در گزارش خبرگزاری فرات به تاریخ چهارم اوت ۲۰۱۹ (۲۰ مرداد ۹۸) آمده است: “نیروهای سیاسی روژهلات کردستان، (بخوان کردستان ایران) در تلاشند با فعالیت و گامهای مشترک به روند اتحاد ملی در این بخش میهن سرعت بخشند. همچنین در این خبر آمده است که: “حزب حیات آزاد کردستان- پژاک و کومله- سازمان کردستانی حزب کمونیست ایران سلسله دیدارهایی را با هدف فعالیت مشترک انجام داده‌اند. اعلام شد که این دو حزب در سطوح عالی بتازگی گردهم آمده‌اند، در این دیدار سیامند معینی رئیس مشترک پژاک و ابراهیم علیزاده دبیر کل کومله با هم ملاقات کرده‌اند…”
ما پیش تر از ایجاد دو جبهه ناسیونالیستی کرد در کردستان ایران یکی “مرکز همکاری احزاب کردستانی” با شرکت دو حزب دمکرات و دو جریان زحمتکشان وابسته به دولتهای ترکیه و جناح بارزانی در دولت اقلیم از طرفی و جبهه پژاک و کومله (سازمان کردستان حزب کمونیست ایران) در جبهه جمهوری اسلامی و جناح طالبانی دولت اقلیم و اهداف و مخاطرات هر کدام از این جبهه بندی ها به تفصیل برای مردم کردستان حرف زدیم.
وجه مشخصه ی این دو ائتلاف یکی هدف مشترک سیاست مسالمت آمیز با جمهوری اسلامی و دومی دیپلماسی مخفی است.
اولا، جریانات ناسیونالیست چپ و راست هر کدام افسار سیاست خود را به طرف راه حل “مسالمت آمیز” با جمهوری اسلامی چرخانده اند. مرکز همکاری مستقیما درجریان و پروسه مذاکره و معامله و بند و بست با جمهوری اسلامی است. اتحاد “پژاک و کومله علیزاده” هم تابع سیاست و استراتژی پ ک ک مبنی بر همکاری با جمهوری اسلای است که قبل تر در پلاتفرم “کودار-پژآک” اعلام شده است.
دوما، احزاب مرکز همکاری بیش از یک سال است مخفیانه با نمایندگان جمهوری اسلامی مذاکره کرده اند بدون اینکه کسی از محتوای این مذاکرات مطلع شود. کومله علیزاده هم از آغاز در جریان این مذاکره بوده و به دلایلی که هنوز روشن نیست از ادامه ی مذاکره بهمراه مرکز همکاری، محروم مانده است.
بعلاوه، دو جریان پژآک و کومله علیزاده هم بنا به گزارش فوق مشغول مذاکراتی هستند. تا کنون کومله در مورد این اتفاق و اتحاد با پژاک سکوت کرده و آن را مخفی نگه داشته است.
پلاتفرم و سیاست هر دو جبهه ناسیونالیستی کرد یکی است. هم احزاب مرکز همکاری و هم اتحاد پژاک – کومله خواستار سرنگونی جمهوری اسلامی نیستند. هر دو جناح کمر همت به نجات جمهوری اسلامی از بحران های مرگبار اقتصادی، سیاسی و ورشکستگی ایدئولوژیک آن بسته اند.
مرکز همکاری احزاب کردستانی مدت ها است مشغول مذاکرات مخفی با عناصر جمهوری اسلامی در کردستان عراق و نهادی وابسته به پلیس مخفی نروژ و سازمان سیا ی امریکا، هستند.
پژاک – کودار هم در پلاتفرم چند سال قبل رسما همکاری و توافق با جمهوری اسلامی را اعلام کرده است.
در این پلاتفرم آمده است: “پژاک بعنوان پیشاهنگ تحقق عملی سیاست دموکراتیک در سیستم کودار، در راستای آزادی ملت‌های ایران و شرق کوردستان آمادگی کامل جهت هرگونه چاره‌یابی دموکراتیک را دارد. کودار و پژاک خواستار گشایش سیاسی از سوی دولت ایران و آماده برای حل مسالمت‌آمیز مسئله کورد و ملت‌های ایران در چارچوب پروژه ملت دموکراتیک و خودمدیریتی دموکراتیک خود هستند.”
بخش آگاه کارگران و مردم کردستان به این واقعیت آگاهند که در سنت ناسیونالیسم کرد جنگ هم در خدمت مذاکره و برای پذیرفته شدن توسط دولتهای حاکم است. همچنین ما به ظرفیت ضد کمونیستی، ضد کارگری و ضد زن احزاب ناسیونالیست کرد با هر نامی (احزاب دمکرات، پژاک و غیره)، و مخاطرات کنونی و آتی که بوجود آورده و می آورند واقفیم. با وجود این، هنوز ماندن آن ها بعنوان اپوزیسیون سرنگونی طلب، برای مردم کردستان مطلوب بود. ولی نه سلاح نقد سیاسی ما و نه انرجار و نفرت مردم آزادیخواه و ستمدیده ی کردستان، نتوانست مانع افسار گسیختگی و شیفتگی، از سر بن بست و استیصال، این احزاب برای پذیرش از جانب رژیم، شود.
تحولات درون ناسیونالیسم کرد در شرایطی است که طبقه کارگر و محرومان جامعه ایران چهار دهه توحش سهمناک جمهوری اسلامی، تحمیل فقر و فلاکت، سرکوب و تهدید و تجاوز و اعدام و تبعیض جنسی و تحقیر سیستماتیک زنان را نمی بخشند و با این رژیم هیچ سر سازشی ندارند. در دل هر اعتراض و مبارزه ای برای آزادی و امنیت و رفاه، خواست سرنگونی جمهوری اسلامی آشکار و پنهان موج می زند. خیزش دیماه جنبشی با خواست سرنگونی جمهوری اسلامی بود.
در دل این تحولات برای ما و مردم آزادیخواه کردستان دو مساله غیر قابل قبول و توجیه است:
یکم – کومله علیزاده سالها است به نام چپ وکمونیسم وارد بازی در زمین ناسیونالیسم کرد شده است. این جریان با پیچیدن نسخه ارتجاعی به نام کمونیسم و کارگر و به نام چپ و تاریخ کومله مشغول تحریف و دروغ پراکنی است. علیزاده حتی به “اتحاد چپی” که خود بنیانگذارش بود وفادار نماند و راه خروج کومله را از استیصال و بن بست سیاسی، در پیدا کردن جاپایی در جبهه ناسیونالیسم جستجو کرده است.
علیزاده در اتحاد با جریانی از ناسیونالیسم کرد قرار گرفته است که علاوه بر این که متحد جمهوری اسلامی است، از ضدیت با کمونیسم و کارگر و زن ابایی ندارد. پژاک فرهنگ اسلامی ضد زن را یکی از ارزشهای خود می داند. درپلاتفرم پژاک – کودار آمده است: “اسلام فرهنگی در تقابل با اسلام دولت ـ ملت، در جامعه ایران همیشه دارای ارزشهای خاص خود بوده و در بستر جامعه، این ارزش‌ها با ارزشهای جامعه محور کودار که دموکراسی محلی و آزادیخواهی را مبنا قرار می‌دهد، یکی می‌گردد. (خط تاکید از من است)
کومله مدت هاست از دایره چپ و کمونیست خارج شده است. سکوت بقایای چپ در کومله و حزب کمونیست ایران که گاهی غیر مستقیم و خجولانه حرفی زده هم، نشان داد که امید به وجود شائبه چپ و کمونیسم در این جریان توهمی بیش نیست.
کومله ی علیزاده باید به کمونیست ها و کارگران و جنبش آزادیخواهی مردم کردستان جواب دهد که، ایستادن در جبهه ناسیونالیسم در لباس چپ و کمونیسم به چه معنی است؟ چه فرقی بین کودار و احزاب دمکرات هست؟ آیا علیزاده می تواند پژآک را به نام چپ و آزادیخواه به مردم کردستان بفروشد؟ این شعبده بازی، دروغ و ریاکاریها قابل توجیه نیست.
دوم- دیپلماسی مخفی است. تشکیل دو جبهه ی احزاب ناسیونالیست، یکی مرکز همکاری احزاب کردستانی و دیگری کومله – پژاک رسمی و علنی است، اما مذاکرات و توافقاتشان را مخفی می کنند. خبر مذاکره احزاب مرکز همکاری که کومله علیزاده هم از آن مطلع بوده است، بعد از یک سال و نیم افشا شد. نشست ها و ائتلاف و همکاری کومله و پژاک بعد از مدت ها از خبرگزاری فرات پخش می شود. کومله با حزب شیوعی کردستان عراق با ژست چپ، عکس می گیرد و خبر نشست شان را منتشر می کند اما نشست ها و توافقات خود با پژآک را مخفی می کند!
سکوت کومله علیزاده و دیپلماسی مخفی اش حتی برای هم حزبی هایشان معنایی جز بی اعتباری و ترس از علنی شدن محتوای مذاکرات و دیپلماسیشان نیست؟
از زاویه منفعت مردم کردستان، دیپلماسی مخفی مذموم و محکوم است و باید متوقف شود. مردم حق دارند بپرسند و بدانند که پشت پرده دیپلماسی مخفی احزاب ناسیونالیست چپ و راست چه می گذرد. دیپلماسی مخفی معنایی جز این ندارد که این احزاب بر سر منفعت مردم کردستان مشغول معامله و بند و بست و نقشه های شوم هستند.
نهایتا کومله علیزاده باید به مردم کردستان جواب دهد که ادعای شرم آور پژاک مبنی براین که: “همکاری و گسترش روابط دو حزب پژاک و کومله با استقبال گرم افکار عمومی روژهلات کردستان مواجه شده است.” از کجا سرچشمه گرفته است؟ این ادعای دروغین و وقیحانه که مردم کردستان از معاملات و بند وبست ها و دیپلماسی مخفی و بازی با سرنوشت خود از جانب هر دو جبهه ی ارتجاعی ناسیونالیسم کرد استقبال می کنند، توهین به شعور مردم و دو دهه مبارزه و جنبش آزادیخواهانه در کردستان است.
ما به مخاطرات سیاستها و عملکردهای هر دو جبهه ناسیونالیسم کرد واقفیم و وظیفه خود دانسته و می دانیم مردم کردستان را نسبت به این تحرکات ضد مردمی آگاه کنیم. ما مسئوول، موظف و مصممیم اتحاد صفوف کمونیست ها، کارگران، زنان، جوانان و مردم آزادیخواه و برابری طلب کردستان را در مقابل ناسیونالیسم کرد و توطئه ها و نقشه های شوم شان علیه جنبش آزادیخواهی مردم کردستان و تضعیف همبستگی جنبش سراسری، تامین و تضمین کنیم!
شهریور ۹۸ (سپتامبر ۲۰۱۹)