بر اساس اخبار منتشرشده در رسانه‌های ایران، شورای اسلامی روستای حاجی آباد در اراك طی اقدامی فاشیستی به تاریخ ۲۴ مهرماه سال جاری، در اطلاعیه‌ای كه از لفظ تحقیرآمیز و نژادپرستانه «افغانی» در آن استفاده شده، فرموده است: «قابل توجه افغانی؛ به دلیل ندادن سهمیه آرد به افغانی‌ها جهت پخت نان از طرف شورای آرد نان تا اطلاع ثانوی از نان‌فروشی به افغانی‌ها معذوریم.»
این اولین‌بار نیست كه با تایید دستگاه‌های امنیتی حكومت ایران، مشتی رذل در شوراهای اسلامی مرتكب كثیف‌ترین رفتارهای نژادپرستانه در حق شهروندان افغانستانی در ایران می‌شوند. "ممنوع كردن فروش نان" به شهروندان افغانستانی، جلوه دیگری از حمله برنامه‌ریزی شده طالبان‌های ایران به طبقه كارگر ایران است. شورای اسلامی از وجود میلیون‌ها كارگر افغانستانی كه بیش از چهل سال است در ایران كار و زندگی می‌كنند و امروز بخشی از پیكره طبقه كارگر ایران هستند، كاملا آگاه است و می‌داند كه بهانه حمله اخیرش به مهاجرین افغانستانی در واقع دامن زدن به شكاف ناسیونالیستی میان كارگر "بومی" با میلیون‌ها كارگر "خارجی" است؛ این تعرض شورای اسلامی به شهروندان افغانستانی مانند تمام حملات و هجمه‌های دیگر، تعرضی است به سطح مبارزه و شعور طبقاتی امروز طبقه كارگر ایران تا بلكه با دامن زدن به نفاق در صفوف كارگران، نظام حاكم را از زیر تیغ اعتراضات سراسری شهروندان به فقر و بیكاری در جامعه نجات دهند. جالب اینجاست كه بر متن شرایط تق‌ولق حاكمیت‌شان، در حالیكه میلیون‌ها كودك طبق آمار رسمی خودشان به دلیل محرومیت از امكانات از ادامه تحصیل محروم شده‌اند، در حالیكه بی‌خانمانی و كارتن‌خوابی از سر و كول شهرهای ایران بالا رفته است، و مهمتر از همه، در حالیكه طبقه كارگر و مردم مبارز ایران روز به‌روز سنگرهای جدیدی را در تقابل با جمهوری اسلامی فتح می‌كنند و پوزه‌اش را از دیماه ۹۶ به این سو به خاك مالیده‌اند، اما این اوباش به جای تسلیم شدن و به شكرخوری افتادن در مقابل مردم آزادیخواه، كماكان روی باد زدن به احساسات كور ناسیونالیستی و ضد-افغان در جامعه سرمایه‌گذاری كرده‌اند!
شبیه همین "استدلال" شورای اسلامی را خانم پریتی پاتل وزیر دولت محافظه‌كار بریتانیا اخیرا گفته است كه "ورود غیر مجاز به بریتانیا ۵ سال زندان دارد و مهاجری كه دست به این عمل بزند از تمام امكانات و حمایت‌های دولت محروم خواهد شد." همه به نوعی همان سیاست ضد انسانی را پیش می‌برند كه هیٸت حاكمه آمریكا در دوره ترامپ به بهانه "مقابله با افزایش مهاجرت" در صدد دیواركشی بین مرزها بود و بر ده‌ها هزار مهاجر کشورهای آمریکای لاتین که از شمال و اغلب با پای پیاده و از طریق مکزیک وارد خاک آمریکا می‌شوند، اعمال كرد. سیاست همه دولت‌های بورژوایی، بلا استثناء از معمم تا مكلا در برخورد به "بحران مهاجرت" یكی است. تعرض نه فقط به مهاجرین تازه وارد بلكه به كل طبقه كارگر با دامن زدن به شكاف ناسیونالیستی و قومی میان كارگر بومی با كارگر خارجی در همه كشورها، سیاست بورژوازی است.
طنز ماجرا اینست كه یك موضوع ثابت در اكثر خبرگزاری‌های رسمی ایران، انتقاد و پرداختن به سیاست‌های ضد پناهندگی كشورهای اروپایی با آمار و ارقام است؛ اما نوبت خودشان كه می‌رسد "تا اطلاع ثانوی از نان‌فروشی به افغانی‌ها معذورند"!! شورای اسلامی و حاكمیت بورژوازی ایران هم پاسخ به خطر گرسنگی و فقر و محرومیت توده‌های وسیع مردم را در حمله به ضعیف‌ترین قشر اجتماعی یعنی "كارگر افغانستانی" جستجو می‌كند. چراكه هیچ مقام حكومتی مستقیما جرات حمله به شهروندان و "كارگر خودی" را ندارد. هیچ دولتی جسارت اعلام اینكه "تا اطلاع ثانوی به شهروندان و كارگران خود نان نمی‌فروشیم" را ندارد. باید سطح حمله به زندگی طبقه كارگر را غیر-مستقیم و از طریق دامن زدن به تفرقه ملی و قومی میان كارگر "بومی" با كارگر "غیر بومی" به جامعه ابلاغ كنند. باید به كارگر "خارجی" حمله كنند تا بقیه جامعه را ساكت و خاموش كنند. باید به تقسیمات نژادی و مذهبی میان كارگر افغانستانی با كارگر ایرانی، كارگر آمریكایی با كارگر لاتینی دامن بزنند تا پیكان تیز تعرض طبقه كارگر و شهروندان به اركان حاكمیت‌شان را كج كنند. ظاهرا به در می‌گویند كه دیوار بشنود؛ اما كور خوانده‌اند!
همانگونه كه درب شورای اسلامی كار و نهادهای زرد دولتی در هفت تپه توسط كارگران متحد با گِل و لجن آراسته شد، همانگونه كه عاملان ایجاد تفرقه قومی - مذهبی در هفت‌تپه در برابر صف متحد و یكدست كارگران در مجمع‌عمومی رسوا شدند و پا به فرار گذاشتند، همانگونه كه این باندهای فاشیستی و كارچاق‌كن در محلات كار و زیست از فولاد اهواز تا شركت نفت و تا شهرهای كردستان با تُك پا بیرون انداخته شده‌اند، مردم شرافتمند و انسان‌دوست اراك و حومه نیز درب شورای فاشیست اسلامی را در این خطه با گِل خواهند گرفت.
نباید در مقابل كوچك‌ترین تحرك فاشیستی و نژادپرستانه در حق شهروندان افغانستانی سكوت اختیار كرد. به هر شیوه ممكن باید پاسخ درخور به این تعرض گستاخانه عوامل حكومتی به شهروندان افغانستانی بعنوان بخشی از پیكره طبقه كارگر ایران را ابراز كرد. باید خواستار تامین برابر حقوق شهروندی و ملزومات ادامه حیات، از خوراك و پوشاك كافی تا مسكن مناسب و طب رایگان را برای همه شهروندان به نظام حاكم در ایران تحمیل كرد. ثروت انباشه شده در ایران كه در جیب مشتی جنایتكار و مفتخور است، كفاف سه برابر جمعیت امروز ایران را می‌دهد و باید مجبورشان كرد سر كیسه را شل كنند.
زنده باد مبارزات جهانشمول طبقه كارگر ایران
زنده باد آزادی، برابری، حكومت كارگری
حزب حكمتیست (خط رسمی)
۱۹ اكتبر ۲۰۲۱