"اعلان جنگ خانه به خانه به مردم"

میلیتاریسم و نظامی کردن جامعه، محوراصلی مقاومت جمهوری اسلامی در مقابل نفرت و اعتراض توده های عظیم کارگر و زحمتکش و جوان وزن در چند دهه ی اخیر ایران بوده است.

سپاه پاسداران، میلیشیای بسیج، حزب الله، نیروهای منکرات، شعبان بی مخ های لباس شخصی، اطلاعات سپاه با بازجوها و شکنجه گران و زندان های ویژه، حراست کارخانه ها و ادارات و آموزش و پرورش...، همگی وظایف نظامی و پلیسی کردن جامعه را برعهده داشته و دارند. امروزتیم های ضربت در محلات تهران به این پیکر میلیتاریستی اضافه می شود.

استقرار تیم های ضربت در محلات شهرها، حکومت نظامی اعلان نشده است. اعلان جنگ خانه به خانه به مردم است. سنگر دیگری است که جمهوری اسلامی در مقابل اعتراض و خیزش و عصیان توده های مردم گرسنه کنده و در آن می ایستد.

آیا این آخریم سنگرو خندق می تواند جمهوری اسلامی را از تعرض میلیونی مردم به جان آمده مصون نگه دارد؟

جواب مطلقا منفی است.

نظام دیکتاتوری سرمایه داران، مثال غریقی است که برای نجات به هر خس و خاشاکی دست می آویزد. جمهوری اسلامی همه ی راه هارا رفته و تجربه کرده است. تا توانسته کشته و اسیر و زندانی کرده و تا توانسته دستمزد کارگر و نان سفره مردم را گرو گرفته و نهایت تحقیر و تبعیض ضد انسانی را به زنان نصف جامعه، تحمیل کرده است. ولی هنوز این جنایات بیشمار نتوانسته آرامش و امنیت و استقرار نظامش را تضمین کند و امروز از همیشه ضربه پذیرتر است.

کنترل محلات شهرها آخرین تلاش و امید رژیم برای به تعویق انداختن مرگ حتمی است که یقه اش را گرفته است.

کنترل محلات یعنی پلیسی کردن محله و کنترل رفت و آمد و آزادیهای مردم، برعکس خشم شهروندان را افزایش داده و برای دفاع از امنیت و آسایش زندگی و حریم خصوصی شان به میدان خواهد کشید.

گیریم جلو درب هر خانه ای پلیسی نشاندید. مردم محلات هر روز صبح راهی کارخانه، شرکت، مدرسه، بازار، اداره و دیگر عرصه های کار و زندگی می شوند. گیریم محله را چند ماهی کنترل کردید، کارخانه را چکار می کنید؟ اعتصاب کارگری را چکار می کنید؟ معلمان و دانش آموزان و دانشجویان را چگونه کنترل می کنید؟ بیکاران و دستفروشان را چگونه کنترل می کنید؟ اعتصاب عمومی را چگونه کنترل می کنید؟ تظاهرات خیابانی و خیزش توده ای و میلیونی را چکار می کنید؟

زمانی کارگران نفت و گاز و پتروشیمی ها لوله ها را بستند، زمانی کارگران شهرداری ها، خدمات شهری را متوقف کردند، زمانی که کارگران حمل و نقل شهری، ترافیک را راکد نمودند، شما در محلات چه غلطی می توانید بکنید؟

تاکتیک های تعرضی دشمن همیشه کارساز نیست. گاهی برعکس و به ضد خود تبدیل می شود. کنترل محلات با تیم های نظامی سپاه و دستگاه قضایی می تواند مانند جرقه ای باشد برای بازپس گیری محلات و کنترل از جانب مردم و جوانان محله. زمانی هم می رسد که اهالی محله و جوانان محلات تیم های ضربت را در هم می پیچند.

دولت نمی تواند به مردم اعلان جنگ کند و در انتظار تسلیم مردم باشد. باید در انتظار ضد حلمه مردم هم باشد. ضد حمله ای که محلات تنها گوشه ای و نقطه ای از کل عرصه های کار و زندگی از کارخانه تا مدارس و دانشگاه ها و در میان جوانان و زنان و بیکاران است. محلات تنها سنگری از این سنگرها است. مردم ایران و شهر تهران، استقرار تیم ها ی ضربت سپاه را اعلان جنگ به خود می دانند و پاسخش را خواهند داد.

۲۵ شهریور ۹۹– ۱۵سپتامبر ۲۰۲۰