(جواب به چند سوال)
روز شنبه ۲۲ مارس اولین كنفرانس علنی "جبهه متحدی كارگری برای دفاع از مردم فلسطین" زیرعنوان "طبقه كارگر و مسئله فلسطین" برگزار شد. در این فاصله تعدادی از فعالین و دوستداران این جبهه و كسانی كه شكل گیری این جبهه را تحولی در اتحاد طبقه كارگر در خاورمیانه میدانند و فعالیت ما را تعقیب میكنند، در مور كار این جبهه، ارزیابی ما از اولین كنفرانس آن، نقش و تاثیر و آینده آن پرسیده اند. اینجا تلاش میكنم به این سوالات كه قطعا سوال طیف وسیعتری از فعالین كارگری، كمونیستها و كسانی است آرزوی اتحاد طبقه كارگر در ابعاد فرا محلی را دارند و خواهان فشار به دول غربی و اسرائیل برای پایان بمباران و كشتار و نسل كشی مردم فلسطین هستند، جواب بدهم.
این جبهه اكنون كمی بیشتر از ۶ ماه است، اعلام موجودیت كرده است. اولین كنفرانس علنی آن با استقبال طیفی از سازمان و اتحادیه و نهادهای كارگری، احزاب و جریانات چپ در جهان و خصوصا در خاورمیانه طرف شد. كنفرانسی كه با عنوان "طبقه كارگر و مسئله فلسطین" سازمان دادیم، علاوه بر سه سخنران از اعضا رهبری جبهه، رفقا سمیر عادل دبیر كل جبهه (از عراق)، محمد علوش دبیر شورای مركزی جبهه (از فلسطین) و کریمه الحفناوی عضو دفتر مركزی جبهه (از مصر)، كریستیان ماهیو از اتحادیه های همبستگی فرانسه، فینبار جینی از شورای اتحادیه های دوبلین، ایرلند (که بدلیل عدم امکان حضور در كنفرانس متن سخنرانی خود را فرستاده بود و قرائت شد) از سخنرانان كنفرانس بودند. بعلاوه عدنان عزوز مدیر بخش خاورمیانه فدراسیون جهانی اتحادیه‌های کارگری (WFTU)، که۱۵۰ میلیون کارگر عضو دارد در این كنفرانس شركت داشت و در مورد كنفرانس و اهداف جبهه و اهمیت آن صحبت كرد، علاوه بر این تعدادی از نمایندگان نهاد و سازمانهای كارگری امكان یافتند در این كنفرانس بحث و اظهار نظر كنند.
مباحثات سخنرانان و اظهار نظرهایی كه از جانب نمایندگان نهاد و سازمانهای كارگری و سیاسی شد، تاكید بر فشار و گسترش اعتراضات علیه اسرائیل، ضرورت مقابله جهانی با سیاست همكاری و حمایتهای همه جانبه دولتهای غربی از اسرائیل و جنایتاتش علیه فلسطین بود. سخنرانان بر ضروت اتحاد وسیع طبقه كارگر و دفاع همه جانبه از مردم فلسطین، سازمان دادن اعتصابات كارگری در مراكز اسلحه سازی، بنادر و فرودگاهها و مانع شدن از ارسال اسلحه و ابزارآلات جنگی به اسرائیل تاكید كردند. آنها بر مجبور كردن اسرائل برای پایان جنگ و جنایت، باز كردن راههای ورود كمكهای پزشكی، غذایی و امكانات زیستی، حق مردم فلسطین در تشكیل كشور مستقل فلسطینی، سد كردن شهرك سازی ها، بازسازی و قابل زیست كردن نوار غزه، محكوم كردن حملات هر روز اسرائیل به بخش باختری و همزمان محكوم كردن طرح ترامپ برای كوچ دادن مردم نوار غزه تاكید كردند. لازم به ذكر است كه كنفرانس همزمان قطعنامه ای در این چهار چوب در محكومیت اسرائیل و خواست و مطالبات فوری مردم فلسطین به تصویب رساند.
بدنبال كنفرانس دفتر مركزی طی جلسه ای در مورد كنفرانس و اقدامات بعدی جبهه صحبت و مشورت كردیم و تصمیماتی گرفتیم. ارزیابی ما از كنفرانس مثبت بود، این اولین كنفرانس علنی و رو به بیرون ما بود. در این کنفرانس توانستیم با سازمانهای کارگری روابطی برقرار كنیم، "جبهه متحد كارگری در دفاع از مردم فلسطین" را معرفی كردیم، اهداف خود را بیان كردیم، به سوالات شرکت کنندگان پاسخ دادیم و عملا به طیف وسیعی از اتحادیه ها و نهادهای كارگری و مدافع مردم فلسطین نه تنها وصل شدیم كه بعلاوه امكانات جدیدی را بدست آوردیم و دری را رو به آینده، چه برای گسترش پیوند های خود در جنبش كارگری و چه برای همكاری و تلاش مشترك جهت جلب حمایت طبقه كارگر جهانی از مردم فلسطین و مقابله با توحش و جنایات دولت اسرائیل و شركایش، باز كردیم. به این اعتبار كنفرانس ما موفق بود و اهدافی که برای خود در این كنفرانس گذاشته بودیم تامین شد.
در مورد كار این جبهه چند نكته را بسیار خلاصه بیان كنم. ما در سند اولیه خود كه همراه با موازین درونی جبهه تصویب و منتشر كرده ایم، تاكید كردیم كه ما اتحادی كارگری را در خاورمیانه و شمال افریقا در دفاع از مردم فلسطین شكل داده ایم. ما به هر میزان در توان داریم در این جهت و برای نه تنها جلب توجه بلكه و بعلاوه برای ایفای نقش مستقیم طبقه كارگر جهانی علیه نسل كشی اسرائیل و در حمایت از مردم فلسطین میكوشیم. ما فكر میكنم طبقه كارگر چه در منطقه و چه در سراسر جهان باید خود را صاحب مسئله فلسطین كند، باید دست دول ارتجاعی منطقه را از زندگی مردم فلسطین و سواستفاده آنها از معضل مردم فلسطین كوتاه كنیم. باید با اتکا به اعتصابات كارگری و اشكال مختلف اعتراضی، دولتهای حامی اسرائیل را زیر فشار بگذاریم و مجبورشان كنیم دست از همكاری و شركت در این جنایت و كشتار جمعی بردارند. باید با بستن بنادر، راههای هوای و زمینی مانع ارسال هر نوع كمكهای نظامی به اسرائیل شد و دولت فاشیست اسرائیل را بایكوت و بیشتر منزوی كرد. امر مسلمی است كه فشار تا كنونی طبقه كارگر و مردم متمدن جهان و اعتراضات و تجمعات و اعتصابات آنها، نقش بسزایی در سد بستن در مقابل دول غربی كه با امكانات نظامی و تسلیحاتی، امنیتی و اطلاعاتی، دیپلماسی و تبلیغاتی و... نقش به سزایی در نسل كشی مردم فلسطین ایفا كرده اند، داشته است. جبهه متحد كارگری خود را بخشی از این تلاش میداند و به این صف متعلق است.
در همین راستا لازم است اشاره کنم که مركز فعالیت مستقیم جبهه، حداقل امروز اساسا خاورمیانه است و تا كنون و در یك ماه گذشته سه نهاد كارگری در موریتانی و مصر به ما پیوسته اند و دو نهاد كارگری دیگر در منطقه درخواست عضویت كرده اند.
توجه داشته باشید كه خاورمیانه تاریخا بدلایل مختلف، مركز كشمكش و جنگهای خانمانسوز امپریالیستی و مركز تخاصمات دول مرتجع منطقه بوده است. جنگهای قومی و مذهبی، تقسیم بندی مردم و طبقه كارگر با تراشیدن هویتهای كاذب ملی و ناسیونالیستی، قومی و مذهبی و حتی نژادی، ابزار اشاعه نفاق و دشمنی در میان طبقه كارگر بوده اند و وسیله ای برای سربازگیری از این طبقه و مردم محروم در خدمت جنگ های نیابتی و ارتجاعی دولتهای بزرگ و اساسا دول غربی به سركردگی امریكا و دول مرتجع منطقه از اسرائیل تا عربستان، مصر، ایران، تركیه و... بوده است. در چند دهه گذشته چندین میلیون انسان در این جنگها جان باخته اند، دهها میلیون انسان آواره شده اند و چندین كشور تا سرحد نابودی رفته اند. قربانیان این جنگها مردمی بوده است كه خود در دامن زدن به این جنگها و سازمان دادن آن هیچ نقشی نداشته اند و علیرغم میل اكثریت عظیم آنها، جنگ و بمباران های وسیع و تحریمهای اقتصادی كشنده به آنها تحمیل شده است.
پدیده فلسطین كه چون دمل چركینی در این منطقه مانده است و ۷۵ سال است یك دولت جنایتكار، مرتجع و فاشیست، هر روز به بهانه ای مردم آنرا سلاخی میکند، خانه و كاشانه آنها را ویران میكند، راه ارسال آب، مواد غذایی، دارو و امكانات زندگی را از آنان سد میكند، بیمارستان و مهد كودك، مدرسه و اردوگاه آوارگان را بر سرشان ویران میكند، سرزمینها و محل زندگی آنها را اشغال میكند و صدها هزار انسان عقب مانده، ضد فلسطینی، مذهبی و مسلح را در اماكن آنها مستقر میكند، و هیچ مقابله جدی در مقابل این توحش از جانب دولتها چه در منطقه و چه در سطح جهان انجام نمیگیرد. دولتهای منطقه، از ایران تا ترکیه و دول عربی، همگی بلااستثنا با اشك تمساح ریختن ریاكارانه برای مردم فلسطین، روی درد و مرگ و معضلات آنها، معامله میكند، امتیاز میگیرند و به فریب و نیرنگ برای كور و كر كردن مردم منطقه میكوشند.
ما امروز در مقابل این وضعیت و در این منطقه برای اولین بار بیش از ۲۰ نهاد و سازمان كارگری و سیاسی رادیكال و خواهان عدالت و برابری و خواهان پایان یافتن توحش اسرائیل علیه مردم فلسطین در "جهه متحد كارگر برای دفاع از مردم فلسطین" متشكل شده ایم. نفس این اتحاد در این منطقه كه مركز كشمكش انواع دولت مرتجع و ضد كارگری و مركز انواع جریانات مسلح و باندهای قومی و مذهبی ضد انسان است یك تحول بزرگ است. علاوه بر این ما در خاورمیانه ای به این اتحاد كارگری شكل داده ایم كه نیمی از جمیعت آن كه زنان هستند، انسان حساب نمیشوند و از ابتدایی ترین حقوق انسانی برسمیت شناخته شده در جهان محرومند. ما علیه این بربریت و آپارتاید جنسی علیه زنان هستیم و خواهان برابری كامل زن و مرد هستیم. ما تاكید كرده ایم كه ما بخشی از طبقه كارگر جهانی هستیم و علیه استثمار و بی حقوقی این طبقه، علیه فقر، گرسنگی، جنگ و جنایت و ناامنی و برای صلح و برابری میكوشم. ما تلاش كرده ایم مرزهای ملی و ناسیونالیستی را پایین بكشیم و اعلام كرده ایم ما كارگران در منطقه و در جهان هم سرنوشت هستیم.
در مورد آینده این نهاد هم كوتاه چند نكته را بیان میكنم. ما ابتدای راهیم اما سد بزرگی را شكسته ایم. نهادی را در خاورمیانه و شمال افریقا سازمان دادیم كه كسی خوابش را نمیدید. یكی از رهبران اتحادیه ای در اروپا در جواب به درخواست ما برای شركت در كنفرانس، نوشته بود "آرزو میكردم كه روزی در این منطقه چنین اتحادی شكل بگیرد و امروز شكل گرفته است". آری امروز شكل گرفته است و امروز این پدیده یك موجودیت واقعی است كه در حال بزرگتر شدن است. نهاد ما ماروز در سطح جهان و منطقه سمپاتی جذب كرده است، نامه ها و پیامهایی كه گرفته ایم، از جمله نامه جمعی از كمونیستها در ایران و بسیاری موارد دیگر از ژاپن و چین تا اروپا و آسیا و...، حمایتهایی كه شده است، دلگرم كننده است. ما بعنوان صف متحد کارگری در صحنه سیاسی و در جبهه دفاع از مردم فلسطین نبودیم و آلان هستیم!
این اولین قدم ما است! میدانیم باید تعجیل كنیم، خصوصا اینكه فلسطین هنوز در آتش و خون میسوزد و هر روز تعدادی انسان بی گناه، كودك و زن و مردم، پیر و جوان به نام ״جنگ با حماس״ كشتار میشوند و دولت نژاد پرست و فاشیست اسرائیل به كسی جوابگو نیست و تابع هیچ قانونی نیست. افسار زدن به این فاشیسم و ماشین جنگی آن كاری بزرگ است و ما باید نهایت تلاش خود را بكنیم، هر چند توان ما هنوز متاسفانه کافی نیست. علاوه بر این تقویت خودآگاهی و هوشیاری در صفوف طبقه كار در منطقه ای كه ما هستیم امر جدی ما باید باشد. ما باید تلاش كنیم دامنه اتحاد و همبستگی كارگری در این منطقه را افزایش دهیم، اتحاد طبقه كارگر در سازمانهای كارگری را تقویت كنیم، حمایت از مبارزات انسانی را در میان طبقه كارگر و مردم محروم منطقه گسترش دهیم. اینها كارهای بزرگی است و باید برایش نقشه ریخت، كار كرد و جنگید.
ما تنها نیستیم! درهای میدیای رسمی بر روی ما بسته است و این را میدانستیم. با رشد و گسترش ما ارتجاع منطقه و احتمالا فراتر از منطقه، برای شكستمان میكوشد و به این آگاهیم. كسی فرش قرمز در مقابل متحد شدن طبقه كارگر در دفاع از مردم فلسطین و برای رفاه همگانی، برابری و آزادی و حق زن و برابری انسانها و حق مساوی آنها در استفاده از امكانات جهان، پهن نمیكند. اما این دوره و با تحولات جهانی، یك بازبینی و یك رنسانس انسانی در جریان است. دولتهای بزرگ جهان و افكار و سیاستهای فریبكارانه آنها علیه پایین جامعه، دمكراسی غربی و دولتهای پارلمانی، سازمان ملل و انواع نهادهای كناری آن، رسانه های رسمی و... همگی بی اعتبار شده اند. بشریت در سراسر جهان با فروریزی سیاسی، اخلاقی، چهارچوبه های فكری و بنیادی سیستم كاپیتالیستی، با بن بستهای این نظام و توحش تا كنونی آن، در فكر راه نجات از این سیستم، از بردگی و فقر و جنگ و جنایت است. ما در همین منطقه خاورمیانه بهار عربی را دیده ایم، مردم منطقه در اعتراضات توده ای وسیع در ایران از لبنان و عراق تا مصر و تونس حامی مردم آزادیخواه ایران بودند. بی اعتباری دولتهای حاكم بر جهان، بی اعتباری سیستمهای كاپیتالیستی، افشا شدن نقش مخرب همگی آنان برای بشریت، سدی را از مقابل ما برداشته است، كه به اصل برابری، اصل عدالت، اصل حقوق برابر انسانها و ممكن بودن افسار كردن این نظام و ساختن دنیای آزاد و برابر گام برداریم. ما در این مسیر صدها میلیون انسان تشه آزادی و عدالت و صلح و برابری را همراه خود داریم. ما در كنار طبقه كارگر جهانی بخشی از این تلاشیم و برای آن در مقابل هیچ مانع و مشكلی سر فرود نمی آوریم.
دوم آوریل ۲۰۲۵