زمزمه‌های شرکت ابراهیم رٸیسی در مجمع عمومی سازمان ملل در ماه سپتامبر در نیویورک به گوش می‌رسد. علیرغم اینکه رٸیسی یکی از جلادان دهه خونین ۶۰ است و یکی از کلیدی‌ترین مهره‌های حاکمیت آدمکش اسلامی از روز تاسیس آن بوده است، مستقل از اینکه چنین شخصیتی نماد یک توحش افسارگسیخته و چرکین بورژوازی ایران در دستگاه قدرت دولتی علیه شهروندان آزادی‌خواه است، اما به هیچ‌وجه جای تعجب ندارد که به کلوپ سازمان ملل، به مجمع مخرب‌ترین دولت‌هایی که امنیت میلیاردها شهروند کره خاکی را سلب کرده‌اند، نپیوندد.
به طور واقعی شرکت رٸیسی در اجلاس سازمان ملل می‌تواند به امر پرکردن یک صندلی دیگر این اجلاس از سردمداران و دولتمردان مرتجع جهان معاصر ما کمک کند. اجلاس سازمان ملل در واقع، کلوپ دولت‌های مرتجعی است که امنیت، رفاه و خوشبختی را از شهروندان خود دریغ کرده‌اند. نماینده کدام کشور در این اجلاس را سراغ دارید که به فساد، رشوه‌خواری، جنگ‌افروزی و جنایت علیه بشریت آلوده نباشد؟!
کدام دولتمدار در این کلوپ «جهان آزاد» روزی روزگاری در فکر آسایش، صلح و شادکامی شهروندان خود بوده است؟! کدام سیاستمدار در این باشگاه مجلل حاکمان جهان راهی برای خاتمه دادن به مصاٸبی که توسط نظام بردگی مزدی گریبانگیر بشریت شده است، پیشنهاد کرده است به جز کش‌دادن به وضع موجود و مهندسی فلاکت اجتماعی؟!
مگر همین کلوپ و اعضای آن نبودند که طالبان چرکین، «بی‌اعتبار» و «طردشده» را روی کرسی «حکومت» در افغانستان نشاندند و در صدد اعطای یک کرسی به این جانوران در اجلاس خود شدند؟! جمهوری اسلامی در نزد این کلوپ ارتجاعی، چی از طالبان کمتر دارد؟!
ابراهیم رٸیسی از اعضای «هیٸت مرگ» در دهه ۶۰ و امروز در جامه رسمی یک «حکومت»، چی از طالبان در لباس «دولت» و «کابینه» و «هیٸت های نمایندگی» کمتر دارد؟! حاکمیت اسلامی در ایران و مهره‌های آن، هم قدمت و تجربه بیشتری در سرکوب مردم و انقلاب ۵۷ دارند، هم در مقایسه با طالبان و داعش و القاعده، در جنایت هر روزه علیه مردم گوی سبقت را ربوده‌اند.
فریب و ریاکاری و اعلام‌های پی در پی سازمان ملل و مراجع بین‌المللی درباره رسمیت دادن به چنین اجلاسی با چنین اعضای منفوری برای «حفظ امنیت» جهان، صحنه‌های مشمئز کننده‌ای است که از جانب شهروندان جهان هر روز بیش از پیش پس زده می‌شود. مردم در سراسر جهان، سالن تماشای این سیرک کثیف و مخوف دولت‌های مرتجع جهانی و منطقه‌ای را ترک می‌کنند و در تلاشند که با نیروی خود از پایین، مشکل بی‌سرنوشتی امروز جهان را حل کنند.
اجلاس سازمان ملل با شرکت ابراهیم رٸیسی‌هایی از جنس طالبان در کنار مخرب‌ترین نمایندگان قدرت‌های جهانی از آمریکا و انگلستان تا اروپا و روسیه و چین تکمیل می‌شود. مبارک‌شان باد! اما نه مردم ایران و نه مردم جهان چنین دهن‌کجی را بیش از این نمی‌پذیرند. اجلاس سازمان ملل با رٸیسی‌ها و بدون رٸیسی‌ها قادر نیست پاسخ معضلات اصلی جهان امروز را بدهد. این امر طبقه کارگر و جهانیانی است که از ایران تا آمریکا، از اقیانوسیه تا اروپا به حاکمان امروز فرمان ایست داده‌اند.
طبقه کارگر و مردم ایران مدت‌هاست که با مبارزات گسترده خود بر سر رفاه و آزادی و معیشت، دیپلماسی پشت‌پرده دول‌غربی و اجلاس سازمان ملل آن با جمهوری اسلامی را افشا کرده‌اند. مردم مدت‌هاست که حقایق پشت عروج طالبان‌ها و «تعامل» با جمهوری اسلامی‌ها را می‌دانند و برای جارو کردن این اوباش به میدان آمده‌اند. از منظر مردم ازادی‌خواه ایران، جمهوری اسلامی باید با یک انقلاب توده‌ای و کارگری برود. از منظر «اجلاس سازمان ملل»، جمهوری اسلامی باید بماند. حقیقت به همین سادگی و روشنی است.
تشکیلات خارج کشور حزب حکمتیست (خط رسمی) در کنار مردم آزادی‌خواه و افکار مترقی، اجازه نخواهد داد که خارج کشور به جولانگاه سران و سردمداران جمهوری اسلامی تبدیل شود.
تشکیلات خارج کشور حزب حکمتیست (خط رسمی)
۲۳ اوت ۲۰۲۲