خامنه ای فرمانده نیروهای مسلح در یک شبیخون و کودتای اقتصادی علیه معیشت مردم افزایش سه برابری بهای بنزین را اعلام کرد. فرماندهی نظامی نظام همزمان ارتش و سپاه و بسیج و ناجا و دستجات پلیسی مخفی و باند سیاهی اش را پشت خاکریز آماده باش نگه داشت. بمحض تعرض متقابل میلیون ها انسان معترض این نیرو از پشت سنگرها بیرون آمده و در همان لحظات اول کشتار جمعی را شروع کرد.

فرمانده نیروهای مسلح رژیم اما در یک اشتباه محاسبه فرض کرد که اولین ضربه ی نظامی با گلوله باران مردم از هوا و زمین و آوردن زره پو شها به خیابان مردم عقب خواهند نشست و غائله در همان ساعات اول فرو نشسته و در نطفه خفه خواهد شد. اما این اتفاق نیفتاد. یک هفته کامل مردم در خیابان ماندند و بادستان خالی در مقابل نیروهای نظامی مقاومت کردند.

حالا دیکتاتوری حاکم با کشتن صدها نفر، زخمی و اسیر کردن هزاران نفر اعلام پیروزی کرده. اگر ایران را میدان جنگ دو ارتش متخاصم بدانیم، نیروهای مسلح  حاکمیت در یک حمله همه جانبه مسلحانه، ارتش میلیونی مردم را سنگری به عقب نشانده. ما این عقب نشینی تاکتیکی از خیابان را بعنوان نتیجه ی اولین دور جنگ تا امروز یعنی نهمین روز آغاز خیزش آبانماه از 25 ابان تا سوم آذر را به رسمیت می شناسیم.

اما در بعد سیاسی و تقابل میلیونی مردم در مقابل حاکمیت، جمهوری اسلامی بطور قطع و کامل شکست خورده. جمهوری اسلامی به معنای دولت و تظاهر به حاکمیت سیاسی تعطیل شده است.

ما برسمیت می شناسیم و جامعه ی بین المللی شرافتنمند هم باید به رسمیت بشناسد که درایران دیگر دولتی حتی به معنای قبل از خیزشهای دیماه و ابان سر کار نیست.  قوه مجریه و قضاییه و مقننه ی کارتنی تعطیل شده. امروز در ایران خامنه ای بعنوان فرمانده نیروهای مسلح و روحانی و رییسی و لاریجانی و فرماندهان سپاه بعنوان دستیارانش سر کار است. این را حتی بخشی از حاکمیت کارتنی سابق بخصوص در مجلس پذیرفته و اذعان کرده است.

رابطه مردم وحاکمیت پس از این جنگ دیگر رابطه یک نظام با تظاهر به نهادهای قانونی مثل دولت و دستگاه قضایی و مجلس نیست. رابطه میلیون ها کارگر و زحمتکش و محروم با دستگاه سرکوب پلیسی و  نظامی است. اینکه حاکمیت رسما و علنا اعلام کودتای اقتصادی و حکومت نظامی علیه مردم نمی کند تفاوتی در اصل ماجرا نمیدهد.

جنگ ادامه دارد. نیروی میلیونی مردم به پشت سنگرهای خود عقب نشسته و در تدارک تعرض متقابل پی در پی است. سنگرها از خیابان به محلات و مدارس و کارخانه ها و ادارات منتقل می شود. این تغییر تاکتیک برای جنبش سرنگونی جمهوری اسلامی ضروری و حیاتی شده است.

جامعه در تدارک  سازماندهی تجمعات و میتینگ های محلات است

جامعه در تدارک اعتصابات کارگری، معلمان ، آموزش و پرورش، کارمندان و اعتصاب عمومی شهرها است.

جامعه در تدارک برگشتن  با سازمان ها و رهبری معین خود به خیابان و برگزاری تظاهراتهای میلیونی است.

تا اینجا و در نتیجه یک هفته مقاومت در مقابل تعرض نظامی و مسلحانه به اعتراضات مردم، ما پیروزیم. دیگر نه رژیم توان حکومت کردن دارد و نه مردم حاکمیتش را می پذیرند. جمهوری اسلامی تعطیل شده است.

جامعه در تداوم این پروسه که مداوم و پی در پی وکوبنده خواهد بود، قیام سراسری  و نهایی برای سرنگونی را آغاز می کند. زمانی بار دیگر مردم به خیابان برگردند، آغاز یک قیام سراسری برای تعیین تکلیف قدرت مردم و حاکمیتی است که تنها ابزارش اسلحه است. تاریخ نشان داده که اسلحه و کشتار در قیام های پشت سر هم مردم و قیام نهایی مطلقا کارساز نیست.

پیام مردم به حاکمیت نظامیان به فرماندهی خامنه ای این است: بجنگ تا بجنگیم!

مظفر محمدی