"نباید در مردم توقعاتی ایجاد کرد که نتوانیم به آن پاسخ دهیم. اکنون توقعات بازنشستگان، معلمان و ایثارگران را نگاه کنید. همه نیز حق دارند. اما امکانات محدود است. نمایندگان باید برای مردم تبیین کنند که کشور محدودیت‌هایی دارند. توقعات را پایین بیاورید. توقع آفرینی یکی از برنامه‌هایی است که دشمن در کشور دنبال می‌کند."
این‌ها شلنگ‌تخته‌های جناب مصطفی میرسلیم، رئیس شورای مرکزی "حزب" مؤتلفه اسلامی در اجلاس سراسری این "حزب" است. چماق "توقعات را پایین بیاروید" و به درد بی‌درمان فقر و نداری و نابرابری در نظام جمهوری اسلامی قناعت کنید، شاید در دهه ۶۰ و به قدرت رسیدن جمهوری اسلامی کارایی داشت. اما امروز دهنکجی به توقعات مردم، این دشمن اصلی، که گلوی نظام یکبار مصرف آقایان را در همه سطوح می‌فشارد، بازی با آتش است. دشمن واقعی نظام اسلامی همان زنان و مردانی هستند که امروز به کم رضایت نمی‌دهند. "تبیین" دوباره قوانین عبور و مرور از خط قرمزهای نظام، بویژه در امور معیشتی و اقتصادی که پای یک طبقه کارگر صنعتی و غول‌پیکر در وسط است، تف سربالاست. میلیون‌ها انسان دردمند و محروم از ابتدایی‌ترین حقوق و امکانات اجتماعی و رفاهی به چهل سال فقر تحت سیطره‌ی قوانین اسلامی محکوم شدند و امروز قاطعانه حکم به رفتن این نظام ارتجاعی داده‌اند.
سران و سردمداران نظام اسلامی آنقدر خنگ‌اند که فکر می‌کنند با مشتی ترسو مثل خودشان سر و کار دارند. ثروت و سرمایه‌ی کلانی که در ایران در دست این نظام است و آقایان بر سر آن خیمه زده‌اند، دیر یا زود محکوم به تقسیم عادلانه و برابر میان شهروندان است. کلاه خود را قاضی کنیم می‌بینیم که حق با میرسلیم و میرسلیم‌های نظام اسلامی است. این نظام به مرگ گرفته تا به تب راضی شود. اما طبقه کارگری که پرچم حکومت شورایی را وسط جامعه بالا برده است و مردمی که حکم به آزادی و برابری و رفتن جمهوری اسلامی داده‌اند، به کم رضایت نمی‌دهند. اوضاع و احوال امروز بویژه پس از خیزش سراسری پارسال مردم، شرایطی را برای پیشروی طبقه کارگر و کمونیسم در ایران مهیا کرده است که تا درهم کوبیدن قطعی نه فقط جمهوری اسلامی که حکومت سرمایه و نظام سرمایه‌داری در ایران در ایستگاه دیگری توقف نمی‌کند. تاریخ واقعی ایران تازه در حال شکل‌گیری است. صرف‌نظر از اختلافات این یا آن جناح بورژوازی در حاکمیت یا در اپوزیسیون، ترس و هراس کل بورژوازی ایران از این موقعیت مناسبی است که برای طبقه کارگر و کمونیسم این طبقه ایجاد شده است. "توقعات مردم را پایین بیاورید" در حقیقت شعار کل بورژوازی ایران برای "نجات میهن" از چنگ مردمی است که برای رفاه و ازادی و عدالت اجتماعی مهمترین سنگرهای حاکمیت را در شهرها، در محلات کار و زندگی تاکنون فتح کرده‌اند.
جناب میرسلیم و سایر مقامات نظام اگر کمی دوراندیشی به خرج می‌دادند از الان باید دنبال سوراخ موشی می‌گشتند. اجلاس سراسری "حزب مؤتلفه" گویا به جای بررسی راه‌های فرار آقایان "پُرتوقع" از مهلکه‌ی رفاه و معیشت شهروندان، جرقه بر باروت خشم انقلابی مردم آزادی‌خواه به سمت کاخ‌هایشان زده است.