تسلط دوره سرکوبگرانه ارتجاع رژیم بعث بر زندگی تمام توده های وسیع کارگر و زحمتکش و مردم آزاده و انقلابی و زنجیر کردن آنها در چهار چوب مجموعه قوانین و رسم و آئین ضد دمکراتیک و ضد آزادی سبب تحمیل وضعیت بی حقوقی و فقدان هر گونه آزادی و فعالیت آزادانه اکثریت جامعه گشته و در همان حال تمام توده های مردم تحت ستم در جامعه را گرفتار جهل و عقب ماندگی و فساد و ده ها سختی دیگر کرده بود. "آزادی و دمکراسی" که زیر سایه حکومت قلدر و سرکوب بعث سرمایه داری خود را تحمیل کرده بود"آزادی" ای بود که همه حقوق ابتدائی و آن حقوقی را که شایسته انسان پایان قرن بیستم است از اکثریت عظیم جامعه سلب نموده و در مقابل آزادی و دمکراسی را برای اقلیت برای اهداف سودجویانه تامین میکرد. بدیهی است که تسلط هرگونه بیحقوقی، سرکوبگری قانونی و محروم ساختن توده های مردم آزاده و ستمدیده بخشی از روبنای حکومت سرمایه داران بوده و در خدمت انباشت هرچه بیشتر سرمایه دارهای شان سر چشمه گرفته است. بدین ترتیب جامعه سرمایه داری خود منشا هرگونه بی حقوقی و محروم ساختن توده های مردم زحمتکش و ستمدیده است...

حکومتهای مرتجع کنون در تمام جهان اگرچه بشکل رژیم پارلمانی و تک حزبی باشند، اگرچه به اسم آزادی و دمکراسی سخن بگویند، اگرچه دم از بشر دوستی و حقوق بشر بزنند، اما حکومت نمایندگان اکثریت عظیم جامعه نیستند و در نتیجه ی مبارزه و انقلاب آنان پدید نیامده اند.

قوانین و سیاستهای ارتجاعی و ضد انسانیشان را بر زندگی اکثریت وسیع جامعه تحمیل نموده، آزادی آنها مادام که براساس نابرابری و مناسبات اجتماعی کنونی استوار است، نمیتواند آزادی و دمکراسی واقعی برای توده های وسیعی مردم آزاده باشد. همچنین بشر دوستی و حقوق بشر که شعار این حکومتهای سرکوبگر  است که خود را برای زندگی اجتماعی تحمیل کرده اند، شکلی است برای فریب دادن و در زنجیر نگاهداشتن اسیران امروز. آیا کسی که خود بر اساس محروم ساختن و خوردن حق تولیدکنندگان امروزین پا برجاست میتواند حقوق بشر، حقوق کارگران و زحمتکشان و مردم آزاده را تامین کند؟ آیا نیروئی که همچون نیروئی مافوق حاکمیت آزادانه مردم قرار گرفته و نماینده قانونی مافوق اکثریت بزرگ مردم است، میتواند مدافع حقوق بشر امروزین باشد؟ واضح است که شعارهائی از این قبیل تنها بدین معنا است که تحت عنوان حقوق بشر وبشر دوستی می خواهند زندگی اسارتبار، سرکوبگری سیاسی و قانونی و اجتماعی را به ما کارگران و زحمتکشان و مردم آزاد تحمیل کنند و آنرا به یک امر عادی تبدیل نمایند. ما براین عقیده ایم که اگر آزادی و دمکراسی موجود باشد نتیجه مبارزه توده های انقلابی و کارگران و زحمتکشان و مردم آزاد است. مبارزه ای که کلیت دم و دستگاه سرکوبگر رژیم قلدر اقلیت را در هم پیچند و بجای آن حاکمیت انقلابی خود را برقرار سازند، حاکمیتی که خود قانونگذار و مجری قانون باشند.

آزادی و دمکراسی اگر موجود باشد و در آن حقوق توده های قیام کننده را تضمین کند، تنها از طریق برچیدن حاکمیت کل دولت سرمایداری و استقرار حکموت دمکراتیک انقلابی کارگران و زحمتکشان و مردم آزاده است. دمکراسی واقعی که هم اکنون در جامعه برقرار است نتیجه عقب نشینی و بر چیدن دم و دستگاههای سرکوبگر رژیم در برابر قبام توده های انقلابی است. این بالاترین نوع آن دمکراسی است که در آن الغای کل نظم و قوانین کهنه را انجام داده و راه را برای فعالیتی هر چه آزادانه در خدمت تامین و پیشبرد حقوق مردم انقلابی و آزادیهای دمکراتیک گشوده است. واقعیتی اینچنین شخصیتی را در برابر ما جلوه گر میسازد که با اراده انقلابی خود میخواهد و نه تنها میخواهد در مسائل اجتماعی دخالت کند بلکه از طریق مبارزه اش تمام نظم و قانون انقلابی خودرا به یک امرمعمول هر روزه زندگی هزاران نفر از کارگران و زحمتکشان و مردم آزاده تبدیل نماید.

انقلاب به یک معنا عبارت از این دست آورد که حقوق پایه ای مردم انقلابی قیام کننده را به شالوده هر رسم و قانونی تبدیل کند و در رژیم به حاکمیت رسیده در فردای پیروزی انها را به اجرا در آورد. بویژه جا انداختن خواسته ها و حقوق ابتدائی مردم زحمتکش در کردستان می تواند محک پیروزی نهائی انقلاب و قیام باشد. از این نقطه نظر ما بیانیه خودمان را که در آنها حقوق ابتدائی مردم زحمتکش درج گشته و توضیح داده شده اعلام میداریم تا اساس تحقق دمکراسی، دفاع از دستاوردهای قیام مردم از طریق اجرای بندهای ان تامین شود و در همان حال همچون قانون اساسی حکومت دمکراسی انقلابی در فردای پیروزی با آن اتکا گردد.

کارگران انقلابی

مردم محروم و زحمتکش

توده های وسیع آزاده کردستان

اینها حقوق بی چون چرای ماست. باید مانند ثمره انقلاب و قیام خودتان تثبیتش کنید و در جامعه به پیش ببرید. باید با نیروی مسلح و سازمان یافته خودتان بند بند آن را به  قانون اجرا شده در کردستان انقلابی تبدیل کنید. بنابراین حقوق خود را بشناسید، آنرا به محک شناخت دوست و دشمن خود تبدیل نمائید. شما باید خود در مقابل هر تجاوز رژیم مرکزی و هر نیروی سیاسی مرتجعی برای دفاع از خود بپاخیزید.

۱- شرکت مستقیم آزادانه در تعیین سرنوشت سیاسی جامعه و چگونگی پیشبرد آن،حق بی اما و اگر هر انسانی است. هر فرد بالاتر از ۱۶ سال، زن باشد یا مرد، میتواند در انتخابات هر ارگان نمایندگی شرکت کند و نماینده انتخاب نماید. هر فرد بالاتر از ۱۸ سال، زن یا مرد می تواند برای هر ارگان نمایندگی انتخاب شود. اداره امور کردستان در همه وجود آن، از بالا تا پائین باید از جانب ارگانهای منتخب مردم و با شرکت مستقیم خود انان انجام گیرد.

۲- هر کس در عقاید خود و در بیان عقیده اش ازاد است. هیچ نیروئی نمی تواند آزادی بیان و آزادی عقیده و مرام سیاسی را از کارگران و زحمتکشان و مردم آزاده سلب نماید. تفتیش عقاید و تحمیل عقیده ممنوع است.

۳- حق تعیین سرنوشت، حق هر ملتی است. مردم کردستان آزاد اند به هر نحو که بخواهند سرنوشت سیاسی کردستان و شکل حاکمیت سیاسی و مناسبات حقوقی و اداری را تعیین کنند. نه دولت و نه هیچ نیروی سیاسی اجازه ندارد که با زور از تعیین سرنوشت مردم کردستان بنا به خواست خودشان جلوگیری کنند. هر گونه اقدامی برای پایمال کردن این حق در برابر مبارزه حق طلبانه همه ملت محروم به شکست است. قیام و مبارزه مسلحانه علیه اینگونه اقدامات حق بی چون و چرای مردم کردستان و عملی مشروع و عادلانه است.

۴- هر کس آزاد است که هر مذهبی داشته باشد و یا دارای هیچ مذهبی نباشد. هیچگونه تبعیضی از هیچ لحاظ بخاطر عقیده مذهبی و غیر مذهبی افراد نباید وجود داشته باشد. برای ضمانت آزادی فکر و عقیده برای همه افراد، مذهب باید از دولت و آموزش رسمی جدا گردد و مانند امر خصوص هر فرد تلقی شود.

۵- تشکل، گردهمائی و میتینگ و تظاهرات و استفاده از مجامع و روزنامه و مطبوعات و رادیو وتلویزیون برای بیان آزادانه عقیده  حق بی چون وچرای توده های مردم است. آزادی کامل ایجاد هرگونه سازمان سیاسی، صنفی و توده ای همینطور آزادی پیوستن به انها باید تضمین و عملی گردد.

۶- هر زحکمتش شاغل یا بیکار و هر فرد که برای امرار معاش حاضر است کار بکند، باید از زندگی مرفه و امنیت اجتماعی برخوردار باشد. تمام کسانیکه بدلیل پیری و مریضی و معلول بودن و از این قبیل نمی توانند کار بکنند باید زندگی مرفه و امنیت اجتماعی برایشان تامین گردد. همه کس در انتخاب شغل آزاد است حق مسلم مردم زحمتکش است که فرصت تنفس و استراحت و تجدید قوا داشته باشند. همینطور فرصت اینکه به ارتقا فرهنگی و معنوی خود بپردازند.

۷- زنان در همه وجوه زندگی اجتماعی، در عرصه تولید، خانواده و همه عرصه های اقتصادی وسیاسی و فرهنگی با مردان حقوق برابر دارند. اسارت زنان از جانب طبقات حاکم و سنت های عشایری باید خاتمه یابد. زن و مرد در برابر کار یکسان باید مزد یکسان دریافت دارند.

۸- هر زحمتکشی که در کردستان برای مبارزه در راه آزادی و برای دفاع از خود خانواده و دیگر هم سرنوشتانش مسلح میگیردد، حق دارد اسلحه داشته باشد و مسلح گردد. هیچکس حق ندارد کارگران و زحمتکشان مبارز کردستان را خلع سلاح کند. اعزام اجباری مردم برای جنگ ممنوع است.

۹- هر فرد ۱۸ سال به بالا، زن یا مرد، آزاد است که به میل خود ازدواج کند. نباید هیچکس مجبور گردد که بر خلاف میل خود با کسی ازدواج کند. جامعه هر ازدواجی که در دفتر رسمی ثبت شده باشد را به رسمیت میشناسد. هر کس آزاد است که رسم و آئین مذهبی انجام دهد یا انجام ندهد. زن ومرد در تمام اموری که به خانواده مربوط باشد، در امر جدائی، سرپرستی فرزندان و تقسیم اموال حق کامل درند.

۱۰- هر کس خودش، محل زندگیش، نامه و نوشته ای که میفرستد و یا برایش فرستاده میشود نباید مورد تعرض هیچکس واقع گردد. نباید به کرامت شخصی هیچکس اهانت، افترا و بی حرمتی روا داشته شود. هر کس برای سفر کردن، انتخاب محل زندگی و سکونت خود کاملا آزاد است. تبعید و کوچاندن مردم چه فردی و چه جمعی عملی است ضد انسانی که حقوق اولیه بشر را پایمال میکند. چنین اعمالی ممنوع است.

۱۱- بهداشت مردم باید تامین شود. دادن درمان رایگان و کافی برای همه مردم از شهر ها گرفته تا دورترین دهات باید تامین گردد. همه کس در جامعه حق دارد مسکن مناسب داشته باشد.

۱۲- آموزش و پرورش رایگان، ایجاد برابری در برخورداری از دستاوردهای علمی و فرهنگی و هنری بشر باید برای همگان تامین گردد.

۱۳- نباید از هیچ قانون مذهبی و ارتجاعی در کردستان پیروی شود. هیچ محاکمه ای نباید مخفیانه صورت گیرد. تمام قضات در هر مرتبه و مقامی باید از جانب مردم انتخاب شوند. در هر دادرسی تا جرم متهم اثبات نشده باشد بیگناه محسوب میگردد. هیچ گونه آزار بدنی و شکنجه تحت عنوان مجازات و محاکمه و بازپرسی و یا هنگام دستگیری نباید انجام گیرد. دستگیری مردم از جانب دولت مرکزی و هر نیروی مسلح بهر نحو ممنوع است.  کاربدستان قضایی منتخب مردم نیز حق ندارند بدون اعلام اتهام هیچ کس را بیشتر از ۲۴ ساعت در زندان نگهدارند.

۱۴- تمام قوانین و ارگانها و دستگاههائی که منشاء و یا مدافع ستم ملی هستند باید منحل گردند. هیچ نوع تبعیض اقتصادی و سیاسی و فرهنگی علیه مردم کردستان نباید موجود باشد.

مردم کردستان آزادند که از فرهنگ ملی خود بهرمند گردند و زبان مادریشان در دستگاههای دولتی برسمیت شناخته شود و مورد استفاده قرار گیرد و برای فراگیری زبان و فرهنگ خود در مدارس کاملا آزاداند.

جمع پیشبرد جنبش شورایی

۱۵/۳/۱۹۹۱