پیام به کنگره‌ی دهم حزب حکمتیست (خط رسمی)
از طرف جمع (آبان)
رفقای حکمتیست! برگزاری کنگره‌ی دهم را به شما و دیگر حکمتیست‌ها تبریک می‌گوییم؛ سلام‌های گرم و پرشور ما را بپذیرید.
شرایط سیاسی امروز جامعه‌ی ایران، موقعیت دست بالای جنبش طبقه‌ی کارگر و جایگاه کنونی حزب ما به‌عنوان گرایش سیاسی کمونیستی در جنبش طبقه‌ی کارگر، محورهای اصلی این کنگره و جاگیری سیاسی و اتخاز تصمیم‌های میدانی حزب حکمتیست (خط رسمی) را تحت تاثیر قرار می‌دهند. بنابراین با توجه به این اوضاع و احوال، مرور راهی که آمده‌ایم، همچنین شناخت موانع در مسیر پیشروی‌های بعدی و تعیین وظایف جدید، بر دوش شما شرکت کنندگان افتاده است.
رفقای حکمتیست!
دوران پسا آبان، گویای برهه‌ای است، که مردم آزادی‌خواه و تشنه‌ی رفاه، انسان‌های برابری طلب و زنان بی‌حقوق، علیه جمهوری‌اسلامی، و برای برقراری امنیت و آسایش، برای تقسیم ثروت، به میدان مبارزه آمده‌اند. از کنگره‌ی قبل تا به امروز، صحنه‌ی سیاسی جغرافیای ایران هر لحظه، جدال‌های بی‌امان طبقاتی و جوشیدن لایه‌های پایینی جامعه علیه جمهوری‌اسلامی را منعکس می‌کند؛ جامعه‌ی ایران اکنون بیش از پیش قطبی شده و پروسه‌ی فروپاشی جمهوری اسلامی وارد رویارویی‌های مستقیم و محکم‌تری شده است.
در قطب مقابل جنبش سوسیالیستی طبقه‌ی کارگر و در مقابل حزب ما و پرولتاریا، جنبش‌های بورژوایی قرار دارند، که طیف‌های جریان‌های سیاسی راست تا چپ این جنبش‌ها، از ناسیونالیست‌های مرتجع و فاشیست‌های راست و نیروهای قوم‌گرا، تا پوپولیست‌های «چپ» نما و نیروهای منفرد دمکراسی‌خواه، آینده‌ی جامعه‌ی ایران را به بازگشت به گذشته و سناریوی سیاه و به جابه‌جایی قدرت از بالای سر مردم گره زده‌اند. از همین امروز برای کمونیست‌ها دندان نشان می‌دهند و طبقه‌ی کارگر را به بی‌راهه‌های بورژوایی منحرف می‌کنند.
چنین شرایطی، سیاست‌های دخالتگر و جنب جوش‌های مخصوص به خود را طلب می‌کند، و وظایف ویژه‌ای را پیش پای این کنگره و حزب حکمتیست (خط رسمی) می‌گذارد. چنین اوضاعی توقع‌ها را از حزب ما بالا می‌برد، و همگی باید برای سیر پیشروی‌های بعدی آماده باشیم. نمایندگی کردن صدای کمونیستی و نمایندگی کردن گرایش سوسیالیستی طبقه‌ی کارگر در جدال‌های پیش رو بر عهده‌ی حزب ما قرار دارد.
رفقای حکمتیست!
امروز که کنار هم جمع شده‌ایم، جنبش طبقه‌ی کارگر سیر اعتلایی را طی کرده است، که حزب ما چه در خارج و چه در داخل ایران، و در سطوح مختلف، همراه و هم‌سنگر کارگران در پیشروی‌ها بوده، و چه بسا که در این راه متحمل هزینه‌های سنگین سرکوب نیز شده‌ایم. اگر امروز «اداره‌ی شورایی» پرچم اعتراض‌های کارگران از هفت‌تپه و فولاد اهواز تا کارگران صنعت نفت و گاز شده و بالای سر نظام سرمایه‌داری سنگینی می‌کند، اگر امروز «خرد جمعی» و برگزاری مجامع عمومی شاخص سبک کار توده‌ای طبقه‌ی کارگر شده، بی‌تردید حزب حکمتیست (خط رسمی) نقش مهمی در این بالندگی جنبش طبقه‌ی کارگر بر عهده داشته است.
دخالتگری سیاسی رهبری حزب و دامن زدن به جنبش مجامع عمومی توسط کادرهای داخل، علی‌رغم فشار شدید موج سرکوب، و البته در کنار میدان داری رهبران و فعالان رادیکال جنبش طبقه‌ی کارگر، توازن قوا را به نفع سوسیالیسم طبقه‌ی کارگر تغییر داده است. موقعیت دست بالای جنبش طبقه‌ی کارگر و گرایش کمونیستی آن، و اعتبار و نفوذ حزب حکمتیست (خط رسمی) در جنبش کارگری، مطمئنا از نظر «ما» سنگرهای فتح شده‌ای هستند، که باید سکوهایی برای پیشروی‌های آتی باشند. حزب ما در یکی از تعیین کننده‌ترین برهه‌های تاریخ مبارزات طبقاتی این جامعه قرار دارد؛ با توجه به حساسیت این موقعیت، برای حزبی که کسب قدرت سیاسی را در دستور کار خود دارد، برای حزبی که آزادی و برابری انسان‌ها و حکومت کارگری و برقراری رفاه و آسایش را در برنامه‌ی خود دارد، نه تنها این موقعیت در سپهر سیاسی ایران و این درجه از نفوذ و اعتبار در جنبش کارگری نباید قانع کننده باشد، بلکه باید برای رهبری سیاسی جنبش سوسیالیستی طبقه‌ی کارگر و کسب قدرت سیاسی، ظرفیت‌ها و امکانات لازم را فراهم کند.
رفقای شرکت کننده!
طبقه‌ی کارگر و مردم زحمت کش و محروم جامعه‌ی ایران علیه طبقات حاکم و هیات حاکمه آن‌ها به میدان آمده‌اند؛ هر رویارویی کارگران و معلمان و بازنشستگان با مسببان وضع موجود، رنگ و روی «چپ» و برابری خواهانه به خود دارد. همان‌طور که اشاره شد، یک بار دیگر جامعه‌ی ایران در آستانه‌ی تحولات عظیمی قرار گرفته است و دوران پرتلاطمی در پیش رو داریم. پس باید رهبری حزب به موانع ذهنی در مسیر پیشروی‌های طبقه‌ی کارگر و حزب آن بپردازد و مسیر را باز کند.
با توجه به شرایط امروز ایران و با توجه به سنت‌های سیاسی و اجتماعی حزب حکمتیست (خط رسمی)، امیدواریم این کنگره با تصمیم‌های سیاسی و اقدام‌های عملی، بتواند رهبری سیاسی و سازمان‌دهی اجتماعی را تامین کند.
رفقای عزیز! اگر جمهوری اسلامی نبود، اگر استبداد و خفقان بر این جامعه حاکم نبود، مطمئن هستیم، که این کنگره با حضور صدها تن از کارگران و فعالان کمونیست برگزار می‌شد! در آخر برای شما آروزی موفقیت می‌کنیم و دستان شما را به گرمی می‌فشاریم!
جمع آبان
تهران اسفند ۱۴۰۰