در حالیکه جمهوری اسلامی مشغول بیرون کشیدن لاشه لت و پار شده "نظام" از زیر بازار "انتخابات"، کمر راست کردن از زیر بار این مضحکه و لاپوشانی شکست خود در مقابل مردم بود، اعتصاب کارگران نفت این واقعیت "تلخ" را در مقابلشان قرار داد که جدال میلیونی بر سر رفاه، معیشت و آزادی، وارد دور جدیدی از خود میشود. نشان داد طبقه کارگر در ایران فقط از کنار نمایش "انتخابات" بی تفاوت نگذشت و "خانه نشین" نشد و در روزهای "مبارزه انتخاباتی" در تدارک صف بستن متحدانه و به جدال طلبیدن برنده و بازنده این مضحکه بود.

درست روز ۲۸ خرداد زمانیکه در حوزه های انتخاباتی مگس هم پر نمیزد کارگران نفت در خارک شیپور اعتصاب را به صدا در آوردند و به دنبال آن کارگران سایر مراکز نفت و گاز در اعتراض به شرایط غیر انسانی کار، به حقوقهای معوقه، به دستمزد زیر خط فقر و به امنیتی کردن محیط کار خود وارد اعتصاب شدند. کارگران نفت به "رئیس جمهور منتخب" و حامیانش فرصتی برای تنفس بعد از پشت سرگذاشتن سربالایی انتخابات را ندادند و به "برنده" و "بازنده" این انتخابات نشان دادند که طبقه کارگر و مردم محروم تنها به شکست دادنشان در نمایش انتخابات رضایت نمیدهند و از این شکست، از تودهنی که حاکمیت از مردم معترض و آزادیخواه خورد و از انشقاق درونی شان برای رسیدن به حق خود و برای پیشروی های گسترده تر، بیشترین استفاده را میکند. اعتصاب کارگران نفت طعم شیرین پیروزی مردم بر کل "نظام" را دو چندان کرد.

اعتصاباتی که به سرعت فضای سیاسی جامعه را تسخیر کرد و "انتخابات" را به حاشیه راند. هارت و پورت "امید به بهبود و تغییر در بالا"، "اجماع نظام"، "حاکمیت یکدست"، "پیروزی انتخاباتی" و .... زیر فشار جنبش کارگری در یک چشم بهم زدن پودر شد و هوا رفت! اعتصاباتی که با بستن چرخ مهمترین مراکز صنعتی و اقتصاد مملکت و با نشان دادن وزن و جایگاه طبقه کارگر در جدال بر سر آزادی و رفاه، زمین داغ جدال طبقاتی را شخم زد و سر همه دشمنان خود از بورژوازی در پوزیسیون تا اپوزیسیون را بار دیگر و بالاجبار به طرف طبقه کارگر و "رهبر سرسخت" آن چرخاند. بورژوازی در قدرت برای "حل مشکل" به دست و پا افتاده و تلاش میکند با امتیازدهی و ایجاد تفرقه در صفوف کارگران این بحران را هم از سر رد کند و بورژوازی در اپوزیسیون لطف فرموده و به کارگران "درود" میفرستد و تلاش میکند با این اعتصاب عکسی بگیرد. اما همزمان قدرت و آمادگی طبقه کارگر را، برای ایفای نقش مستقل خود در صحنه سیاست، سبک سنگین و خود را برای تقابلهای آتی با این بخش از "هموطنان" خود آماده میکند.

طبقه کارگر جهانی به حق بیرون آمدن این غول کارگری را با اشتیاق نظاره کرده و از آن حمایت میکند. کارگران هفت تپه، این پیشتازان جنبش کارگری، ورود کارگران نفت به دور جدید اعتصابات سراسری خود را تبریک گفته و صمیمانه و خالصانه تجربیات گرانبهایشان در متحد کردن هم طبقه ای های خود در مجامع عمومی، تجربیات مقابله با توطئه های دشمن برای ایجاد تفرقه، برای ارعاب و سرکوب، برای منزوی کردن اعتراض و مبارزه شان را در اختیار کارگر نفت و رهبرانشان قرار دادند. "کارگر نفت و گار، اتحاد اتحاد"، پیام کارگران هفت تپه به کارگران نفت و گاز، پیام به طبقه کارگر ایران برای  آماده شدن برای دور جدید جدال و برای تضمین پیروزی در آن است.  

ورود قدرتمند کارگران نفت به جدال برای رفاه و آزادی، خاطره "تلخ" انقلاب ۵۷ و نقش و وزن این بخش از طبقه کارگر را در ذهن بورژوازی زنده کرد، به یادشان آورد که ورود کارگر نفت به صحنه اعتراض و اعتصاب تا چه اندازه سمبه طبقه کارگر را برای خلاصی از فقر و استبداد پر زورتر میکند. به دست و پا افتادن "مقامات" و "مسئولین" دولت فعلی و آتی برای امتیازدهی به کارگران نفت هراس از این سمبه پر زور است. معضل "مسئولین" این است که حتی عقب نشینی قدم به قدم در مقابل کارگران نفت برای جمهوری اسلامی حکم مرگ را دارد. میدانند عقب نشینی شان در مقابل کارگران هفت تپه، علیرغم تبلیغات حول الطاف رئیسی جلاد، به حق به عقب نشینی در مقابل طبقه کارگر و مردم محروم در جدال بر سر رفاه و معیشت و زندگی انسانی بود. تکرار این تجربه اعلام شکستی عظیمتر و "فاجعه بارتر" در مقابل طبقه کارگری است که مدتها است اعلام کرده "جامعه را اداره خواهم کرد"!

پیوستن کارگران نفت به سایر بخشهای طبقه کارگر، از هفت تپه و فولاد تا پتروشیمی، آذرآب و خودروسازی و .... به حق اعتماد به نفس و قدرت این لشکر میلیونی کارگر، بازنشسته، معلم، مالباخته و....، که دیگر تحمل زندگی زیر خط فقر، زندگی زیر چماق سرکوب و خفقان را قبول نمیکند، ده چندان کرده است.

مستقل از نتیجه این اعتصاب و جدال، تا همین جا طبقه کارگر و جنبش آزادیخواهی و برابرطلبی در ایران در عقب راندن جمهوری اسلامی گام بزرگی را به پیش برداشت. ورود کارگر نفت به این جدال صف طبقه کارگر و مردم محروم را برای خلاصی از حاکمیت بورژوازی گامها به پیش برده است. پیشروی هایی که صفوف دشمنان طبقاتی خود را آشفته و هراسان کرده و همزمان افقی روشن از آینده ای انسانی را در مقابل جامعه، در مقابل مردم تشنه آزادی و رفاه و عدالت اجتماعی قرار میدهد. پیشروی هایی که مهر طبقه کارگر، مهر آزادیخواهی و رادیکالیسم آن، مهر خوشبینی به قدرت خود در دنیای سیاهی که برای بشریت ترسیم میکنند را برخود دارد. مهر آزادی، رفاه و حکومت شورایی!

صحنه ها به سرعت در حال تغییرند. باید برای پیشروی های بیشتر و تسخیر سنگرهای دیگر آماده بود.

۱ ژوئیه ۲۰۲۱