ناسیونالیست های کرد برای رفتن به مجلس اسلامی صف بسته اند. در آستانه دور دیگر نمایش مسخره و بی آبروی انتخابات در کردستان بیش از هزار کاندیدا  برای رفتن به مجلس اسم نوشته اند. اسامی این افراد اعلام شده است. سوال این است که این هجوم که اکثریت شان ناسیونالیست های کرد هستند برای چیست؟ آیا این ها می خواهند به مجلس بروند تا حقوق مردم کردستان را تامین کنند؟ آیا می روند تا بین مردم بجان آمده و بپاخاسته ی کردستان بهمراه جنبش سراسری برای سرنگونی و  جمهوری اسلامی وساطت کنند و آشتی برقرار سازند؟  آیا بوی مزایای آخور مجلس به مشام شان خورده است؟ آیا می روند تا جمهوری اسلامی را از خطر سرنگونی حتمی نجات دهند؟

این ها هر دلیلی برای خود داشته باشند نشان می دهند، ابلهانی هستند که انگار از پشت کوه آمده و در ایران و کردستان زندگی نمی کنند. اینها خیزش دی ماه 96 و ابان98 را ندیده اند؟ این ها جنبش سرنگونی را باور ندارند؟  این ها هنوز جمهوری اسلامی را قدرتمند می دانند که میتواند نظامش را و منافع این مزدورانش را برای 4 سال دیگر تامین می کند؟

به این دلیل است این خیل وسیع به چنین ریسکی برای خودشان دست زده اند؟ این ها ریسکی را پذیرفته اند که در اوج  بی شرمی و بی آبرویی، خود را در مقابل یک جنبش عظیم طبقاتی و اجتماعی برای سرنگونی جمهوری اسلامی قرار داده اند. این ها مزدوری قاتلان مردم در دی ماه و آبان و دیگر جنایات 40 ساله جمهوری اسلامی را پذیرفته اند.

مردم بخواهی نخواهی این عمل شنیع کاندیداهای کردستان را مشابه و در کنار مزدورانی قرار می دهند که در میان عامه مردم "جاش" نامیده می شدند. مردم هرچه به این ها بگویند هنوز کم گفته اند.

این ها شریک جرم 1500 قربانی اعتراضات آبان ماه 98 و بیش از ده هزار زخمی و اسیر جنبش ازادیخواهانه و برابری طلبانه مردم سراسر ایران هستند.

آیا کاندایدهای پذیرفته شده و یا رد شده می توانند از این پس در کردستان سرشان را بالا بگیرند و در میان مردم راه بروند؟ در محلات شهرها سکونت کنند؟ اینها حتی به خانواده و فرزندان خود که شاید خیلی هایشان زیر 16 سال و هنوز کودک بحساب می آیند ظلم و خیانت می کنند و باعث شرمساریشان می شوند.

مردم کردستان این اقدام ابلهانه و حماقت غیر قابل بخشش و شراکت در جرائم قاتلان مردم را هر گز نمی بخشند. این ها آگاهانه سرنوشتشان را به سرنوشت رژیم گره می زنند که سرنگونی اش حتمی است. این ها اینده ی سیاه و بی آبرویی برای خود تعیین کرده اند. این ها انتخاب خود را کرده اند که با جمهوری اسلامی به گور سپرده شوند.

مردم کردستان حوزه های رای گیری بالماسکه انتخابات را بر سرشان خراب می کنند. این ها ولو با هر اندازه رای بسیجی های عقبمانده و بخت برگشته به مجلس اسلامی بروند، اما نباید شک کنند که سالهای ماندن در مجلس و بقای جمهوری اسلامی را هیچوقت به آخر نخواهند برد. این ها در کم تر از نیمه راه 4 ساله مجلس شان با سرنگونی رژیم به بیرون پرتاب شده و انسان های سرافکنده و خجالت زده ای خواهند بود که باید از مردم طلب بخشش کنند. اما این بخشش بدون محاکمه و تاوان پس دادن همکاری برای حفظ جمهوری اسلامی نخواهد بود.

مردم کردستان، کارگران و زحمتکشان و فرودستان که کشتار کودکان کولبه ر دیده اند، خیل وسیع بیکاران در خیابان ها و میادین شهرها را دیده اند،ۀ کودکان کار و دستفروشان و دختران پای داربست های قالیبافی را دیده اند، اعدام های صحرایی خلخالی را به یاد دارند، به کاندیداهای مجلس  اسلامی در آستانه سرنگونی خواهند گفت: شما بخت برگشته های ابلهی هستید که به صف بی شرف ها می پیوندید. شما شرف و انسانیت و حرمت خود را در گرو مزدوری و پولی که به شما می دهند می فروشید. شما این را حداقل می فهمید که نماینده هیچ گروهی از مردم آزادیخواه کردستان نیستید، اما نمی فهمید که راه باز گشتن به میان مردم را دیگر نخواهید داشت. مردم شما را نمی بخشند.

شما اسم تان را در لیست بی شرف هایی که در خیابان ها فریاد زده می شود، نوشته اید. شما شریک جرم و جنایات جمهوری اسلامی هستید. جنبش سرنگونی به خانه بر نمی گردد. کار رژیم تان تمام است . شما کجا می روید؟

مردم کردستان به کاندیداهای مجلس اسلامی خواهند گفت، شما که شرم نمی کنید ولی اگر یک جو شعور و معرفت داشته باشید و جنبش ده ها میلیونی مردم گرسنه را ببینیدهیچ  شبی خواب راحت نخواهید داشت. این  انتخاب شما است. انتخابی که شما را در صف دشمنان مردم قرار می دهد.

نباید شک کرد که احزاب ناسیونالیست و قوم پرستان "مرکز همکاری احزاب کردستانی" در هدایت این لشکر ولو به شکل علنی نباشد اما با تشویق هوادارانشان و هدایت آنها برای کاندید شدن مجلس، نقش دارند. این احزاب نمی توانند در حالی که با رژیم مشغول مذاکره هستند و یا به قول مصطفی هجری منتظرند جمهوری اسلامی انها را بطلبد، چرا باید با انتخابات مجلس مخالف باشند. تعداد زیاد کاندیداها هم این را نشان می دهد که ناسیونالیست های کرد در شهرهای کردستان می گویند حالا که احزاب کردی با جمهوری اسلامی مشغول مذاکره یا منتظر مذاکره اند پس کاندید شدن ما هم قبح وزشتی ندارد.

از طرف دیگر و جناح دیگر ناسیونالیسم کرد پ ک ک و شعباتش داستان از همین قرار است. پ ک ک و اقمارش "که جه که" در بیانیه ای ضمن همدردی با کشته شدن قاسم سلیمانی، امریکا و دول منطقه را سرزنش می کند که برای حل بحران منطقه نقشه ندارند!! یکی از این بحران ها و مهمترینشان، بحران و جنبش سرنگونی جمهوری اسلامی در ایران و قیام مردم عراق و لبنان است. و به این ترتیب همه ی شعبات ناسیونالیسم کرد کمر همت بسته اند تا جمهوری اسلامی را از بحران سرنگونی نجات دهند.

مردم آگاه و ازادیخواه کردستان با چشمان باز به این حقایق نگاه می کنند. و نقش این احزاب و امادگیشان برای همکاری با جمهوی اسلامی را و از جمله تایید عملی انتخابات نادیده نمی گیرند. مردم کردستان صحنه نمایش مسخره انتخابات را به صحنه اعتراض و مبارزه خود علیه جنایتکاران تبدیل می کنند!