خروش توده ایی و اعتراضات میلیونی مردم از پایین در سراسر ایران، دریچه های بسیاری ازفعالیت های جمعی و متحد را برای اقشار مختلف جامعه باز کرده است. این خیزش تا هم اكنون عقب نشینی های مهمی را به رژیم حاکم تحمیل کرده و گامی بزرگ در سیر سرنگونی و انقلاب از پایین را برداشته است. این تحرک میلیونی برای نظام اسلامی جز شکست و استیصال در جبهه های مختلف در برابر مردم آزادیخواه و برابری طلب در بر نداشته است. اما در همان حال برای مردم انقلابی که تصمیم به سرنگونی انقلابی رژیم گرفته اند نیز بدون هزینه نبوده است. تعداد زیادی از عزیزترین انسانها در روند این اعتراضات جانشان را فدا کرده اند و دهها هزار نفر دیگر زندانی و اسیر حاکمیت مستبد و شکنجه گر شده اند. مردم آزادیخواه و خانواده جانباختگان، یادبودها و مراسمات برای این عزیزان را به محل اعتراض و تعرض به نظام کودک کش و ضد آزادی تبدیل کرده اند. به این صورت مراسمات خاكسپاری و یادبود جانباختگان كه به محل تجمعات بزرگ مردم آزادیخواه تبدیل شده است، برای جمهوری اسلامی نیز كابوسی بوده است.
بر كسی پوشیده نیست كه توازن قوا میان ما مردم آزادیخواه با جمهوری اسلامی به نفع پایین عوض شده است. دستاوردهای اعتراضات این دوره از جمع كردن گشت ارشاد و مهر باطل زدن به آن، تا الغای جداسازی های جنسی در دانشگاهها، از لغو حجاب تا تحمیل دوفاكتوی حق اعتراض، تجمع، تشكل و... همگی امروز قانون نانوشته جامعه است كه اعمال شده است. بی تردید طبقه كارگر، نسل جوان، زنان و اقشار محروم جامعه امروز در موقعیت بهتری در مقابل بورژوازی ایران و حكومتش قرار گرفته اند. ما سنگرهای مهمی كسب كرده ایم كه اكنون سكوی پرش ما برای تحمیل عقب نشینی های بیشتر به جمهوری اسلامی و كسب پیروزهای بزرگتر برای جنبش انقلابی است.
جمهوری اسلامی در تقابل با مردم به پا خواسته، از هیچ جنایتی دریغ نكرد. كشتار مردم آزادیخواه، حمله به تجمعات، خانه گردی های شبانه و آدم ربایی و سر به نیست كردن دختران و پسران جوان، تهدید و ارعاب دستگاهای قضایی و امنیتی و اطلاعاتی و سرانجام صادر كردن احكام اعدام كه تا كنون دو نفر از عزیزان ما را نیز اعدام كردند از جمله این اقدامات است. اینها قرار است صف به هم خورده و متزلزل حكومت را متحد كند و ترس و ناامیدی در میان آنها را كاهش دهد. بی تردید این آرزوها به همت ما مردم آزادیخواه به سرابی تبدیل می شود.
اما بر اساس آمارهای كه اعلام شده اند اسرای ما نزد حاكمیت بالای بیست هزار نفرند. ما نه تنها باید كاری كنیم كه هزینه دستگیری هر تک آدمی را برای جمهوری اسلامی بالا ببریم، بعلاوه با اتحاد و اعتراض یكپارچه خود اسرای خود را نیز آزاد كنیم. آزادی دستگیر شدگان اخیر و همه زندانیان سیاسی، عرصه ای جدی و فوری از جدال ما برای رسیدن به ابتدای ترین حقوق انسانی خود است. نباید خانواده این عزیزان را تنها گذاشت، نباید اجازه داد هزارن دختر و پسر آزاده، زن و مرد حق طلب كه جرم آنها اعتراض به كشتن و آدم ربایی، به شكنجه و زندان، به زن ستیزی و فقر و محرومیت بوده است در زندانهای حكومت باقی بمانند. آزادی این عزیزان بخشی فوری و جدی از مبارزه ما علیه فقر و بی حقوقی و استبداد است. همه میدانیم كه در همین مدت مقابل زندانهای جمهوری اسلامی محل تجمع هر روزه خانواده دستگیر شدگان بوده است. همه میدانیم كه خواست آزادی فوری زندانیان در همه تجمعات از دانشگاه تا محلات و تا صفوف كارگران یكی از مطالبات فوری بوده است. همه میدانیم كه خواست الغای فوری احكام جنایتكارانه اعدام در همه تجمعات و به اشكال مختلف بیان شده است. اما امروز باید مبارزه علیه اعدام و برای آزدای فوری زندانیان به شكل گسترده ای سازمان یابد.
هرکس بە اطراف خود نگاهی بیاندازد جای تعداد زیادی ازعزیزان و دلسوزان و شریف ترین انسانها را خالی ميبيند. كم نیستند رهبران و سخنگویان و كارگران مبارزی كه در زندانند. رهبران و سخنگویان و نمایندگان معلمان، بازنشستگان، دانشجویان، روزنامه نگاران، زنان، شاعر و نویسنده و پرستار و پزشك، موسیقی دان و ورزشكار و طرفدار محیط زیست و...، از همه اقشار اجتماعی عده ای روانه زندان شده اند. كافی است فقط خانواده و بستگان اینها جمع شوند و با پرچم آزادی فوری عزیزان خود وارد تجمعات مختلف در مقابل مجلس و زندان و ادارات دولتی شوند. فقط این عزیزان بالغ بر چند میلیون انسانند. فقط اتحاد اینها حاكمیت را به زانو در خواهد آورد. بحث بر سر خواست آزادی زندانیان سیاسی و لغو حكم جنایتكارانه اعدام است. هیچ كس نمیتواند در مقابل مردمی كه در همه شهرها و هماهنگ جمع شده اند و میگویند آزادی زندانیان سیاسی و لغو مجازات اعدام مقابله كند، تجمع را ممنوع كند. بی تردید همه مردم آزادیخواه حامی این تجمعات هستند. اما بلاخره عده ای باید سنگ این اتحاد را زمین بگذارند و آستین ها را بالا ببرند، حامی و پرچمدار و سخنگوی این جمعیت وسیع شوند.
آزادی زندانیان تنها امر خانواده های آنها و بستگانشان نیست. آنها اسرای دهها میلیون انسانی هستند كه آزادی و رفاه و احترام به حرمت و كرامت خود را میخواهند، چیزی كه بالای چهار دهه است از جانب اقلیتی مفت خور و مرتجع صاحب سرمایه و پول و جنایتكار، از آنها سلب شده است. سازمان دادن این مبارزه و شركت فعالانه در آن وظیفه هر انسانی است كه برای خود و انسانیت و حرمت و كرامت انسانی احترامی قائل است.
رژيم ازهيچ قصاوت و دشمنى كوتاهى نكرده و نميكند اما بشدت نگران عكس العمل مردم است. حاكمیت و همه قوای آن در خونریزی و جنایت معرف خاص و عامند. اینها كشتارهای دهها هزار نفره را از ما كرده اند. دهها هزار زن و مرد، دختر و پسر جوان زیر دست آدم كش های این حاكمین در زندانها، زیر شكنجه جان عزیزشان گرفته شده است. دهها هزار زن به جرم "بد حجابی" و عدم رعایت قوانین ضد زن كتك خورده اند، زندان رفته اند و تحقیر شده اند. كم نیستند زنانی كه به صورتشان توسط اوباشان حكومت اسید پاشیده اند، و در زندانها توسط لمپنهای این حكومت و به دستور روسای آنها مورد تجاوز قرار گرفته اند و بعضا در ملا عام سنگسار شده اند. روسای كنونی حكومت همان جنایتكاران قبلی هستند كه ترس از اعتراض ما، افسارشان كرده است. اینها همان هایی هستند كه كارگران خاتوان آباد را به جرم خواست حقوق خود از زمین و هوا تیرباران كردند، همانهایی كه دهها هزار كارگر نه تنها زندان كه توسط اینها شلاق خورده اند. اینا تنها با زبان زور عاقل میشوند و موقعیت خود و توازن قوا را می فهمند. هر اندازه مردم متحدانه و سازمانیافته در مقابل زورگویی و تعرض نظام، صف ببندند و یک مبارزه متحد را به پیش ببرند به همان نسبت، رژیم دست به عصاتر عمل خواهد کرد و میدان تعرض افسار گسیخته برایش به شدت محدودتر خواهد شد.
بی گمان باید درب زندانها را شکست و هم زندانیان را آزاد كرد! اما همین امروز و سازمان دادن خانواده و بستگان زندانیان و مردم آزادیخواه برای آزادی زندانیان كاری است روی دوش ما و این امر با فشار تجمعات توده ای ممكن است. اكنون در هر محله ای، در هر شهر و دانشگاهی میتوان نهادهای دفاع از زندانیان را تحت هر اسمی سازمان داد. عده ای باید جلو بیفتند و خانواده ها را كمك كنند و مردم آزادیخواه را برای حمایت حول آزادی زندانیان و لغو مجازات اعدام جمع كنند. تردیدی نیست كه فعالین آزادیخواه، كمونیست ها و رهبران و سخنگویان كارگری، معلم و بازنشسته، مردم محل و شهر و هر مركز كارگری و هر دانشگاهی باید جلو بیفتند و این امر مهم را عملی كنند. نباید اجازه داد جمهوری اسلامی با تهدید و ارعاب و عربده كشی و برای جبران عقب نشینی هایی كه تحمیل كرده ایم، از ما اعدام كند و دهها هزار انسان را در زندان نگه دارد. امروز باید دست بكار شد و در این امر مهم تعجیل كرد.