هشت مارس، روز جهانی زن، فرصتی دوباره برای بازنگری مبارزات زنان در سراسر جهان است؛ روزی که نه تنها به یادآوری تاریخ مبارزات آنها می‌پردازیم، بلکه تعهد خود را به ادامه راهی که هنوز ناتمام است، تجدید می‌کنیم. زنان پس از بیش از یک قرن مبارزه برای آزادی و برابری، هنوز در جوامع مختلف تحت ستم و تبعیض قرار دارند. در حالی که در نظام سرمایه‌داری حاکم، وضعیت زنان همچنان به شدت نابرابر است و دستاوردهای اولیه‌ی آنان در معرض تهدیدهای بی‌وقفه قرار دارد.
امروز، زن‌ستیزی به یک سیستم فرهنگی و ایدئولوژیک تبدیل شده که ریشه‌های آن به دوران‌های فئودالی و ارباب‌رعیتی بازمی‌گردد. این ایدئولوژی در دنیای مدرن به شکلی پیچیده‌تر و نفوذی‌تر در نظام اقتصادی و اجتماعی ما گنجانده شده است.
هر سال بیش از یک میلیون زن در سراسر جهان جان خود را به دلیل خشونت از دست می‌دهند، زنان هنوز در اکثر جوامع به اشکال مختلف از حقوق پایه‌ای خود محرومند، قوانین ناعادلانه همچنان به عنوان ابزار سرکوب و کنترل بر زنان اعمال می‌شوند، نشان می‌دهد که سیستم سرمایه داری همچنان به زن‌ستیزی و مردسالاری نیاز دارد.
در چنین شرایطی، ۸ مارس به نماد مقاومت و ایستادگی زنان در برابر نابرابری‌های ساختاری تبدیل شده است. این روز، نه تنها روزی برای گرامیداشت مبارزات زنان است، بلکه فرصتی برای اعلام اتحاد و عزم مشترک در برابر نظام‌هایی است که زنان را به حاشیه رانده‌اند.
مبارزات زنان ایران و افغانستان، که سال‌هاست در مقابله با تبعیض‌های قانونی، اجتماعی و فرهنگی علیه خود برخاسته‌اند، نمونه‌ای روشن از این مقاومت جهانی است. زنان ایران ، با به چالش کشیدن سیستم‌های سرکوبگر اسلامی و مبارزه با قوانین ضد زن، به جهانیان نشان داده‌اند که زنان نمی‌توانند تحت سلطه بمانند. آنها در کنار سایر جنبش‌های رهایی‌بخش زنان در جهان، در حال تغییر معادلات و ایجاد شرایطی هستند که در آن حقوق زنان به طور واقعی به رسمیت شناخته شود.
جنبش رهایی زنان در ایران و افغانستان، بخشی از یک جنبش جهانی است که علیه هرگونه ستم و تبعیض جنسیتی مبارزه می‌کند. این مبارزات در تمامی جوامع به هم پیوسته‌اند، چرا که ظلم در هر نقطه از جهان، ظلمی مشترک است که باید با آن مقابله کرد.
این روز، روزی برای اعلام همبستگی است، روزی برای حمایت از مبارزات زنان در سراسر جهان، روزی برای بازگشت امید و برابری برای تمامی زنان.
در ایران اسلام زده هر روز، یک زن قربانی می‌شود. هر روز، یک صدا برای همیشه خاموش می‌شود. هر روز، خانه‌ای از امید تهی می‌شود. و جهان ساکت است. زنی که تنها یک نام در آمار نیست. زنی که سرشار از زندگی، امید، رویا و لبخند بود. اما حالا، دیگر نیست.
قوانینی که باید حامی زنان باشند، موجود نیست. عدالتی که باید محافظ حق زن باشد، در کار نیست برعکس حاکمیت ضد زن و خشونت سازمانیافته و دولتی هر روز قربانی تازه ای میگیرد. دستانی که باید نجات‌دهنده باشند، بسته مانده‌اند. اما ما ساکت نخواهیم ماند. ما نامشان را فریاد خواهیم زد.
ما برای هر زنی که دیگر نیست، خواهیم جنگید. ما از حق زندگی، از حق بودن، دفاع خواهیم کرد. تا روزی که دیگر هیچ زنی قربانی سکوت و بی‌عدالتی نشود .تا روزی که دیگر هیچ دختری با ترس بزرگ نشود. تا روزی که جهان، جای امنی برای همه‌ی زنان باشد. تا روزی که برابری زن و مرد و آزادی کامل زن در جهان برقرار شود خواهیم جنگید!
۲۷ فوریه ۲۰۲۵