اعتصابات كارگری در ایران هر روز ابعاد همه جانبه تری میگیرد. هر روز در گوشه و كنار این مملكت شاهد اعتصابات و تجمعات كارگری هستیم. اعتصابات دهها هزار راننده كامیون در بیش از ۱۵۰ شهر یكی از بزرگترین اعتصابات كارگری در این مدت بود. رانندگان علیرغم تهدید ها، دستگیری و ارعاب دولت و شركتهای مختلف حمل و نقل، با گستردگی و اتحاد خود و حمایتهای همه جانبه كارگران و اقشار مختلف مردم از آنان، نهایتا موفقیتهایی بدست آوردند. اعتصابیون هنوز در تلاش برای آزادی همكاران دستگیر شده خود هستند.
بدنبال اعتصاب سراسری رانندگان كامیون، كارگران فاز ۱۴ پارس جنوبی از روز دوشنبه ۱۲ خرداد در اعتراض به عدم پرداخت دستمزدهای خود، قطع بیمه های تكمیلی و ... دست به اعتصاب زده اند. كارگران از فقر و گرانی سرسام آور و ناتوانی در پرداخت هزینه های زندگی به ستوه آمده اند. در جواب به اعتصاب كارگران و تعطیلی كار، شركتهای پیمانی در كمال پررویی آنها را تهدید به اخراج كرده اند و نیروهای حراست دست به تهدید آنان به "جرم" تجمع كرده اند.
همزمان روز سه شنبه ۱۳خرداد ۳۰۰ كارگر خدمات شهری در ماهشهر در اعتراض به پرداخت ناقص و با تاخیر دستمزدها، مشكلات پرداخت بیمه آنها، اجرا نشدن افزایش ۴۵ درصدی دستمزدها و عدم پرداخت مزد اضافه كاری، در مقابل شهرداری تجمع و خواهان رسیدگی مسئولین شدند.
بعلاوه در همین روزها ما شاهد اعتراض و تظاهرات كارگران ملوان بوشهر و گناوه به فقر مطلق و توحشی بودیم كه دولت و سرمایه داران به آنها تحمیل كرده اند. شرایط كاری این كارگران، كار مفت و ارزان و استثمار بی رحمانه آنها، هر مرزی را پشت سر گذاشته است. صاحبان لنج ها به جای پرداخت دستمزد، به آنها امكان داده اند كه در هر سفر دریای در كشورهای حوزه خلیج چند رقم جنس بخرند و در بازار داخلی بفروشند. این درجه از توحش سرمایه داران و دولت حامی آنها، مایه ننگ و شرم عمیق است. کارگران به این شرایط بردگی اعتراض كردند و خواهان حمایت هم طبقه ای های خود از اعتراض شان شدند.
اعتصابات و تجمعات كارگری در ایران هر روز دامنه وسیعتری میگیرد و بخشهای مختلف طبقه كارگر بدلیل فقر، گرانی، مشكلات متعدد اقتصادی، حقوقهای پرداخت نشده، بیكاری، اخراج و تهدید و دستگیری فعالین و سخنگویان آنها دست به تجمع و اعتصاب و اعتراض میزنند. اعتراض به وضع معیشتی علاوه بر كارگران اقشار محروم جامعه از بازنشستگان، معلم و پرستار تا نانوایی ها، كشاورزان و... را نیز فرا گرفته است.
جمهوری اسلامی تا كنون تلاش كرده است علاوه بر تهدید و دستگیری و اخراج از كار و گرو گرفتن "نان" شب خانواده فعالین و سخنگویان طبقه كارگر، همزمان با وعده های پوچ، با نفاق افكنی های قومی، مذهبی، كارگر بومی و غیر بومی، صفوف متحد كارگران را در هم بشكند، هزینه اعتصابات را بالا ببرد، كارگران را از فعالین دلسوز و با تجربه خود، محروم كند و نهایتا آنان را خسته و تسلیم كند.
بر هیچ فعال كارگری و كارگر آگاهی پوشیده نیست كه فضای جامعه و پولاریزاسیون در آن، صف بندی های علنی كارگران و سرمایه داران و دولتشان در مقابل هم، عیان تر از هر زمانی است. طبقه كارگر ایران در جدال برای رفاه و زندگی امن و انسانی، علیه فقر و استثمار و بی حقوقی، تا كنون تلاشهای فراوان و همه جانبه ای كرده است و صفحات زرینی را در تاریخ مبارزاتی خود را ثبت کرده است. در این تاریخ نمونه های درخشانی از همبستگی و حمایت در صفوف خود و جامعه را بدست داده است. اعتصاب رانندگان كامیون در همین مدت، اعتصابات قبلی كارگران فولاد اهواز و هفت تپه، چند دور اعتصاب كارگران پروژه ای نفت، از جمله این موارد اند. در هر جا این اعتصابات فراگیر شده است و حمایت بخشهای دیگر طبقه كارگر و مردم آزادیخواه را به همراه داشته است، حاكمیت و كارفرمایان گردن كج كرده اند، سر كیسه ها را باز كرده اند، خواهش و تمنا كرده و عقب نشسته اند. اعتصاب سراسری رانندگان كامیون نه تنها حامیان زیادی را در جامعه ایران با خود همراه كرد كه بعلاوه طیف مهمی از اتحادیه های كارگری در جهان را حامی خود كرد.
طبقه كارگر در ایران در جدال سختی با بورژوازی ایران و حكومتش است. فقر و گرانی و دستمزدهای ناچیز و ترس از اخراج و گرسنگی بی تردید، سد جدی در مقابل طبقه كارگر و شرایط سختی را به این طبقه تحمیل كرده است. اما هوشیاری كارگران، به شكست کشاندن ابزار سركوب و زندان، فضای آزادیخواهانه و اعتراضی جامعه، امید مردم ایران به نقش مهم طبقه كارگر و بارقه های یك همبستگی عملی كارگری كه در شاهد آن هستیم، را نباید دست كم گرفت.
جنبش كارگری میرود كه سد تفرقه و پراكندگی را بشكند، میرود كه هر تك اعتصاب كارگری را با موجی از حمایتهای عملی و علنی به پدیده ای بزرگ و صفی استوار و قدرتمند تبدیل كند. این تجربه گرانبها و این دستاورد مهم امروز ابزار اصلی ما برای بالا بردن توان و قدرت متحد خود در مقابل بورژوازی ایران و حكومتش است. این راهی در مقابل ما برای شكستن بزرگترین موانع، مانع پراكندگی و فایق آمدن برای جمع كردن نیروی متحد كارگری ما است. حزب حكمتیست (خط رسمی) همه رهبران و فعالین هوشیار و رادیكال در جنبش كارگری را برای تقویت صفوف خود، برای تقویت همبستگی كارگری در جدال طبقه كارگر برای تامین رفاه و پایان فقر و گرسنگی فرامیخواند.
حزب حكمتیست (خط رسمی)
۱۵ خرداد ۱۴۰۴- ۵ ژوئن ۲۰۲۵