نیروهای مسلح و مزدوران امنیتی جمهوری اسلامی در تلاشند که با دامن زدن به جو شدید امنیتی- نظامی در برخی از شهرهای ایران فضای انقلابی را خاموش کنند و جامعه ایران را به دوران پس از شهریورماه برگردانند. علیرغم این تلاشها هر روز در شهری، در دانشگاه و محله ای، در مركز كارگری و مدرسه ای شاهد اعتصاب، تجمع اعتراضی و جنگ و جدال میان مردم و نیروهای حكومت هستیم. چند روز گذشته در جوانرود شاهد جنگ و جدال مردم با نیروهای وسیع مسلح بودیم كه عملا شهر را به پادگان تبدیل كرده بودند. در سمیرم شاهد اعتراضات همه جانبه و جدال مردم با نیروها و مزدوران حكومت بودیم. در محلاتی از مهاباد، تهران، زاهدان، اصفهان، سنندج، كرمانشاه و ... شاهد اعتراضات مردم به جمهوری اسلامی بودیم. مراسم یاد جانباختان این مدت هر روز در شهر و مکانی به میدان تجمع مردم آزادیخواه و اعتراض متحد آنها تبدیل میشود. این واقعیات در كنار اعتراضات در دانشگاهها، اعتصاب و اعتراضات كارگری، انواع تجمعات در مدارس و فضای عمومی شهرها بیان این حقیقت است كه فضای جامعه ایران به قبل از شهریور ماه باز نخواهد گشت.
مردم ایران به نقطه ای رسیده اند که برای دسترسی به آزادی و رفاه جز با کنار زدن جمهوری اسلامی از اریکه قدرت به جایی نمیرسند. جارو کردن باندهای لباس شخصی و لمپن های تپانچه به دست و چاقوکش از محل کار و زندگی و تحصیل و...، که بانی ناامن کردن محیط زندگی برای مردم آزادیخواه هستند، واقعیتی است که هر روز به اشکال مختلف از جانب توده های وسیع مردم شهری در جریان است. نظامی کردن و پادگانی کردن ایران بیش از چهارماه است که توسط مردم انقلابی ایران به چالش کشیده شده است و میرود که از صحن جامعه جارو شود. سران ریز و درست نظام فهمیده اند که ورق به نفع حاکمیت برنمیگردد؛ فهمیده اند که انقلاب جاری نان همه شان را آجر کرده است. مردمی که برای نان و آزادی وارد گود سیاست و اجتماع شده اند، مردمی که کرور کرور عزیزانشان توسط این جانیان روازنه زندان شده و احكام اعدام را برای تعدای صادر كرده اند، عقب نمی روند و در صدد هستند بیش از پیش حكومت و نیروهایش را در تعرض به زندگی خود افسار کنند. امروز نمایندگان زندگی، عدالت و آزادی از کارخانه ها و دانشگاه ها و میادن و محلات شهرهای ایران میداندار شده اند و تا جارو کردن بساط این نظام و همه قوانین قرون وسطایی آن، پا پس نمی کشند.
اکنون این ما و جنبش عظیم آزادیخواهی و برابری طلبی در ایران است که اشکال حاکمیت خود و قوانین و مقررات خود را به جمهوری اسلامی دیکته میکند. امروز این ماییم که برای لغو آپارتاید جنسی، برای رفاه و معیشت، برای برابری و آزادی میمانیم و می جنگیم و پیروز میشویم؛ این شمایید که رفتنی هستید. دروازه خروج جمهوری اسلامی از بالای سر جامعه ایران توسط طبقه کارگر ایران، سوسیالیست ها، جوانان رادیکال و پیشرو و زنان جسور و آزاده باز شده است. امروز این مردمند که راه عقب نشینی، شکست و هزمیت را به حاکمیت نشان داده اند. این جاده ای یک طرفه به سمت سقوط حاکمیت به قعر دره سرنگونی است. برای مردم آزادیخواه این تازه نقطه آغاز نفس کشیدن و خوشبختی است. مردم آزادیخواه تلاش میكنند از دل این جدال، نیروی خود را برای سرنگونی كامل جمهوری اسلامی و اداره جامعه و اعمال حاكمیت خود متحد و متشكل كنند.
مرگ بر جمهوری اسلامی
زنده باد آزادی، برابری، حکومت کارگری
۲ ژانویه ۲۰۲۳ – ۱۲ دیماه ۱۴۰۱