مصوب کنگره دهم حزب (باتفاق آرا، فروردین ۱۴۰۱، مارس ۲۰۲۲)
جامعه ایران روزانه شاهد اعتصابات و اعتراضات وسیع كارگری و اقشار زحمتكش جامعه حول معیشت، برای بهبود و رفاه عمومی، علیه فقر و گرسنگی و استبداد سیاسی است.
جنبش كارگری، جنبش حق زن، معلمان، بازنشستگان، نسل جوان و .. امروز بیش از هر دوره ای مهر سوسیالیستی و ضد کاپیتالیستی را برخود دارد. مهری که در مطالبات برابری طلبانه ای چون، رفاه همگانی، برابری و رفع تبعیض، آزادی زن، حقوق كودك، طب و تحصیل رایگان تا وسیعترین آزادی های سیاسی خود را نشان میدهد. بدون شک کارگران کمونیست و سوسیالیستهای صفوف جنبش های اجتماعی در این پیشروی، بویژه در سازماندهی پایدار و رهبری این جنبش ها نقش تعیین کننده ای داشته و دارند.
اقشار محروم جامعه عموما و طبقه كارگر خصوصا نجات خود و جامعه را از استثمار، از فقر و بی حقوقی، سرنگونی جمهوری اسلامی میداند. از اینرو هر پیروزی در هر مبارزه ای، هر بهبودی به نفع پایین، به سكوی پرشی برای طرح توقعات بیشتر و تغییر توازن قوا به نفع كارگران و بخش محروم جامعه و تشدید بن بست و بحران جمهوری اسلامی، تبدیل میشود.
دامنه محاصره جمهوری اسلامی که از طرفی چشم انداز و افق روشنی برای حل معضل معیشت جامعه و خروج از بن بست اقتصادی را ندارد و از طرف دیگر مستاصل و ناتوان از سرکوب این جنبش وسیع و توده ای برای رفاه و برابری است، تنگ و تنگتر میشود.
بر این اساس حزب حکمتیست (خط رسمی) اعلام می کند:
۱- تلاش برای تحمیل هر درجه از مطالبات كارگران و معلمین و نیروی كاركن جامعه، تامین هر درجه از بهبود و رفاه و به این اعتبار پیروزی در مبارزات جاری برای بهبود معیشت و تقویت و تامین رهبری رادیکال و سوسیالیستی در سطح محلی و سراسری را یکی از اولویتهای عاجل خود میداند.
۲- منظم كردن مجامع عمومی به عنوان سنگ بنای تشكل شورایی طبقه كارگر و تلاش برای شكل گیری اتحاد طبقه كارگر و اقشار پایین جامعه در اشكال فرا فابریكی، فرا محلی، منطقه ای و سراسری را امری عاجل و وظیفه فوری حزب حكمتیست (خط رسمی) و فعالین و رهبران كمونیست در این مبارزات میداند.
۳- تقویت اشکال سازمانیابی توده ای و سنت حفاظت از رهبران، نمایندگان و سخنگویان طبقه كارگر و اقشار محروم در جنبش ها و مبارزات جاری در مقابل پلیس سیاسی و دستگاه سركوب، را در دستور خود قرار میدهد.
۴- حزب حكمتیست (خط رسمی) تلاش های تفرقه افکنانه، تقسیم کارگران و زحمتکشان به ملت و قوم و مذهب و جنسیت و زبان و فرهنگ و... را در ضدیت با منافع کارگران و زحمتکشان و زنان، مذموم دانسته و خنثی کردن این تلاش ها را در دستور و وظیفه خود قرار داده است.