"آموزش و خواندن در هیچ جای دنیا مجانی نیست" این گفته مسرور بارزانی، رئیس دولت اقلیم کردستان، در جواب به اعتراضات دانشجویی اخیر در کردستان عراق است. 

میشد فرمایشات او را در کنار فرمایشات دیگر پدر بزرگش بعنوان نمونه هایی از تفکرات عهد عتیق و پوسیده گذاشت، به آن پوزخندی زد و از کنارش رد شد. میشد به عنوان تفکرات آدمی عقب مانده و فسیلی عهد عتیقی به آن نگاه کرده و به عقب ماندگیش خندید. اما متاسفانه به دلیل موقعیت جناب "مسرور بارزانی" چنین ترهاتی بار سیاسی و عملی در گوشه ایی از جهان، در اقلیم کردستان پیدا می کند.

اما " مسرور بارزانی" رئیس دولت اقلیم کردستان است. به عنوان رئیس یک دولت گفتن اینکه "آموزش و تحصیل در هیچ جای دنیا مجانی نیست"، بار قانونی و عملی پیدا می کند، قطع کمک هزینه ها و امکانات آموزش مجاز می شود و عملا نشان دادن چراغ سبز برای قطع تمام کمک هزینه تحصیلی و محروم کردن بخش جدی از کودکان و جوانان از تحصیل به حساب می آید. شاید تصور اینکه در دنیای امروز رئیس دولتی با این درجه از عقب ماندگی و بی مسئولیتی وجود داشته باشد، مقداری سخت است. اما این عین تفکرات یک ناسیونالیست از نوع کردی اش است. جنبشی که همیشه سنت، فرهنگ و ارزشهای پوسیده عهد عتیق را نمایندگی کرده و همیشه سمبل عقب ماندگی در همه سطوح آن است. مسرور بارزانی رئیس دولتی است که نزدیک به سی سال است بر مردم کردستان در عراق حاکمیت میکند و زندگی را بر مردم آن سیاه کرده است. مسرور بارزانی نماینده و سخنگوی جنبشی است که هنوز در دوره ارباب رعیتی زندگی میکند. اقلیمی که در نتیجه سیاستهای حاکمیت ناسیونالیستهای کرد انباشته از یک نفرت عمومی از حاکمان و چپاولگران زندگی وآزادی مردم، شده است. در زیر سایه حکومت کردی فقر و فلاکت بیداد می کند. خبری از بهداشت، رفاه و امنیت نیست و بیکاری و کم درآمدی به بخش داده شده مردم تبدیل شده است. حاکمیت سی ساله کردی عملا به معنی از دست دادن همه امکانات ابتدایی و رفاهی مردم بوده است. در هر دوره به بهانه ایی دولت آقای بارزانی از تعهدات خود نسبت به مردم شانه خالی کرده و عملا زندگی جهنمی را به مردم تحمیل کرده است. بر متن چنین زندگی جهنمی، قطع کمک هزینه آموزش و پولی کردن تحصیل، به معنی تعرضی آشکار به همین سطح از زندگی مردم است.

در دنیای امروز دربخش اعظم کشورهای جهان آموزش و پرورش مجانی است و درهیچ جای دنیا حتی در عقب مانده ترین و مستبدترین کشورها آموزش و تحصیلات قبل از دانشگاهی پولی نیست و تامین بودجه آنرا دولتها عهده دار می شوند و هزینه آنرا تامین می کنند. تحصیل رایگان یکی از دستاوردهای جامعه بشری است. در کشورهای اروپایی و مدرن جنبش کارگری و سوسیالیستی تحصیل رایگان را، بعنوان حقوق ابتدایی همه شهروندان و بویژه کودکان، به دولتهای بورژوایی تحمیل کرده. در همین کشور عراق تا همین الان، تحصیل قانونا اجباری و رایگان است که ظاهرا جناب رئیس اقلیم از آن بی خبر است. نظامهای حاکم در همین سیستم سرمایه داری معاصر نه از سر انسان دوستی اشان بلکه از سر نیاز سیستمشان برای بازتولید نیروی کار، گرداندن چرخ اقتصاد  و تداوم و محکم کردن پایه های آن، روی آموزش و پرورش تاکید ویژه ایی دارند.  اما اینکه در گوشه ایی از همین کره خاکی، حاکمانی پیدا میشوند که نه فقط تضمین آموزش و تحصیل همگانی در هیچ جای نقشه حاکمیتشان نباشد، بلکه برنامه قطع کمک هزینه تحصیل و پولی کردن آنرا داشته باشند، چیزی جز بی مسئولیتی، عقب ماندگی و کوته بینی آنها را نمی رساند. "مسرور بارزانی" حاکم دولت کردی اقلیم نماد چنین عقب ماندگی و کوته بینی است.

مسرور بارزانی مخاطبین خود، دانشجویان کردستان و مردم، را مانند خود، نادادن و عقب مانده فرض کرده است. در دوره ای که رد و بدل شدن اطلاعات و پیشرفتهای علمی، مبارزاتی و ... به سرعت برق است، در دوره ای که مردم حتی زیر حاکمیت عقب مانده ترین نیروها، از استانداردهای زندگی امروز بشریت متمدن نه فقط مطلع است که خواهان دست یابی به آن است، فرمایشات آقای بارزانی فقط نشانه پوسیدگی، عقب ماندگی ایشان و حزب شان است. مسرور بارزانی و جنبش کردایه تی هنوز در عهد عتیق و قرون وسطی زندگی میکند و مردم کردستان خواهان برخورداری از بالاترین امکانات و پیشرفتهای بشری اند.

در مقابل ناسیونالیسم کرد، که رهبران دولت اقلیم و احزاب متعدد این جنبش در راس آن قرار دارند، جامعه مدرن، متمدن و امروزی کردستان قرار دارد. جنبش اعتراضی و مطالباتی بخشهای مختلف مردم به وسعت کردستان در جریان است و زمین را زیر پای حاکمان فاسد ناسیونالیسم کردی داغ کرده است. سالهاست اعتراضات وسیع در شهرهای مختلف بر علیه فقر، توحش، چپاول، فساد و دزدی حاکمان اقلیم کردستان در جریان است. سالهاست دانشجو و دانش آموز و معلم برای ادامه تحصیل و تامین معیشت خویش راهی جز اعتراض و مبارزه برایشان نمانده است. سالهاست مردم کردستان به مصاف فقر و فلاکت تحمیلی از طرف حاکمان کردی رفته اند و دیگر وضعیت موجود را تحمل نمی کنند. هر ساله هزاران جوان و پیر و کودک از سر استیصال و نداری به دریا و جنگلها می زنند تا به کشوری امن در اروپا برسند و در این مسیر روزانه انسانهای بیشماری قربانی می شوند. مردم در کردستان به میدان آمده اند و در دنیای مدرن  به چیزی کمتر از امکانات و رفاهیات دنیای امروز رضایت نمی دهند. مردم در کردستان همان خواست و مطالبه و امکاناتی را می خواهند که در دنیای مدرن هر انسانی حق داشتن آنرا دارد. عقب ماندگی ناسیونالیسم کرد و جنبش آن نه فقط نمی تواند در این خواست و مطالبه عمومی سرسوزنی تغییری ایجاد کند، بلکه نتیجه اش تقابل و صف بندی رادیکل و عمیق جامعه کردستان در مقابل ناسیونالیسم کرد و دولت نماینده اش است. اعتراضات دانشجویان در تقابل با قطع کمک هزینه تحصیل و جواب فوری جامعه و همراهی کردن با این خواست، گوشه ایی از اوضاع ملتهب و نفرت عمیق مردم بر علیه حاکمان اقلیم را نشان می دهد.

نزدیک به سی سال حاکمیت، ماهیت ناسیونالیسم کرد، که در راس حاکمیت در اقلیم کردستان قرار گرفته است، کاملا روشن کرده است. امروز دیگر کسی در کردستان توهمی نسبت به ماهیت عقب مانده و ارتجاعی احزاب ناسیونالیست ندارد، کسی توقع سر سوزنی آزادیخواهی و تمدن از این احزاب را ندارد. سه دهه حاکمیت این احزاب امری جز بازتولید عقب مانده ترین سنن و فرهنگ ارتجاعی و تحمیل آن به جامعه نبوده است. حاکمیت کردی در این سه دهه به معنی فلاکت و فقر مطلق و فساد و چپاول ثروت و دارائیهای جامعه بوده است. جنبش اعتراضی در جریان اما تمام قد در تقابل و صفبندی با اوضاع تحمیلی قرار گرفته و تمام نمودها و سیاستهای حاکمیت و فساد و ناکارآمدی آنرا نشانه رفته است. اعتراضات و تقابل جامعه دریچه ایی به تغییرات بزرگ و ریشه ایی در جامعه را باز کرده است. ناسیونالیسم کرد در حال تجربه کردن در هم شکستن استخوانهایش زیر چرخ جامعه معترض و مدرن کردستان است. ایجاد رفاه و جامعه ایی آزاد بدون عبور از جنبش و احزاب ناسیونالیستی و له کردن آن از طرف جنبش در جریان در شهرهای مختلف، نمی تواند به پیروزی برسد. تصمیم و اراده عمومی سرنگونی نظام موجود و حاکمیت فاسد بورژوا- ناسیونالیست کردی است.

سهند حسینی

۲ دسامبر ۲۰۲۱