیر آوار جان باختند. طبق اخبار رسانه ها این انفجار در عمق ۴۰۰ متری زمین انجام گرفته و عمق این تونل در حدود ۷۰۰ متر است.
این جنایت بار دیگر كشتار كارگران در معادن، عدم وجود ایمنی كار در مراکز کاری، تلاش برای سود بیشتر به قیمت جان كارگران، حرس ولع سرمایه داران و حاكمان بر ایران و بی ارزشی جان كارگران را به مسئله كارگران معدن و بقیه مراكز كار تبدیل كرد. متاسفانه تلاش و فداكاری كارگران این معدن برای نجات جان عزیزان خود زیر آوار و تل هزاران تنی خاك به جایی نرسید و سوگ مرگ رفقایشان تنها چیزی بود كه برایشان باقی ماند.
بدنبال این جنایت، بدنبال قربانی كردن ۶ كارگر این معدن در خدمت سود و سرمایه بیشتر، مسئولین جمهوری اسلامی و عاملین جنایت یكی پس از دیگری لباس عزا پوشیدند و در كمال شیادی برای مرگ كارگران اشك تمساح ریخته و در توجیه این توحش با وقاحت كامل گلو پاره كردند. ویز كار، وزیر كشور و پادوهای آنها در خانه كارگر همگی در "بارگاه خدا" برای قربانیان دعا كردند و "آخرت" خوبی را آرزو "فرمودند". وزیر كشور بعد از ماجرا وارد دامغان شد و در مورد دلایل و چگونگی "واقعه"، "تحقیق" به عمل آورد و از رسانه های حكومت توجیهات وقیحانه او به عنوان فاكت و حقیقت پخش شد. ایشان مدعی شدند: "بررسی‌ها نشان می‌دهد مقررات لازم ایمنی در معدن طزره رعایت شده است، اما با توجه به اینکه فعالیت‌های معدنی، دارای زمینه‌های خطر است، با هماهنگی با مسؤولان شرکت زغال‌سنگ البرز شرقی تلاش می‌کنیم شرایط ایمنی را بهبود ببخشیم." ایشان مدعی شده اند كه: "حادثه انفجار و ریزش تونل رزمجاه معدن زغال‌سنگ طزره دامغان اتفاقی غیرمنتظره و غیرقابل پیش‌بینی بوده است."
به این صورت مقامات حكومت بر اساس وظایف همیشگی خود این جنایت را واقعه ای غیر منتظره اعلام كردند و آب پاكی روی دست كارگران و خانواده جانباختگان ریختند. اما كارگران این معدن و خانواده های آنها از این ادعاهای دروغین زیاد شنیده اند. آنها فراموش نكرده اند كه روز ١١ اردیبهشت ۱۴۰۰ در همین معدن جان دو كارگر دیگر گرفته شد و همچنین در روز ۳۰ آبان ۱۳۹۷ در پی ریزش این معدن یک کارگر جان باخت و سه نفر زخمی شدند. انها میدانند خون و جان و هستی آنها در این معادن، در اعماق زمین و در تاریكی برای تامین نان شب در خدمت صاحبان سرمایه فدا میشود. آنها میدانند نسل اندر نسل در اعماق زمین لحظه به لحظه خطر مرگ روی سرشان بوده و حاكمین با همه توان خود شرایطی فراهم آورده اند كه بردگان به عنوان ابزار در خدمت سرمایه و حكومتشان جان بكنند. میدانند هر اعتراضی به نبود ابتدایی ترین امكانات ایمنی كار در محل، بازرسی جدی همیشگی در معادن، اعتراض به دستمزدهای ناچیز خود و تلاش و درخواست های مكرر آنها برای تامین امنیت كار در معدن، با پلیس و زندان و وزارت اطلاعات و بگیر و ببند طرف است. میدانند آنهایی كه در این روزها در كمال وقاحت لباس عزا پوشیده اند روسای فرماندهان و روسای همان چماقدارنی هستند كه هر اعتراض و درخواست ساده كارگران را به كرات به خون كشیده اند.
معدن البرز بی گناه است، قاتلین این كارگران و هزاران رفیق كارگری كه سالانه در مراكز كار جان میبازند، طبقه سرمایه دار و دولت حاكم آنها است. این بربریت و جنایات پایانی نخواهد داشت، این توحش زمانی خاتمه می یابد كه حاكمیت سرمایه داران و دولت و دستگاه حكومت آنها سرنگون شود. این توحش زمانی پایان می یابد كه تولید در جامعه از دست مشتی سرمایه دار خارج شود و در خدمت سعادت و رفاه عمومی جامعه باشد. این آن چیزی است كه طبقه كارگر ایران و بخش محروم جامعه سالهای متمادی برایش كوشیده اند و صدای رسای آنها در یك سال گذشته با پرچم آزادی و برابری جهانیان را به حمایت كشانده است. طبقه كارگر ایران، كارگران معادن و نفت و گاز و پتروشیمی ها، هفت تپه و هپكو، فولاد و آذر آب، برق و آب و همه و همه امروز در تلاشند روی صف متحد خود این بربریت را با سرنگونی جمهوری اسلامی و بدست گرفتن سكان قدرت در جامعه تامین كنند.
حزب حكمتیست (خط رسمی) جانباختن رفقای كارگر در معدن البرز را به خانواده و بستگان آنها، به رفقا و همكاران آنها در این معدن و به طبقه كارگر ایران صمیمانه تسلیت میگوید.
زنده با آزادی و برابری
زنده باد حكومت كارگری
حزب حكمتیست(خط رسمی)
۵ سپتامبر ۲۰۲۳