این سرنوشت اسفناک را نباید پذیرفت!

حسن روحانی در آخرین جلسه ستاد مقابله با کرونا با استناد به  تحلیل و تحقیقات دولتش با خونسردی شرم آوری اعلام کرد که تا کنون در ایران ۲۵ میلیون نفر به ویروس کرونا مبتلا شده اند و پیش بینی می شود که ۳۵ میلیون نفر دیگر مبتلا شوند.
اگر چه متعاقبا وزیر بهداشت این ارزیابی را غلط نامید. اما از جنبه شارلاتانیسم و بی حیایی روحانی بگذریم، هدف او از بیان این ارزیابی فاشیستی و ضد انسانی چیست؟

بر اساس ارزیابی روحانی یعنی ۲۵ میلیون مبتلا، باید طبق معیارهای سازمان جهانی بهداشت تا امروز در ایران یک میلیون و دویست و پنجاه هزار نفر قربانی کرونا شده باشند. طبق آمار رسمی سازمان جهانی بهداشت از ۱۵ میلیون مبتلایان کرونا در جهان حدود ششصد هزار نفر فوت شده اند. بر این اساس، نرخ مرگ و میر بر اثر کرونا حدود ۶ در صد است. روحانی، این مردک لمپن و بی حیا باید بگوید که بر اساس ۲۵ میلیون مبتلا، چرا امار بیش از یک میلیون قربانیان کرونا را اعلام نکرده است؟
باز طبق پیش بینی روحانی ۳۵ میلیون دیگر هم قرار است مبتلا شوند. یعنی بنا بر همان معیار جهانی، بالغ بر دو میلیون نفر دیگر باید بمیرند.

این بررسی فاشیستی روحانی با گفته های قبلی او در جلسه شورای عالی امنیت ملی که، یا دو تا دو و نیم میلیون نفر می میرند و یا  با اعتراضات خیابانی ۳۰ میلیون گرسنه روبروخواهیم شد، جور در می آید.

از نظر این جانی افسار گسیخته، بگذار دو تا سه میلیون انسان بمیرند ولی اقتصاد تعطیل نشود. این در حالی است که در نظرسنجی شهرداری تهران سه‌ چهارم مردم تهران اعلام کرده‌اند که برای نجات جان انسان ها تعطیلی باید برقرار شود.

روحانی  با صراحت و بی شرمی وحشتناکی آب پاکی بر دست مردم ایران می ریزد که اگر ۶۰ میلیون ایرانی مبتلا و سه میلیون بمیرند، در مقابل حفظ نظام و فروپاشی اقتصادش اهمیتی ندارد.
زمانی که ویروس کرونا هم نبود و اقتصاد نظام می چرخید، باز اکثریت مردم ایران زیر خط فقر و جامعه ایران به معنای واقعی کلمه فلاکت زده بوده است. امروز هم با شیوع کوید-۱۹ باز اقتصاد می چرخد. چرخه تولید و اقتصاد در ایران هیچوقت متوقف نشده است، اما این چرخش نه در جهت اضافه کردن نانی به سفره گرسنگان و افزایش درآمد مزدبگیران، بلکه در خدمت انباشت سرمایه های کلان، زندگی فوق مرفه لواسان نشین ها، دزدی، فساد، رشوه و اختلاس در همه ی سطوح نظام و سرمایه داران وابسته به حاکمیت، قرار داشته است.
در سناریوی فاشیستی و ضد انسانی رییس جمهور روحانی، بگذار سه میلیون نفر بمیرند اما در چرخش اقتصاد و انحصارات و اختلاس و انباشت سرمایه های نقدی و ملکی سرمایه داران دولتی و خصوصی، خلل و وقفه ای ایجاد نشود.
امروز علاوه بر فقر و فلاکت و گرسنگی مردم، بیماری مرگبار کرونا هم روزانه صدها انسان را روانه گورهای دستجمعی میکند. در این شرایط مرگبار، اختصاص بخشی از سرمایه و سودهای باد آورده واز استثمارطبقه کارگر و زحمتکشان جامعه به موضوع سلامت مردم، بیش از همیشه حیاتی، ضروری و فوری شده است. بنگاه های اقتصادی جمهوری اسلامی در انحصار بیت رهبری و سپاه و حوزه های علمیه و اختلاسگران بزرگ نظام، سرمایه های نقدی و ملکی سرسام آوری ذخیره کرده اند. تنها دارایی های ستاد اجرایی فرمان امام حدود دویست میلیارد دلار است. اختصاص تنها یک دهم سرمایه این ستاد برای ۶ ماه قرنطینه کل کشور کافی است، بدون این که یک نفر گرسنه بخوابد و یا کسی از کرونا بمیرد.
بودجه اختصاصی تا کنونی حوزه بهداشت و سلامت برای حفظ امنیت پزشکان و پرستاران کفایت نمی کند تا چه رسد به بستری شدن و مداوای روزانه هزاران انسان مبتلا به کرونا. تا کنون حدود ۱۵۰ پزشک و پرستار به دلیل عدم امکانات ایمنی کافی جان خود را از دست داده اند.
فقر و فلاکت را به حدی رسانده اند که بخش عظیم گرسنگان چشم خود را بر واقعیت دردناک مرگ و ابتلا به بیماری کرونا ببندد. به نا امیدی و استیصال کشاندن جامعه، اساس سیاست و هدف سناریوی روحانی و نظام اش است.

یاس و درماندگی ناشی از گرسنگی و فقر و فلاکت، هر روز میلیون ها نفر را به امید نان سفره های خالی خانواده هایشان، روانه بازار کسب و کار کساد می کند و در پایان روز با نتیجه ی هزاران مبتلا و صدها مرگ و میر کرونا و با دستان و جیب خالی به خانه برمی گرداند. کارگرانی که ماه ها حقوق معوقه دارند، میلیون ها بیکار، دستفروشان و کسبه جزء، کودکان کار، زنان سرپرست خانواده...،  از جمله خیل عظیم انسان هایی هستند که در تلاش برای رفع گرسنگی در مسیرو معرض ابتلا به بیماری کرونا و مرگ ناشی از آن قرار دارند.

خواست فوری امروز جامعه ایران حفظ سلامت و امنیت جان شهروندان در مقابل بیماری کرونا است. این بر هر چیز دیگر از جمله سود و سرمایه حاکمان و وابستگانشان ارجحیت دارد.

حفظ جان انسان و سلامت جامعه امر فوری و حیاتی امروز بخش آگاه طبقه کارگر، کمونیست ها، روشنفکران و ازادیخواهان و همه ی انساندوستان در سراسر ایران است. نباید تسلیم بی مسوولیتی دولت و نظام جمهوری اسلامی در قبال جان انسان ها شد. جمهوری اسلامی مردم را در چنگال گرسنگی و دویدن بدنبال لقمه نانی روزانه و مرگ بر اثر کرونا، رها کرده است. در حالی که هم از لقمه نان خبری نیست و هم ابتلا به کرونا و مرگ حتمی هر لحظه در کمین نشسته است.

این سرنوشت اسفناک را نباید پذیرفت. باید برعلیه دولتی که در کمال بی حیایی اعلام می کند، بگذار سه میلیون بمیرند ولی اقتصاد بچرخد، شورید. مردم خواهان زندگی مرفه و ازاد و خوشبخت، نباید تسلیم نا امیدی و درماندگی و استیصال شوند.

خواست امنیت جان مردم و سلامت جامعه،  فوری ترین خواست امروز و در راس همه ی خواستهای مردم ایران است.

رهبران کارگری و مردمی، زنان و جوانان ازادیخواه، روشنفکران انساندوست جامعه و در پیشاپیش همه، کمونیست های طبقه کارگر و در میان زحمتکشان، در قبال دفاع از جان و سلامت مردم و تامین معیشت شان، مسوولیت تاریخی و سرنوشت سازی را برعهده دارند. حق طبیعی هر انسانی است که در مقابل بیماری و فقر و گرسنگی محافظت شود. دولت و نظامی که دارایی های جامعه را در قبضه خود دارد، موظف به تامین و تضمین این حق بدیهی انسان های جامعه است. نظامی که از زیر بار این مسٸولیت شانه خالی می کند باید کنار برود و سرنوشت جامعه را به دست صاحبانش بسپارد.

۲مرداد ۹۹(۲۳ ژوئیه ۲۰۲۰)