بیانیه پلنوم ۵۴ کمیته مرکزی حزب حکمتیست (خط رسمی)
تحولات انقلابی دوره اخیر با خیزش انقلابی شهریور ۱۴۰۱ ، جامعه ایران و جدال با جمهوری اسلامی را وارد دوره ای جدید كرده است. دوره ای كه توازن قوا در جامعه به نفع مردم آزادیخواه تغییر كرده است. پنج ماه جنبش اعتراضی كه با خواست آزادی زن، وسیعترین آزادی ها سیاسی، رفاه و برابری به میدان آمد و پرچم سرنگونی جمهوری اسلامی را به عنوان تنها راه رسیدن به این اهداف بلند كرد، سیمای سیاسی ایران و صف بندی های طبقاتی را تماما دگرگون كرده است.
تلاش جمهوری اسلامی برای عقب راندن مردم انقلابی، از دستگیری های وسیع، اعدام و تهدید و ارعاب تا حاکم کردن فضای نظامی و پلیسی در شهرها، مراكز كارگری و تحصیلی، شکست خورد و برعکس عقب نشینی های جدی به حاکمیت تحمیل شد. تحمیل دوفاکتوی "قوانین مردمی" مانند لغو حجاب و آپارتاید جنسی، آزادی بیان و تشکل و اجتماعات و ... از جمله دستاوردهای ایندوره مردم آزادیخواه در مقابل جمهوری اسلامی و تغییر توازن قوا به نفع خود است. امروز طبقه كارگر، زنان، جوانان و مردم آزادیخواه با حاكمیتی ضعیف تر، با شکاف های عمیق تر، بی روحیه و بی آینده تر روبرو اند.
اكنون مركز ثقل جنگ و جدال با حاكمیت از اولین شعله های اعتراضات و شورش های خیابانی، به تجمعات و اعتراضات در دانشگاه ها، اعتصابات طبقه كارگر و مراكز صنعتی، به میان معلم و بازنشسته و اقشار مختلف مرم و به محلات زندگی گسترش یافته است. توازن قوای جدید، فرصت و امكانی برای اعتراضات هر چه متحدتر و سازمانیافته تر با رهبری و پرچم مطالبات سیاسی و اقتصادی روشن تری برای پیشروی ها و پیروزی های بزرگتر و تحمیل عقب نشینی های بیشتر به حاكمیت را فراهم کرده است.
مسجل شدن سرنگونی جمهوری اسلامی، پولاریزاسیون در نیروهای سیاسی، جدال اجتماعی میان راست و چپ جامعه را افزایش داده است. دو جبهه ی اصلی این جدال اپوزیسیون بورژوایی و کمونیسم طبقه كارگر و محور اصلی آن نوع سرنگونی و آلترناتیو حكومت آتی است.
اهداف اپوزیسیون راست، حفظ سیستم كاپیتالیستی موجود و ممانعت از انقلاب توده ای از پایین با اتكا به ناراضیان درون حکومتی، سپاه، ارتش و دخالت دول غربی برای دست بدست شدن قدرت از بالای سر مردم به هر شیوه و با هر سناریویی است.
نقطه اتکا نیروهای راست، از رضا پهلوی تا مجاهد و احزاب ناسیونالیست، نه نیروهای اجتماعی در ایران و خارج کشور، که حمایت قدرتهای ارتجاعی منطقه و قدرتهای جهانی است. قدرتهایی که ظرفیت و پتانسیل مخرب، ضدانسانی و ضدانقلابی خود را در سرکوب انقلاب ها، در کودتا، رژیم چینج، در سوریه ای یا بالکانیزه کردن ها نشان داده اند. سناریوهایی که می توانند منشا مخاطرات جدی در مقابل جنبش آزادیخواهانه مردم ایران باشند.
كمونیست ها و مردم آزادیخواه در تلاش برای سرنگونی كامل جمهوری اسلامی از كانال یک انقلاب توده ای و آزادیخواهانه و قدرتگیری "كنگره سراسری شوراهای مردمی" بعنوان دولت موقت انقلابی اند. ما کنگره سراسری شوراهای مردمی را تنها راه تضمین دخالت مستقیم مردم در سرنوشت خود، و حاكمیت شوراهای مردم به عنوان قانون گذار و مجری قانون و مقابله با هر نوع دخالت و توطئه علیه انقلاب جاری میدانیم.
پلنوم ۵۴ كمیته مركزی حزب حكمتیست (خط رسمی) با توجه به مولفه های فوق بر نكات زیر تاكید میكند:
الف: جنبش آزادیخواهانه مردم ایران، برای آزادی و برابری و رفاه و برای سرنگونی جمهوری اسلامی، به دوره جدیدی قدم گذاشته است. دوره ای که نه فقط سرنگونی جمهوری اسلامی بلکه نیروی سرنگون کننده، نحوه سرنگونی، آلترناتیو حکومتی و آینده جامعه مهمترین و تعیین کننده ترین مسائل و جدال های آن است.
ب: از نظر مردم آزادیخواه و کمونیستها، پیروزی بر جمهوری اسلامی یعنی انحلال همه ارگانهای حاکمیت، از دولت، مجلس، قوه قضائیه تا نیروهای سرکوبگر نظامی "ارتش، سپاه" و دیگر نهادهای امنیتی و جاسوسی و بوروکراسی فاسد اداری آن و قدرت گرفتن شوراهای مردمی بعنوان قدرت حاکم. هر نوع دست بدست شدن قدرت از بالای سر مردم تحت هر نامی نظیر "فروپاشی"، در تقابل با سرنگونی انقلابی جمهوری اسلامی و اعمال اراده مردم بر سرنوشت خود و جامعه است.
پ: یكی از میدان های اصلی جدال طبقاتی در سیر سرنگونی جمهوری اسلامی، تقابل راست و چپ جامعه، حول نحوه سرنگونی و آلترناتیو حکومتی، تقابل طرح های ارتجاعی نیروهای راست، از ناراضیان درون حكومتی تا طیف متنوع اپوزیسیون راست (پهلویست، جمهوری خواه، ناسیونالیست، مجاهد و گروههای قومی و مذهبی و...) با جنبش آزادیخواهانه كنونی و آرمانهای انسانی آن، است. جدالی که امروز بیش از هر دوره دیگری کاملا قابل مشاهده است. آینده این جدال تعیین کننده ی سرنوشت انقلاب سوم ایران یه سود یا ضرر مردم است.
ج: یکی از مخاطرات جدی در سیر سرنگونی، دامن زدن به تفرقه و انشقاق در صفوف متحد مردم به نام قوم، ملت، مذهب و ...، از جانب جمهوری اسلامی و شعارهای فاشیستی "یک ملت، یک پرچم، یک رهبر" و "حفظ تمامیت ارضی" از طرف اپوزیسیون راست و سوء استفاده نیروهای ناسیونالیست از مصائب مردم در کردستان، خوزستان و سیستان بلوچستان و ... برای سهم خواهی از قدرت، است. مقابله با این ترفند و سیاست های تفرقه افکنانه یک شرط لازم به پیروزی رسیدن انقلاب آزادیخواهانه مردم در ایران است.
پلنوم ۵۴ کمیته مرکزی حزب حکمتیست (خط رسمی) با علم به نقش ویژه و تعیین کننده طبقه کارگر، کمونیسم و حزب کمونیستی آن در تقابل های آتی و در به پیروزی رساندن جنبش انقلابی مردم ایران، با علم به حمایت ارتجاع جهانی (مالی، رسانه ای، لابیسم و ....) از اپوزیسیون راست درون و بیرون جمهوری اسلامی علیه انقلاب سوم مردم ایران و مخاطرات جدی که این نیروها می توانند ایجاد کنند، بر تسریع و تعجیل بیش از پیش، بر بهبود موقعیت کمونیسم در جنبش جاری تاکید می کند.
پلنوم بر این واقعیت که شکلگیری "كنگره سراسری شوراها" به عنوان عالیترین مرجع حاكمیت و شكل حكومتی جایگزین جمهوری اسلامی، تبدیل این آلترناتیو به پرچم فعالین و رهبران كارگری، رهبران با اتوریته و شخصیت های معتبر و انقلابی در جنبش زنان، جوانان، معلمان، محیط زیست و مدنی و در یک کلام مردم آزادیخواه، بدون تلاش شبانه روزی یک کمونیسم متشکل و متحزب ممکن نیست. پلنوم بر بهبود موقعیت این کمونیسم متحزب و در راس آن حزب حكمتیست (خط رسمی) بعنوان یكی از نیروی اجتماعی تعیین كننده در مقابل بورژوازی اصرار و تاکید دارد.
۱۹ فوریه ۲۰۲۳