طرح برنامه حکومت شورائی
مصوب کمیته نمایندگان شوراها
قوانین اساسی حکومت شورائی
یکم - آن نظامی سیاسی که پس از سرنگونی حکومت بعث سرامایه سر کار بیاید، حکومتی پارلمانی نیست. تجربه جهانی نشان داده است که پارلمان مانند ارتش و پلیس و دیگر دستگاهای بوروکراتیک دولتی ابزار حکومت سرمایه دارانند و در خدمت سرکوب و فریب مردمند.
ما می خواهیم حکومت شوراها را برپا کنیم، حاکمیت شورایی بر اساس اصول:
۱- حاکمیت مردم بر اساس دمکراسی شورایی
۲- منحل ساختن ارتش و نیروهای مسلح حرفه ای جدا از مردم و تسلیح عمومی مردم بجای آنها.
۳- منحل ساختن بوروکراسی دولتی مافوق مردم و تاسیس نظام دموکراتیک شورایی اداره امور بجای آن.
دوم- شکل بوجود آمدن اساسنامه حکومت شورایی
۱- سنگ بنای نظام شورایی شوراهای پایه هستند.اینها سرمنشا همه ارگانهای منتخب دیگرند و حکومت محلی و ناظر بر کار کارمندان و نمایندگان منتخب مردمند.
"شوراهای پایه" در محله، کارخانه، اداره، روستا و اردوگاهها و هر محل دیگر باید تشکیل گردند.
۲- "شورای نمایندگان" در هر شهر و منظقه باید ایجاد شوند.
۳- نمایندگان شوراهای کردستان، وظیفه اش پیشبرد همه امور سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و نظامی کردستان است.
۴- "کنگره سراسری نمایندگان شوراها" عالیترین ارگان دولت است.
۵- شوراها هم قانونگزارند و هم مجری قانون. شورای محله در چهار چوب محله خود حق تصمیمی گیری و قاونگزاری دارد و همینطور شورای کارخانه، اداره و روستا و اردوگاهها نیز. تصمیم گیری در باره مسائل سراسری و عمومی بر عهده "شوراهای نمایندگان" است، در رابطه با شهر ها و مناظق. "کنگره سراسری نمایندگان شوراها" موظف است که قانون اساسی کشور، قانون کار، قوانین جزایی رفاه اجتماعی و خواسته های زحمتکشان را تصویب و اجرا نماید.
۶- کنگره برای اجرای قوانین هیئت اجرایی تعیین میکند. این ارگان وظایف حکومت شوراها را اجرا میکند و ارگانهای ادراه کشور و مسئولین هر بخش را تعیین میکند و از جمله مسئول امور خارجه، داخله، اداره دادگستری، کار و حرفه و مسائل اجتماعی، امور کشاورزی، نیروی مسلح همگانی، امور مالی و خزانه داری ، امور پزشکی و بهداشتی و امر آموزش و پرورش. "شورای نمایندگان" نیز در حد شهر یا یک منطقه مسئولند و ارگان اداری لازم را تعیین می کنند.
۷- نمایندگان و کاربدستان در همه سطوح از طریق انتخابات تعیین میکردند و هر گاه اکثریت انتخاب کنندگان بخواهند از کار برکنار و تعویض میشوند. کسانیکه بدین ترتیب بکار گمارده میشوند و از جانب مردم یا نمایندگانشان میگردند بدون استثنا به اندازه مزد یک کارگر ماهر حقوق ماهناه دریافت میدارند.
۸- رای همگانی، برابر، مستقیم و مخفی حق همه افراد از زن و مرد بالاتر از۱۶ سال است. هرفرد بالاتر از ۱۸ سال می تواند برای هر دستگاه و ارگان نمایندگی انتخاب شود.
۹- قضات و کاربدستان قضائی باید انتخاب شوند و قابل عزل باشند هر گاه اکثریت انتخاب کنندگانشان بخواهند. هر نوع دادگاه مخفی و ویژه منحل خواهد شد و همه محاکمات علنی خواهد بود.
۱۰- ارتش و دیگر نیروهای مسلح حرفه ای جدا از مردم و سازمانهای جاسوسی و مخفی باید منحل کردند و مردم بطور همگانی مسلح شوند و امور نظامی در تمام سطوح به مردم آموزش داده شود. الغای سربازی اجباری.
۱۱- مردم بر سیاست خارجی نظارت کامل داشته باشند، باید دیپلماسی مخفی بطور کامل ملغی گردد. از همه جنبشهای انقلابی کارگری و دمکراتیک پشتیبانی میشود، و همه معاهدات اسارتبار اقتصادی، سیاسی امپربالیستی ملغی میگردند.
۱۲- باید دین بطور کامل از دولت جدا باشد.دین مانند امر خصوصی هر فرد تلقی میشود. هر فرد کشور آزاد است که هر دینی را انتخاب کند و یا هیچ دینی داشته باشد. هیچ دینی بعنوان دین رسمی کشور شناخته نمی شود.
۱۳- حق تعیین سرنوشت حق بیچون و چرای هر ملتی است. مردم کردستان آزادند به هر نحوی که خود بخواهند، سرنوشت سیاسی کردستان و شکل و شمایل حاکمیت سیاسی و مناسبات حقوقی واداری را تعیین نمایند. نه دولت و نه هیچ نیروی سیاسی اجازه ندارند که با استفاده از زور مانع این شوند که مردم کردستان به دلخواه خود سرنوشت خویش را تعیین کنند.
۱۴- آزادی بی قید و شرط سیاسی، آزادی عقیده، بیان، مطبوعات، آزادی اجتماعات، انتخابات، تظاهرات، اعتصاب و تشکل سندیکا و اتحادیه و هر گونه سازمان سیاسی و صنفی.
۱۵- زن و مرد در همه حقوق قانونی برابرند. هر گونه تبعیض قانونی بر اساس جنسیت ملغی میگردد.
۱۶- هر گونه تبعیض و محدودیت در برابر اقلیتهای مذهبی و در برابر حقوقی قانونی هر کسی بخاطر مرام و عقیده سیاسی برداشته میشود.
۱۷- هر کس در انتخاب محل کار و مسکن خود آزاد است. هر گونه دخالت پلیسی در زندگی خصوصی مردم و جستجوی منازل مردم تحت هر بهانه ای که باشد ممنوع است. اجازه ندادن به هیچ نیروی پلیسی سرکوبگر تحت هر نام که باشد.
۱۸- حکومت شوراها حقوق دمکراتیک مردم زحمتکش را به رسمیت میشناسد و ضمانت اجرای آنها در زندگی اجتماعی را بر عهده خود میگیرد.
نکات اساسی قانون کار کارگری
تعیین و تصویب قانون کار کارگری و اجرای ان تنها از جانب نمایندگان شوراهای کارگری صورت میگیرد. این قانون قانونی لاتغییر نیست، بلکه متناسب با ارتقاء زندگی تعییراتی را در درون خود تعیین می نماید.
۱- آزادی کامل حق ایجاد هر گونه تشکیلات برای کارگران در تمام بخشها.
۲- آزادی بی قید و ظرط اعتصاب، تظاهرات و گردهمائی و ...
۳- هفت ساعت کار روزانه و ۳۵ ساعت در هفته با دو روز تعطیلی متوالی.
۴- ۴۵ روز مرخصی سالیانه علاوه بر تعطیلات رسمی با تمام حقوق و مزایا، بعلاوه باید ماهیانه دو روز مرخصی ویژه به زنان داده شود.
۵- حداقل مزد کارگران باید با هزینه های یک زندگی مرفه برای یک خانواده پنچ نفره تطابق داشته باشد که باید از جانب نمایندگان سراسری شوراهای کارگری تعیین گردد.
۶- اخراج کارگران تحت هر بهانه ای که باشد ممنوع است.
۷- تنبیه کارگران تحت هر بهانه ای که باشد ممنوع است.
۸- شب کاری بجز آن بخشهائی که کار شبانه در آنها ضروری است ممنوع است. پرداخت حقوق دو برابر برای کار شبانه، کار کنترتی و اضافه کاری ممنوع است.
۹- زمان آمد و رفت و حمام و سواد آموزی و گردهمایی جزو زمان کار بحساب میاید.
۱۰- ایمنی محیط کار و بر طرف ساختن مخاطرات باید متناسب با تازه ترین دستاوردهای تکنیکی زمان تامین گردد.
۱۱- به تمام کارگران بیکار و هر فرد بالاتر از ۱۸ سال که آماده کار کردن بوده و کار پیدا نکند باید بیمه بیکاری پرداخت گردد.
۱۲- حداکثر سن بازنشستگی (تقاعد) ۵۵ سال یا پس از ۲۵ سال سابقه کار با توجه به مریضی و اتفاقات اضطراری با تمام حقوق و مزایائی که قبلا به او پرداخت شده.
۱۳- مزد یکسان برای زن و مرد در ازای کار یکسان، همچنین استخدام یکسان.
۱۴- کار سنگین برای زنان حامله ممنوع است. زنان هنگام حاملگی و وضع حمل باید حداقل ۱۸ هفته مرخصی به آنها داشته شود، کار روزانه زنان بچه دار نباید از ۶ ساعت بیشتر باشد.
۱۵- کار کودکان و جوانان کمتر از ۱۸ سال ممنوع است.
۱۶- نمایندگان شوراها در سراسر کشور نظارت بر پیشبرد و اجرای قانون کار کارگری را بعهده خود میگیرد.
۱۷- تامین ملزومات تفریحی و فرهنگی در محل کار و محل سکونت کارگران از جمله ساکن گردهمایی، ورزش، استراحت و حمام و غیره.
۱۸- کارگر خارجی مانند هر کارگر عراقی از تمام حقوق کار تا حد رای دادن برای انتخابات برخوردار میباشد.
۱۹- تعیین اول ماه مه همچون روز جهانی طبقه کارگر و تعطیل رسمی کشور.
۲۰- قطعنامه گردهماییهای کارگری رسمی تلقی میشود.
*****
مطالبات کارگران و همه زنان و مردان انقلابی
برای تامین حقوق زنان به شرح زیر است:
زنان در انتخاب همسرشان آزادند. ازدواج امری دلخواه است، معامله بر سر ازدواج ممنوع است. برای رسمیت ازدواج تنها ازدواج مدنی، یعنی ثبت در دفتر رسمی بدون انجام هیچ رسم و رسوم مذهبی، کافیست. ازدواج شرعی به لحاظ قانونی رسمیت ندارد. ازدواج زنان و مردان کمتر از ۱۸ سال ممنوع است. تعدد زوجات ممنوع است. و مرتجعین این شیوه ازدواج باید دستگیر و مجازات گردند. در رابطه میان زن و مرد هیچیک برای سفر به دیگران وابسته نیست.
هر نوع تنبیه و زدن و بی جرمتی وتحقیر زنان به هر بهانه مانند ناموس پرستی، عقب ماندگی فکری، نژادی و مذهبی محکوم است و مرتکبین این کارها باید مجازات شوند. هر نوع تفاوت و نابرابری میان زن و مرد در زمینه ارث، سرپرستی کودکان که بشیوه کهنه برای مرد برسمیت شناخته شده، باید لغو گردد. زن و مرد در مقابل کودکشان و تمام دارایی و مایملک حقوق مساوی هستند.
هر نوع نابرابری میان زن و مرد در رابطه با حق طلاق باید از میان برداشته شود. زنانی که بدون ازدواج صاحب کودک میشوند باید برایشان حقوق مادری برسمیت شناخته شود. رابطه میان زن و مرد محترم است و دولت و هیچ کس دیگری حق مداخله در این رابطه را ندارد. زن و مرد برای انتخاب کردن و انتخاب شدن باید دارای حقوق مساوی باشند. زنان در انتخاب لباس آزاداند. تحمیل لباس ویژه و حجاب بر زنان بکلی ممنوع است.
تمایز میان زن و مرد تحت هر نوع و در هرجا ممنوع باید گردد. هیچ نوع ممانعت از اختلاط زنان و مردان در محل های عمومی نباید باقی بماند. هر نوع تمایز میان زن و مرد در کار، آموزش و پرورش باید برداشته شود، برای آموزش و سعادت زنان باید امکانات بیشتری تامین شود تا زنان به شیوه ای وسیعتری در مدارس آموزشی شرکت کنند.
کودکستان و شیرخوارگاه در همه شهر ها و روستا ها باید به فوری ایجاد شود. برای رهائی زنان از چنگال کار خانکی و بچه داری، جامعه باید مسئولیت مالی و تندرستی و اقتصادی تمام کودکان را بر عهده بگیرد. برای مبارزه با عقاید مرد سالارانه باید آموزش مردان در دوره های آموزشی انجام شود و برای این کار لازم است کلیه نشریات و وسایل ارتباز جمعی بکار گرفته شوند. بعلت زندگی دشوار و عقب ماندگی، برای زنان باید کار ویژه و زیادتری انجام شود. همه زنان جامعه باید از امکانات بهداشت رایگان بهرمند شوند. همه امکانات و بیمارستانهای ویژه ضروری برای زنانی که صاحب فرزند میشوند باید بشیوه ای مدرن و دکتر و دارو بصورت رایگان دائمی تامین گردد.
دولت موظف است زنانی را که قربانی فحشا شده اند بلحاظ مالی و معیشت تامین کند و امکان آموزش و کار را برایشان فراهم نماید. مرتکبین و دلالان ااین کارها باید بسختی مجازات شوند.
برای زنان کارگر: ۶ ساعت کار در روز برای زنان حامله. ۱۸ هفته مرخصی با حقوق برای زایمان، دستمزد برابر در مقابل کار برابر زنان و مردان، دو روز مرخصی ماهیانه دوران قاعدگی برای زنان، باید در همه کارگاهها و کارخانه ها و محل های تولید اجرا شود. هر نوع تمایز بر اساس جنسیت برای انتخاب شغل ممنوع است. زنان باید برای تعیین شغل مناسب فرصت و امکانات لازم را داشته باشند و برای این امر باید آموزش ببینند و زنان باید در عمل برای شرکت در این کارها یاری شوند. کار کنتراتی و تولید خانگی برای زنان علاوه بر مردان ممنوع است. همه زنان کارگر در کارگاها و کارخانه ها باید متناسب با ضروریات سلامتی و پیشرفت تکنیکی کار کنند. زن و مرد باید از بیمه درمانی و بیمه بازنشستگی و بیمه بیکاری و هر نوع امکانات دیگر به تساوی بهرمند گردند. باید امکانات مناسب و ویژه برای زنانی که شب کار می کنند فراهم گردند. زنان صاحب کودک نباید شب کاری کنند. کار مناسب با وضع این زنان بویژه هنگامی که کودک شیرخواره است باید برای مادران تامین شود. سپردن هر نوع کار سخت و زیان آور که سلامتی زنان را به خطر اندازد و اخراج زنان حامله تحت هر عنوان ممنوع است. کار زنان باید تضمین شود و زنان باید بدانند بعد از زایمان و مرخصی به شغل خود باز گردند. برای زنان حامله باید کار سبکی تعیین شود. زن یا مرد کارگر مجازند برای نگهداری کودک تازه بدنیا آمده {۱۸ هفته برای مادر و پدر} با حقوق بگیرند. زنانی که کودک شیرخواره دارند، مجازند در محل کار در فاصله هر دو ساعت و نیم به کودکشان شیر بدهند و این مدت جزو ساعت کارشان حساب می شود. هر نوع تمایز علیه زنان برای شرکت کردن در تشکل سیاسی و صنفی و فرهنگی ممنوع است. زن و مرد در شرکت و حق عضو شدن در این تشکل ها دارای حقوق یکسان هستند. ایجاد تشکل حول مطالبات زنان آزاد و حقی مشروع است. دولت موظف است این تشکل های توده ای غیر دولتی را ، چه تشکل زنان باشد و چه شوراهای محلات، برسمیت بشناسد و از طریق دستگاه اجرائی و نظارت بر مطالبات ویژه زنان امکانات لازم را برای دستیابی به اهدافشان به آنان تخصیص دهد.
قانون اساسی جامعه باید قانون برابری کامل و تمام عیار زن و مرد در همه حقوق قانونی وعرصه اقتصادی، سیاسی و اجتماعی باشد.
زنان و مردان کارگر و زحمتکش و همه مردم شرافتمند و آزادیخواه را برای رسیدن به این اهداف و تبدیل آنها به قانون جامعه، فرا می خوانیم.
زنده باد برابری زن و مرد
زنده باد آزادی برابری حکومت کارگری