جلسه شورای عالی دستمزد در دقایق آغاز پنج شنبه ۲۱ فروردین ۱۳۹۹میزان افزایش دستمزد حداقل سال جدید را معادل ۲۱ درصد افزایش نسبت به سال پیش تر به تصویب رساند. بنا به این تصمیم دستمزد حداقل پایه یک کارگر در ایران معادل دو میلیون ۶۰۵ هزار تومان رقم میخورد.

کمتر خبری در دنیای رسانه های ایران همانند خبرهای مربوط به اجلاس شورای عالی کار و تب و تاب تعیین دستمزد حداقل سال ۱۳۹۹ مورد توجه قرار گرفته است. در جزییات خبر میتوان تعقیب نمود که جلسه از همان آغاز خود در ساعت شش بعد از ظهر بر سر اختلاف میان نماینده کارفرمایان با رقم ۱۵در صد و "نمایندگان کارگران" با رقم 45 درصد دچار شکاف بوده است. در ادامه میانجیگری ۲۱ درصدی دولت با موافقت طرف کارفرمایان و ترک جلسه از طرف "نمایندگان کارگری" روبرو شده است.

این مصوبه، در فراز همه تحولات سیاسی ایران، مهمترین خبر سال ۱۳۹۹ در ایران ماندگار است و با هزار و یک بیان خود را به مشغله ها و کشمکش های جامعه تحمیل خواهد کرد. بازار گرمی خانه کارگر تاثیر بسزایی در "داغ کردن" خبر جلسات شورای عالی دستمزد داشت، دوایر "کارگری" حکومتی دکان و کاسبی خود را گرم نگه میداشتند، اما مساله دستمزدها بخودی خود، به اندازه خود زندگی سوزان و تب آلود بود. کسی انتظار معجزه از مصوبه دستمزد نداشت، زمانیکه رهبران و دولت و مجلس، خود شب و روز بر کوس فقر و تباهی میکوبند، کمتر کسی تره اعتنا و امید برای شورای عالی دستمزد خرد میکند. اما واقعیت زندگی چشم ها را به هر منفذ میکشاند. واقعیت سرسخت دستمزد، که با ۲۱ درصد نمیشود حریف زندگی شد، واقعیت سرسخت تر دستمزدها که خود باید فکری یرای هزار و یک درد بیدرمان زندگی کرد.

تا چند ساعت دیگر، صبح روز ۲۱ فروردین، چهل میلیون نفر عضو خانواده کارگری چشم به روز مصوبه باز میکنند که حکم بردگی شان را بر تارک خود دارد، تا آنجا که به محاسبه نیازها و اتمام حجت نمایندگان کارگری مربوط باشد، حرف حساب قبلا در بیانیه سندیکای هفت تپه شمرده و روشن به استحضار عموم رسانده شده است. هیچ چیز مزخرف تر از اطوار شورای عالی دستمزد در تامین حداقل معیشت کارگران نیست. این نمایش برای تحمیل توام بحران، تورم، گرانی و بهره کشی وحشیانه است. دستمزد مصوبه "نیمه پر" لیوان نیست، نمایش تهاجم ترسناک و بیرحم بورژوازی است که آخرین تکه پلاس را هم از زیر پای کارگر بیرون میکشد. مصوبه دستمزدها حکایت حقوق و مزایا و برخورداری های کارگران نیست. این زنجیره ای در نابودی فیزیکی، معنوی و اجتماعی طبقه کارگر است. با مصوبه دستمزد قرار است آفتاب روز ۲۱ از کدام قبرستانی سر بر آورد؟

جانوران اسلامی سرمایه و شورای عالی دستمزدشان خواب کدامین توطئه فرسودگی و تسلیم و تباهی را برای کارگران دیده اند؟

هر چه باشد، این مصوبه، هر قدر نفرت انگیز، همانقدر ضد کارگری که برازنده ذات کثیف طبقاتی بورژوازی، به همان اندازه که توطئه گرانه و جنایتکارانه که انباشته از موذی گری و جبن خانه کارگری رقت آور؛ در عین حال این مصوبه یک ورق پاره است که باید هر روز و هر ساعت یکبار از روی تخت سینه غرور و حق طلبی، از مخاطره طاقت تاق شده، از تدارک چاره جویی و همبستگی کارگری در راه صف مقتدر طبقاتی کارگری بگذرد.

کینه! تلنبار کینه در رگهای طبقه کارگر خود به عاملی بازدارنده در مقابل نبروی محرکه عظیمی تبدیل شده است که در عطش تصفیه حساب سوزان ، نبردهای عاجل خود را دست کم میگیرد.. نبرد بر سر دستمزدها، باید پرچم "فقرا و مظلومان" در مقابل "آخوندهای دزد و رانت خوار" را کنار بگذارد و با اعتماد بنفس و قامت افراشته کینه و کیفرخواست عمیق و تسلی ناپذیر علیه استثمار و علیه سلطه سرمایه را در جامعه به حرکت دربیاورد.

زنده باد حکومت کارگری