یازده روز اعتصاب و تجمعات وسیع و سراسری رانندگان كه بیش از ۱۶۰ شهر را فراگرفت و بخش مهمی از ترانسپورت را فلج كرد، نهایتا جمهوری اسلامی و كارفرمایان را وادار به عقب نشینی كرد. این اعتصاب یكی از مهمترین اعتصابات قدرتمند كارگری در چند دهه گذشته و مهمترین و قدرتمندترین اعتصاب در بخش ترانسپورت در تاریخ جمهوری اسلامی است. سراسری بودن اعتصاب، اتحاد بالای رانندگان، حمایت بخشهای دیگری از كارگران، فرهنگیان، پرستاران و مردم مبارز در ایران همراه با حمایت اتحادیه و نهادهای بزرگ كارگری در سراسر جهان، به این اعتصاب جایگاه مهمی داد و سد سانسور رسانه های جمهوری اسلامی را شكست.

كارفرمایان و حكومتشان علیرغم تهدیدهای هر روزه و بسیج عوامل اطلاعاتی و نیروهای انتظامی، تهدید به اخراج و تلاش برای بسیج جایگزینی آنها با رانندگانی از سپاه، نیروهای انتظامی و تلاش برای به میدان آوردن تعدادی اعتصاب شكن قادر به شکستن اعتصاب نشدند. آنها نه تنها موفق نشدند  مشكل حمل و نقل را حل كنند، بعلاوه در مقابل اتحاد و ایستادگی رانندگان و خطر كشاندن بخشهای دیگر جامعه به تجمعات حمایتی، وادار به عقب نشینی شدند.

رانندگان با این اعتصاب به بخشی از مطالبات خود رسیدند، خود را موفق میدانند، نتیجه اتحاد و ایستادگی خود را دیده اند، امیدوار شده اند و احساس قدرت میكنند. طبق گفته خود رانندگان اعتصابی، "مشكل بیمه ها را حل كردند، رانندگان جدید را مانند رانندگان قدیمی شامل همان شرایط بیمه كردند، ۳ نرخی كردن گازوئیل حذف و قیمت آن به روال سابق برگشت و مشكلاتی که در باربری داشتند رفع گردید". اما و مهمتر از این برای اولین بار به اعتصاب متحدانه ای دست زدند كه سراسر ایران را فرا گرفت و آوازه آن مرزها را زیر پا گذاشته و حمایت جهانی كسب كرد. 

اما مستقل از موفقیتهایی كه رانندگان بر اساس گفته های خودشان كسب كرده اند و مستقل از اهمیت این اتحاد مهم و سراسری كه بی تردید در سیر مبارزات طبقه كارگر در این جامعه  و خصوصا بخش ترانسپورت ماندگار است، در طول اعتصاب و تا هم اكنون موج حملات به رانندگان، فعالین و سخنگویان آنها و حتی حامیان آنها ادامه دارد. بر اساس گزارش رانندگان از شهرهای مختلف، تا كنون دهها نفر دستگیر و در زندانهای جمهوری اسلامی زیر فشارند. وزارت اطلاعات با دستگیری تعداد زیادی از رانندگان معترض و موثر در اعتصاب، میكوشند نه تنها سطح شكست خود و پیروزی رانندگان را كمرنگ كنند كه بعلاوه صف آنها را از رهبران و فعالین هوشیار پاكسازی و زمینه را برای تعرضات بعدی آماده كند. سیاستی که در هفت تپه، فولاد، نفت و پتروشیمی ها در پیش گرفتند، با اخراج و زندان و پرونده سازی برای آنها كوشیدند اتحاد كارگران را را در هم شكنند و با هوشیاری كارگران این توطئه ها غالبا شكست خوردند. رانندگان در جواب به این تعرض در بسیاری از شهرها با تجمعات خود، با طومار نویسی و اشكال دیگر اعتراضی خواهان آزادی فوری همكاران خود شده اند. 

بی تردید جدال رانندگان با كارفرمایان و دولتشان پایان نیافته است. جدال و كشمكش طبقه كارگر برای رفاه و آزادی و حق زندگی ای انسانی تا زمانی كه سیستم حاكم بر استثمار و بردگی طبقه كارگر میچرخد، ادامه دارد. در این جدال حفاظت از فعالین كارگری، حفاظت از رهبران و سخنگویان كارگران یك پدیده جدی است، امری كه از چشم رانندگان و از چشم هیچ بخشی از طبقه كارگر مخفی نیست. 

حزب حكمتیست(خط رسمی) ضمن تبریك به همه رانندگان و حامیان آنها برای پیروزی ای كه كسب كردند، آنها را به اعتراض همه جانبه برای آزادی همه رانندگان دستگیر شد، فرامیخواند. نباید اجازه داد حتی یك نفر از رانندگان یا حامیان آنها، به جرم اعتراض به بی حقوقی، به جرم اعتصاب و یا حمایت از آن در زندان بماند. آزادی دستگیر شدگان و عقب راندن دستگاه سركوب در تعرض به كارگران آگاه و رهبران و سخنگویان طبقه كارگر، مهمترین پدیده در پیروزی اعتراضات كارگری و تضمین اتحاد طبقه كارگر است.

 

حزب حكمتیست(خط رسمی)
۱۷ خرداد ۱۴۰۴- ۷ ژوئن ۲۰۲۵