در ادامه چندین روز اعتراضات و تجمعات توده ای مردم در اصفهان به كمبود آب، دیروز و امروز نیز مردم شهر كرد به خیابان ها آمده اند و با تجمعات پر شور خود به گسترش اعتراضات علیه بی آبی پیوستند. خبرها حاكی است كه از دیروز بالغ بر دو هزار نفر از كارگران معدن مس سونگون ورزقان نیز دست به اعتصاب زده و استخراج در این معدن را به كلی متوقف كرده و به کارگران اعتصابی در تهران، خوزستان، اراک، تبریز و خراسان و .... پیوستند.
مردم بار دیگر و بدرست انگشت اتهام را به سوی نظامی نشانه گرفته اند كه مهندس و مسبب فلاكت و تحمیل فقر و بیكاری به میلیونها شهروند در جامعه ایران است. امروز دیگر همه میدانند كه هیچ بحرانی از جمله بحران بی آبی با وجود جمهوری اسلامی نه تنها قابل حل نیست كه ابتدایی ترین نیازمندی های بشر برای زنده ماندن را هم دریغ میكند. نظامی كه حتی عاجز از تامین آب آشامیدنی برای شهروندان است، نظامی كه با وجود تلی از ثروت و سرمایه انباشته شده در ایران، حاضر به شل كردن سر كیسه خود نیست، باید برود! این دیگر حكمی است كه از دیماه ۹۶ و آبان ۹۸ به این سو از طرف مردم و طبقه كارگر ایران صادر شده است و سرنوشت تقابل بنیادین محرومان با حاكمان امروز در ایران را در هر دم و بازدم اعتراضات مردم تعیین میكند.
تصور اینكه این نظام بتواند بیش از این بر متن تحمیل استبداد و فقر مطلق به زندگی میلیونها انسان در جامعه ایران به حاكمیت خود ادامه دهد، یك تصور واهی است. تصور اینكه مردم تن به زاغه نشینی بدهند، با دبه و در صف تانكرهای آب منتظر جرعه ای آب آشامیدنی باشند، پوچ است؛ تصور اینكه میتوان اقتصاد و سیاست را مانند "صدر اسلام" در قرن ۲۱ در مملكتی به پیش برد كه از هر انگشت نسل جوانش، متخصص و هنرمند و سیاستمدار و مهندس و تكنیسین میبارد، حماقت محض است؛ در جهانی كه همه چیزش محصول كار یك طبقه اجتماعی معین یعنی طبقه كارگر است، تصور اینكه این طبقه پیشرو و صاحب اصلی جامعه در ایران را عمله خواند و اقتصاد را مال خر فرض كرد، بازی با آتش است.
در ایران امروز نمیتوان بسادگی چشم در چشم مردمی كه بنیان این نظام منحوس را به چالش كشیده اند، انداخت و مانند قاتلان مجلس اسلامی گفت: "یکی از آن‌هایی که به مردم در آبان ۹۸ شلیک کرد من بودم. ما کشتیم. حالا چه کسی می‌خواهد ما را محاکمه کند؟" مردم بنیادتان را به آتش میكشند. ایران امروز مكانی برای عربده كشی یك مشت لمپن اسلامی نیست. مردمی كه آزادی میخواهند، زنانی كه به كمتر از برابری و لغو آپارتاید جنسی رضایت نمیدهند، صدها هزار شاكی خصوصی از دست جمهوری اسلامی كه مانند جویبارها به هم پیوسته اند و به دریای نفرت و انزجار علیه این نظام تبدیل شده اند، مردمی كه از اصفهان، خوزستان، كردستان، شهر كرد، آبادان و ماهشهر تا تهران و تبریز با بانگ بلند به رفتن این نظام حكم داده اند، این مردم روز به روز و لحظه به لحظه ایران را به سوراخ موشی برای سران و سردمداران این نظام تبدیل كرده اند.
كارگران و مردم آزادیخواه ایران!
مردم اصفهان و شهر كرد به درست بر بی لیاقتی و عدم صلاحیت نظام در برآورده کردن ابتدایی ترین مطالبات مردم و بر اتحاد، برادری و هم سرنوشتی خود در مبارزه علیه جمهوری اسلامی تاكید كرده و به درست راه را نشان داده اند. اكنون زمان اعمال قدرت جنبش عدالتخواهی و برابری طلبی است. اكنون وقت برپایی شوراهای مردمی برای هدایت و سازماندهی مبارزات توده ای مردم و اعمال اراده مستقیم مردم است. هیچ زمانی به اندازه امروز توده های مردم صاحب عزم و اراده علیه جمهوری اسلامی نبوده اند؛ هیچ زمانی به اندازه امروز، خواست به گور سپردن این نظام منحوس اسلامی به خودآگاهی گسترده مردم ایران تبدیل نشده است؛ در هیچ دوره ای به اندازه امروز طبقه كارگر، زنان و جوانان تشنه رهایی و رفاه و برابری به ارگانهای اعمال قدرت خود یعنی شوراهای مردمی محتاج نبوده اند. رهبران، آژیتاتورها و فعالین پرشور مردمی برای غلبه بر جمهوری اسلامی و به پیروزی رساندن این جنبش ناچاراند دست بكار اعلام شوراهای مردمی شوند. این تنها ابزار اعمال اراده میلیونها انسان دردمند در جامعه امروز ایران است.
حزب حكمتیست (خط رسمی)
۲۲ نوامبر ۲۰۲۱