جواب به دو سوال:
سوال اول: آیا جنبش سرنگونی بدون حضور مستقل طبقه کارگر با اعتصاباتش ممکن است؟
سوال دوم: نتیجه ی سرنگونی بدون حضور مستقل طبقه کارگر چه می شود؟
- جواب سوال اول مثبت است. بدون حضور مستقل سراسری طبقه کارگر هم، سرنگونی ممکن است. انقلابات تا کنونی از جمله بهار عربی این را نشان داده است. شورش ها و خیزش های از سالهای ۷۸، ۹۶، ۹۸ و ۱۴۰۱ تا این لحظه، نشان داده که می شود و می توان حاکمیت جمهوری اسلامی را زیر ضرب قرار داد و در یک برآمد توده ای و میلیونی آن را به زیر کشید.
- جواب سوال دوم، اولا، حضورطبقه کارگر با اعتصابات اقتصادی و سیاسی اش، جنبش را قوی تر و سرنگونی را سریع تر و کم درد و کم دردسر تر می کند. دوما، نتیجه انقلاب را به نفع خود طبقه و اقشار عظیم زحمتکشان، زنان، جوانان، معلمان و... سمت و سو می دهد.
در قیام و انقلاب عمومی و توده ای بدون حضور مستقل، موثر و تعیین کننده ی طبقه کارگر، نتیجه به نفع جناحی از بورژوازی که در کمین نشسته و برای رسیدن به قدرت، خود را با انقلاب همدم و همساز می کند، تمام می شود. در چنین شرایطی، نظام جانشین بورژوایی هم تغییری اساسی در شرایط کار و زندگی طبقه کارگر و حتی مطالبات دمکراتیک اقتصادی و سیاسی مردم مثل برابری کامل و بی قید و شرط زن و مرد، امنیت و رفاه و دخیل شدن مردم در اداره و سرنوشت جامعه...، بوجود نمی آید. پیروزی خواستهای دمکراتیک در جهان امروز بدون حضور سیاسی و رهبری طبقه کارگر ممکن نیست!
در عین حال، طبقه کارگر بدون کمونیسم و حزبش ولو نقش مهمی در تغییر از جمله سرنگونی بورژوازی حاکم ایفا کند، اما قادر به کسب قدرت سیاسی نیست. طبقه کارگر بدون حزب کمونیست خود، در جنبش دمکراتیک و مطالباتش ولو پیگیرتر، اما جذب و ادغام می شود. طبقه کارگر بدون حزب، قادر به حفظ استقلال طبقاتی خود، گرفتن قدرت سیاسی و تحقق اهداف ازادی و برابری نیست.
حزب حکمتیست (خط رسمی)، کارگران کمونیست و رهبران عملی جنبش طبقه کارگر، تلاش می کنیم، طبقه کارگر را برای ایفای نقش مستقل و تعیین کننده اش در خیزش های انقلابی جاری آماده سازیم. اما همچنان می کوشیم با هر اندازه نیروی ممکن جمهوری اسلامی را سرنگون کنیم. سرنگونی جمهوری اسلامی مانع اساسی بر سر راه اهداف و خواست ها و آرزوهای اکثریت عظیم زحمتکشان و محرومان و حاشیه نشینان شهرها است. با رفع این مانع، نیروی عظیم طبقاتی واجتماعی برای دگرگون کردن جامعه و تحقق آزادی، امنیت و رفاه، آزاد می شود!
طبقه کارگر در ایستگاه پیروزی خواستهای دمکراتیک توقف نمی کند و بسوی سوسیالیسم و ساختن جامعه ی آزاد و برابر خیز بر می دارد. در شرایط معیشتی فلاکتبار و اختلاف طبقاتی عمیق جامعه ی ما، سوسیالیسم کارگری و حزبش بیشترین شانس و رای توده های عظیم زحمتکشان و محرومان جامعه را با خود خواهد داشت.