رئیس جمهور قاتل بنا بر اخبار تصمیم دارد به کردستان سفر کند. قضیه سفر رئیس جمهور به کردستان با این حجم از نفرت عمیق جامعه از نظام، حیرت آور است! مدیای نظام مدعی اند که آیت الله ی مرگ میخواهد به مردم گوش دهند و با مشکلات شان از نزدیک آشنا و رسیدگی شود!
عمق حماقت این جانیان باید خیلی غیر قابل تصور باشد که با وجود آگاهی از درجه خصومت مردم در کردستان اما جرات حضور در سرزمین و سنگر دفاع از آزادی و انقلاب را به خود می دهند. میدانند این مردم رفراندوم نظام را تحریم و یک نه بزرگ به این نظام را در همان روز اول در چهار دهه قبل دادند. در آخرین انتخابات هم که مربوط به پروسه تحویل پست جدید به رئیسی بود، به شهادت ماموران خود رژیم در محل، رای مردم در کردستان از همیشه قاطع تر و مثل همیشه یک نه بزرگ بود.
مردم کردستان با کدامین زبان باید مطالبه به گور رفتن این نظام را طرح کنند، تا اینها متوجه مطالبه اصلی مردم شوند؟ نه فقط این بلکه تا جایی که به رابطه مردم با رژیم اسلامی مربوط میشود، امروز تمام ایران کردستان شده است! امروز یک خواست روشن، عریان و یکدست مطرح است؛ این نظام باید برود!
تا جایی که به مطالبات روزانه هم برمیگردد، این رژیم بی جواب است. مطالبه آب آشامیدنی در خوزستان را همه می بینند، بی جوابی اینها به مطالبات واقعی کارگری را همه می بینند. این یعنی جمهوری اسلامی نه به خواست جامعه برای رفتن خویش تن میدهد، نه به مطالبات مربوط به زندگی امروز تن میدهد. نه فقط این بلکه جایی که زورش به کارگر متحد نمی رسد، وکلای شان را، مدافعین شان از میان ژورنالیست ها و نویسندگان را دستگیر و یا به دادگاه می کشاند. رژیمی که به هر مطالبه ای، تا جایی که زور دارد، نه میگوید، رژیمی که لشکر دزدان و فاسدین در صفوف بالای حاکمیت را آزاد گذاشته و شریف ترین های جامعه را روانه زندان میکند، دم زدن از رسیدگی به مطالبات مردم، یک شیادی احمقانه است. از این رو، مردم کردستان شایسته است در طول سفر رئیسی جلاد به کردستان، او و همراهان شان را تنها بگذارند و با خلوت کردن خیابان ها، یکبار دیگر به آنها حالی کنند که مطالبه همان است که توسط میلیون ها نفر در سرتاسر ایران اعلام شده است؛ اینها باید بروند و سایه شوم خود را گم کنند.
دفتر کردستان حزب حکمتیست( خط رسمی)، از طرف تمام مردم در کردستان، به جناب رئیسی می گوید خوش نیامدید، بروید و گم و گور شوید!
دفتر کردستان حزب حکمتیست(خط رسمی)
بیست و پنج شهریور ۱۴۰۰