گسترش اعتراضات اجتماعی و مبارزه طبقاتی در جامعه، مبارزات مستمر کارگران، معلمان، بازنشستگان و اقشار مختلف اجتماعی برای مطالبات زمینی و مادی و بر علیه فقر و فلاکت حاصل از حاکمیت سرمایه داری جمهوری اسلامی که زندگی میلیونها انسان را به گروگان گرفته است و ناتوان از جواب به کوچکترین خواسته های مردم هست، هر روزه دامنه و ابعاد تازه ای بخود می گیرد.
امروزه کارخانه، محیط کار، مدرسه و دانشگاه و خیابان به میدانی برای تمام اعتراضات اجتماعی بر علیه جمهوری اسلامی تبدیل شده است. حاکمان و مزدوران سپاه و لباس شخصی و نیروی نظامی و اطلاعات ، روزی نیست که دست به یورش و تعرض به جان و مال معترضین اجتماعی نزنند. روزی نیست که به انحاء مختلف برای پوشاندن ترس از ریزش لرزان پایه های جمهوری اسلامی ، دست به بگیر و ببند نزنند و پاپوشی برای توجیه این ترس و رذالت و وحشیگری شان پیدا نکنند.
سالها است که کارگران و مردم به پا خواسته درگیر وضعیت معیشتی و فقرو بیکاری تحمیل شده توسط حاکمیت سرمایه داری اسلامی هستند. دیگر قادر نیستند که این وضعیت را تحمل کنند و نمی توانند نظاره گر مرگ تدریجی و مشقت بار خود و خانواده هایشان باشند. بنابراین تلاش می کنند که این وضعیت فلاکت بار را تغییر دهند. بر این مبنا اعتراضات وسیع کارگری و اعتراضات سراسری معلمان و بازنشستگان و.... نشانی از فروکش کردن ندارد. از طرف دیگر حاکمیت سرمایه نمی تواند و نمی خواهد به خواسته ها و مطالبات مردم جواب دهد. تمام تلاش رژیم این است که با سرکوب عریان و بگیر و ببند، جلو این اعتراضات را گرفته و از این طریق مردم را خسته و مایوس به خانه های شان برگرداند و در این رابطه آنها را به آن چیزی که ندارند مجبور و قانع کنند.
بنا بر این کشمکشی سیاسی و طبقاتی به وسعت جامعه هر روز تولید و باز تولید می شود و جامعه بطرف یک تحول عظیم اجتماعی به پیش می‌رود.
کشمکشی اجتماعی بین معترضین اجتماعی و دولت سرمایه داری و دستگاه سرکوب، هر روز گسترده تر شده و دامنه وسیع تری به خود می گیرد. أوضاع برای هر دو طرف این کشمکش طبقاتی نمی تواند به این شکل ادامه پیدا کند. سرکوب و دستگیری و اخطاریه و تهدید و زندان، دیگر کارائی خود را از دست داده است. نه معترضین ترسی از زندان و شکنجه دارند و نه جمهوری اسلامی توانائی کنترل و آرام کردن اوضاع را دارد. تلاش سرکوبگرانه رژیم نه تنها نتوانسته است مانعی برای ادامه اعتراضات اجتماعی باشد، بلکه به گسترش، انسجام، اتحاد و رادیکالیزه شدن بیشتر اعتراضات منجر شده است. اعتراضات از شکل محلی و منطقه ای صرف بیرون آمده و تبدیل به اعتراضات اجتماعی سراسری شده، که پایه های قدرت جمهوری اسلامی را بلرزه در آورده است. خصلت اساسی این اعتراضات اجتماعی و سراسری به یک ضرورت مبارزه همیشگی و پیوسته سیاسی و طبقاتی بر علیه وضعیت موجود در آمده است. ادامه و گسترش اعتراضات اجتماعی، شکلی از هماهنگی و پشتیبانی طبقاتی و حمایتی از همدیگر را در میان کارگران، معلمان، بازنشستگان و توده های محروم اجتماعی بوجود آورده است. از این رو حرکت و اعتراض آنها آگاهانه تر، گسترش یافته تر، وسیع تر، منسجم تر، متحدتر و کارائی تر و سراسری تر، در مقابل رژیم و دستگاه سرکوب، ظاهر شده است.
دولت و دستگاه سرکوب، برای ارعاب بیشتر و ساکت کردن صدای اعتراضات در تمام نقاط ایران، با بهانه های مختلف، به خانه ها و محل کار فعالین و رهبران عملی اعتراضات اجتماعی یورش برده و بعد از ضرب و شتم، آنها را دستگیر و روانه زندان می کنند. این شیوه سرکوب، ترس و ارعاب، سالها است که نتوانسته جلو اعتراضات اجتماعی را بگیرد. هر عمل رژیم به عکس العمل آگاهانه مردم بر علیه خودش تبدیل شده. دستگیری هر فعال و رهبر عملی اعتراضات اجتماعی فورا با فعالین و رهبران عملی دیگری پر می شود. البته ناگفته نماند که این تجربه و آموزش پر بار سالها، در مقابل ترفند و دستگیری و زندانی رهبران عملی کارگران هفت تپه انجام می شد که امروز بوسیله فعالین و رهبران عملی اعتراضات اجتماعی مورد استفاده قرار می گیرد.
چهار دهه است که جمهوری اسلامی سرمایه داران ناتوانی خود را در جواب به وضعیت معیشت و مطالبات اجتماعی مردم در تمام عرصه های زندگی اجتماعی و سیاسی نشان داده است. سالها است که معترضین اجتماعی تلاش می کنند که نان خود را از حلقوم حاکمان سرمایه بیرون بکشند. اما جوابی بجز، گلوله و زندان و فقر و فلاکت و بی حقوقی و بیکاری بیشتر دریافت نکرده اند. در مقابل حاکمیتی که اصل وجودیش دیکتاتوری عریان سرمایه داری است و هدفی جز استثمار و فوق سود از قبال نیروی کار ارزان طبقه کارگر و تحمیل فقر و فلاکت و بیکاری به توده های محروم جامعه ندارد، اعتراضات اجتماعی باید فراتر، از خواسته ها و مطالبات معیشتی، برود.باید رژیم را مجبور به آزاد کردن بدون قید و شرط دستگیر شدگان و زندانیان سیاسی کرد. هر قدمی که طبقه کارگر و متحدانش ، جلو بروند، رژیم ناچار به عقب نشینی شده و شکست دشمن طبقاتی ما سهل تر و آسان‌تر خواهد شد. باد با نیروی متحد طبقاتی و آلترناتیو حکومت شورائی، رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی را بگور فرستاد.
آگوست 2022