بیمه کارگران ساختمانی چیست؟

جواب: هیچ چیز! بخودی خود بیمه کارگران ساختمانی تحفه آنچنانی در موقعیت این کارگران نخواهد بود. از این بیمه ها   به خروار در جامعه میشود سراغ گرفت. بیمه ها تازه اول کلاف سر دواندن کارگر است که بجای مصوبه مجلس دنبال کارفرما و تائیدیه و گزارش پرداخت حق بیمه بدود، لیست دارو و هزار کوفت دیگر را بجان بخرد...

بیمه کارگران ساختمانی چیست؟

جواب همه چیز! آن روزی که کارگران ساختمانی در اعتراضات وسیع و قدرتمند خود همراه با صف عظیم طبقاتی موجود دولت و مجلس را وادار به عقب نشینی کرده باشند، وعده و مصوبه را به گلوی هرزه مقامات به سیفون کشیده باشند، آن روز ورق برخواهد گشت. آن روز، کارگر ساختمانی، پشت سر خود، یک سابقه از جست و جوی و اشتراک هم سرنوشتی با اعتراض سایر بخش های طبقه را دارد. آن روز پیروزی در «بیمه» نیروی او را آزاد میکند، چشم به مطالبات سراسری و اساسی؛ به دستمزدها، حق تشکل، حق اعتصاب و ... باز خواهد کرد.
پیش تر از وارونگی در کشمکش بر سر بیمه کارگران ساختمانی شروع کردیم. این وارونگی آنجاست که بیش از دو میلیون کارگر در این بخش، «متشکل» در یک هیرارشی سراسری از انجمن های صنفی، با وجود تعداد وسیعی از سخنگویان روشن بین کافی در زمینه های قانونی و اداری، کماکان پس از سی سال پشت درب بیمه ها در فقدان کمترین چشم انداز در جا میزنند. مطابق آمار رسمی صفی بالغ بر ششصد هزار نفر بیش از پانزده سال با تکمیل همه پیش شرط ها و بهانه ها، همچنان در انتظار اعلام سهمیه تازه برای پذیرش احنمالی تقاضای خود بسر میبرند...

وارونگی آنجاست که افشاگری و اعتراض از سر و کول جامعه بالا میرود، همه وعده ها فقط در یک قدمی اجرای خود از نفس میمانند. وارونگی آنجاست که یکی پس از دیگری قانون، مصوبه، تعهد، وعده و ... مطلقا هیچ چیز و هیچ مقام و دستگاهی را ملزم به اجرای هیچ چیز نمیکند... اما میلیونها کارگر ساختمانی را سالها معطل اصلاح یک مصوبه از زباله دانی تا دلشان بخواهد سر میدوانند...

وارونگی آنجاست که «انجمن های صنفی» زنجیر سنگینی بر دست و پای کارگران انداخته است که آنها را در پیگیری و تحقق مطالبه بر حق خود ناتوان گذاشته است. انجمنهای صنفی تحفه بورژوازی و راه حل طبقه حاکم در مقابل رشد و فشار مبارزات کارگری بود، این انجمن ها هر خاصیتی برای کارگران داشته، ابزار مبارزه طبقاتی کارگر ساختمانی آن جامعه نیست. «انجمن» و «صنف» جوهره مطالبه کارگری را میمکد و از آن یک عجزنامه در محضر عالیجنابان جامعه بیرون میدهد.
وارونگی آنجاست که کارگران ساختمانی در شتاب سرسام آور در حال ساختن از جان و هستی خود مایه میگذارند، و هر روز با لگد مصوبه دیگری از بیمارستان و درمانگاه ساخته دست خود، از سلامتی و تندرستی حاصل کار خود رانده میشوند.
و وارونگی آنجاست که هر روز هزاران کارگر در بیشمار اعتراضات خیابانها را پوشانده و بورژوازی را در وحشت فرو برده است؛ اما چشم انداز روشن در مقابل این اعتراضات هنوز کمتر بچشم میخورد.

کارگران ساختمانی  از همه سابقه و زمینه لازم برخوردارند که کانون ارتباط میان فعالین و پیشروان سایر بخش های کارگری محیط خود حول یک واقعیت باشند:

جمهوری اسلامی را باید به مرگ گرفت تا به تب رضایت دهد!

این کار یک جنبش سراسری و متحد کارگری است که با قطب نمای مشترک کارگری برای تنگنای کل بورژوازی خیز بردارد... در این مسیر بیمه کارگران ساختمانی میتواند سنگر اول باشد، این ثانوی است. عجالتا باید صف اعتراضی موجود را متحد و تقویت کرد، باید جلو رفت و خواسته ها را به کرسی نشاند.

ادامه دارد...