مردم آزادیخواه ایران
یکسال از خیزش عظیم شما علیه حکومت ضد زن و قوانین ارتجاعی آن، علیه فقر و استبداد میگذرد. سال گذشته در چنین روزهایی سرتاسر ایران در آتش خشم و نفرت شما از جمهوری اسلامی می سوخت و همزمان عطش پایان ناپذیر شما برای آزادی، رهایی و برابری، جهان را مات و مبهوت خود کرد و پیکر نحیف ارتجاع را نحیف تر کرده و زمین را زیر پایش به لرزه در آورد. صدای انقلاب تان را همگان از تهران تا واشنگتن و لندن و برلین و مسکو شنیدند. ارتجاع برای سرکوب یا به بیراهه بردن آن به تکاپو افتاد و مردم متمدن و آزادیخواه جهان در برابر جسارت، اتحاد، قدرت و عظمت تان سر تعظیم فرود آوردند و در کنار شما خیابانها را در سرتاسر جهان به تسخیر در آوردند و همصدا با شما فریاد زدند: "زن، زندگی، آزادی"!
تصاویر زنان و دخترانی که حجاب را می سوزانند، دانشجویانی که پیام آور خلاصی از قوانین ضد زن و آپارتاید جنسی بودند، مردمی که سر سوزنی از "آزادی و برابری" کوتاه نمی آمدند، یکبار دیگر امید آینده ای آزاد را در دل مردم در خاورمیانه و بخصوص زنان در کشورهای اسلام زده ای چون عربستان، عراق، افغانستان، لبنان، مصر و .... زنده کرد.
یکسال گذشته علیرغم هیاهوی حکومت نه از "آرامش" خبری بود و نه از "کنترل اوضاع" توسط اوباش اسلامی! برعکس زنان و جوانان قانون آزادی از قید و بند ارتجاعی و ضد زن، از لغو حجاب تا آپارتاید جنسی و شادی را که خیزش مهسا صادر کرده بود، به اجرا در آوردند. یکسال گذشته دنیا شاهد اعمال اراده و قدرت شما در برابر حکومتی بود که قدرت حکومت کردن را از دست داده است. یکسال گذشته جهان شاهد ادامه خیزش ما در دانشگاهها، کارخانه ها، مراکز کار و تولید و جنگ بر سر حفظ دستاوردها و همزمان رفاه و آزادی بود.
سال گذشته قدرت و اتحاد ما به بوته آزمایش گذاشته شد. دشمنان ما، چه در درون و چه در بیرون حاکمیت، با ترفندها و توطئه ها علیه قدرت و عزم مان، علیه اتحاد و همبستگی مان به میدان آمدند. با کشتن و اعدام و جبونانه سربه نیست کردن تعداد زیادی از عزیزترین دختران و پسران مبارز جامعه، با حمله شیمیایی به مدارس در مقابله با دانش آموزانی که قدرت شان در مدارس را به چالش کشیده بودند، با نابینا کردن تعداد زیادی توسط گلوله های ساچمه ای و هدف قرار دادن چشمان جوانان، با فرستادن اوباش خود به جنگ نوجوانانی که در مقابل شان محکم ایستاده بودند، با اخراج و احضار معلمین و دانشجویان و کارگران و دستگیری فعالین و فشار به زندانیان سیاسی، و با هرآنچه که در توان باقی مانده شان داشتند، به جنگ ما آمدند! به جنگ ما آمدند، اما نه تنها موفق نشدند جنبش مان را به تسلیم و رضایت دادن به حاکمیت نکبت بار اسلامی بکشانند، که ناچار به عقب نشینی شدند و تعیین مقررات پوشالی برای حفظ حجاب، حفظ قدرت و در دفاع از ارزشهای کثیف و ضدزن اسلامی شدند که جامعه بی ارزش شان کرده بود! مقررات پوشالی که نه در جامعه و محل های کار و زندگی امکان تحمیل کردن آنرا دارد و نه حتی در زندان ها و توسط اسرا و گروگانهایی که"کت بسته" در اختیارشان است!
در کنار حاکمیتی نا امید از جدال رو در رو با یک جامعه بپاخاسته همبسته و متحد، شکست خورده از جنگ مستقیم و رودرو با نسلی از جوانان و نوجوانان انقلابی که برای جنگ آخر به میدان آمده بود، ارتجاع غیر حکومتی تلاش کرد به نام ملت و مذهب و قوم و .... صف متحد مان را متفرق کند، تلاش کرد با دامن زدن به "عرق ملی" ما را در مقابل هم قرار دهد. تلاش کرد خواسته های رادیکال و ماگزیمالیستی ما را برای بدست گرفتن سرنوشت خود محدود و مینیمالیستی کند. تلاش کرد نام پرچم مان را بدزدد و به جای "آزادی زن"، مهر "مرد و میهن" را بر آن بکوبد، تلاشهایی که یکی پس از دیگری شکست خوردند! در مقابل همه این توطئه ها ما متحدانه فریاد زدیم "از سنندج تا تهران ستم علیه زنان"، "آزادی، برابری" و....!
امروزهم صف دشمن شکست خورده تلاش میکند به ما بقبولاند که این ما و جنبش ما است که شکست خورده است! تا بلکه بتوانند به این طریق شکست مان بدهند! میگویند متحد نیستیم تا اتحادمان را نشانه بگیرند! میگویند دستاوردی نداشتیم تا بازپس گیری دستاوردهای مان را تسهیل کنند. میگویند توده ای بی شکل، بی سازمان و فاقد سخنگویان واقعی و روی زمین هستیم تا سازمان، نمایندگان و سخنگویان مان را زمین بزنند و معامله با ارتجاع در اپوزیسیون را به نام سازش و معامله با نماینده ما به جهانیان بفروشند.
در سالگرد "خیزش مهسا"، با گرامیداشت یاد عزیز همه قربانیان مان که جای خالی شان امسال در صفوف ما احساس میشود و با در آغوش گرفتن خانواده ها و بازماندگانشان، با گرامیداشت تلاش آسیب دیدگانمان، باید به دستاوردهای مان علیه حاکمیت، به اتحادمان، به هوشیاری مان در به شکست کشاندن دستگاه سرکوب و خنثی کردن همه توطئه های دشمنان خود که از مقابله با ما عاجز شده اند، نگاهی بیندازیم! پیشروی هایمان را مرور کنیم! بی قدرتی دشمن را خاطر نشان کنیم! قدرت و آزادی های کسب کرده مان در زندان ها و خارج از زندانها، در کارخانه ها و محل های کار و مدارس و کوچه و خیابانها، اندازه بگیریم! قرارمان را در سنگر بعدی جدال و تامین رفاه همگانی، بخصوص محروم ترین بخش های جامعه، بگذاریم. دستاوردهایمان را سکوی پرش جدالهای آتی خود برای آزادی، برابری و رفاه قرار دهیم و برای پیروزی آماده شویم! بیاد بیآوریم که قدرت آنها متعلق به گذشته و رفتنی است و قدرت ما در ساختن آینده ای است که بدستان خودمان برای آزادی و رفاه همگان ممکن میشود!
زنده باد آزادی و برابری
۲۳ شهریور ۱۴۰۲ (۱۴ سپتامبر۲۰۲۳)