رادیو نینا:
همانطور که مطلع هستید درطول روزهای گذشته رژیم جمهوری اسلامی در ادامه سیاست سرکوبگرانه و تروریستی خود در ایران و منطقه  و با استفاده از موقعیت منطقعه دوباره دسته به دور تازه ای از تهدید و فشار بر علیه مخالفین خودش در منظقه و در داخل ایران کرده است . و در داخل ایران به شیوه عظیم شروع به دستگیری و زندانی کردن فعالین سیاسی ، کارگری ومعلمان و فعالین اجتماعی کرده، و از طرف دیگه در منطقه دست به تهدید و حمله به اردوگاههای اپوزسیون مستقر در کردستان عراق کرده است.
و برای بررسی این مسائل امروز مظفر محمدی از رهبری حزب حکمتیست-خط رسمی مهمان ما است.
رادیو نینا: مظفر محمدی با سلام ، گفته می شود که ژئوپلیتیک در منطقه عوض شده و این باعث شده که حکومت ایران با دست بازتری به مخالفین خودش حمله بکند. برای شنودگان و بینندگان رادیو نینا بگوئید که هدف از این تهدیدات و فشارها بر علیه اپوزسیون چیست و چه هدفی را دنبال می کند؟
 مظفر محمدی: همانطور که شما هم اشاره کردید درسته موقعیت منطقه تغییر پیدا کرده و این به این معنا است که نیروهای آمریکا وناتو از منطقه (افعانستان، سوریه، عراق) خارج شدن و در نتیجه روابط دولتها هم به نوعی در منطقه تغییر کرده است.  
افغانستان بعد از شکست آمریکا به طالبان افتاده و عربستان و ایران با میانجیگری عراق در حال بحث و گفتگو هستند و در این مدت کوتا روابط احزاب اقلیم باایران هم بیشتر شده است و در نتیجه این دوعامل باعث این شده که جمهوری اسلامی سیاست قدیمی خودش که ضربه زدن به اپوزسیون مستقر در کردستان عراق را برای بار دیگر و جدیتر از همیشه عملی بکند. از طرفی می دانیم که بالانس این نیرو ها در منطقه بعد از شکست آمریکا تغییر کرده و از طرف دیگر سیاست مماشات و انتظار سازش و معامله احزاب کردی با جمهوری اسلامی در این چند سال اخیر موقعیت استیصال این نیروها را به جمهوری اسلامی نشان داده اند. واین باعث تشویق جمهوری اسلامی برای فشار بیشتر براپوزسیون و از آنها درخواست بکند که خلع سلاح بشوند و حتی حق ندارد در اقلیم کردستان عراق به فعالیت سیاسی خودشان بر علیه جمهوری اسلامی ایران ادامه بدهند.
جمهوری اسلامی می خواهد همان کاری را که دولت ترکیه در شمال کردستان عراق انجام می دهد را انجام بدهد و می خواهد قلدری خودش را در منطقه بدون اجازه دولت عراق و احزاب حاکم در کردستان را بعد ازشکست آمریکا ثابت بکند وهمچنین مردم کردستان ایران را هم بترساند که در جریان اعتراضات آبان 98 بود که یکی از سران رژیم گفته بود که اگر اعتراضات مردمی بیشتر ازاین بشود نیروهای حشد شعبی برای سرکوب وارد ایران می کنیم. در نتیجه هدف رژیم نشان دادن قدرت خودت در منطقه برای پوشاندن ضعف هایش در برابرطبقه کارگر و مردیم ایران است.
 اما مشکل مردم با رژیم جوابش در عراق یا سوریه یا یمن و افغانستان نیست بلکه در کارخانه ها و مدارس و دانشگاههای ایران است، آیا این تهدیات و فشارهای مستقیما تاثیری بر ترازوی توازن قوای بین مردم ایران و رژیم دارد؟ من نمی گم که حداقل در کردستان ایران بی تاثیر خواهد بود اما رابطه مردم ایران با جمهوری اسلامی و مسئله توازن قوا جای دیگرمشخص می شود، در اعتراضات همیشگی مردم و زحمتکشان و زنان و جوانان و اعتصابات سازمان یافته کارگران بر علیه کارفرما و دولت است در نتیجه این تهدیدات توازن قوا را در میان مردم و حکومت در ایران را تغییر جدی نخواهد داد و موضوع مبارزه مردم با جمهوری اسلامی مسئله دیگریست، موضوع نان سفره و کار و درمان و حتی آب و برق کافی است و جواب به این مطالبات مردم با تهدید اپوزسیون خارج از مرزها را نمی توان جواب داد.
 
رادیو نینا: شما در مورد سازش و مماشات اپوزسیئن کردی  با جمهوری اسلامی حرف زدید، بنا به اخبار و همچنان گفته های سران حکومت و الخصوص وزیر اطلاعات رژیم گویا بین حکومت ایران و حکومت اقلیم وهمچنین بغداد که توافی شده که نیروهای اپوزسیون مستقر در عراق را بیرون کنند بنظر شما این قضیه چقدر جدی است؟ و سوال دیگر هم اینکه همانطور که خودتان به مماشات احزاب اشاره کردید و توجه به حرف های خالدعزیزی دبیر حزب دمکرات و همچنین عمرایلخانیزاده دبیر کومله سازمان زحمتکشان که اخیرا با تلفزیونهای مختلف گفتگو داشتند اشاره به این می کنند که ما آماده هستیمبا حکومت ایران مذاکره  بکنیم اگرپه تا حالامسئله مذاکره و مماشات موضوع تازه ای نیست واز اول و در طول تاریخ این احزاب وجود داشته است اما در این دوره که توازن قوا تغییر کرده است بنظر شما توافق و مذاکره با رژیم چقدر واقع بینانه و چه هدفی می تواند داشته باشد؟
مظفر محمدی: به نظرمن و هر انسانی که کمی معرفت سیاسی داشته باشد این تهدیدات جمهوری اسلامی جدی است و اگر کسی این تهدیدات را در دورهای قبل ببیند خیلی اشتباه می کند  قبلا هم بارها تهدید کرده و تعرضاتی راهم به مقرات احزاب اپوزسیون در کردستان عراق انجام داده اند اما این بار تفاوت دارد. قبلا جمهوری اسلامی با حضور آمریکا در عراق  و کردستان و افغانستان و سوریه رودرو بود و حالا این حضور ها بنا به سیاستهای تازه آمریکا کمرنگ شده و حتی شکست خورده، در نتیجه رژیم میدان را برای خودش خالی می بیند و از طرفی دیگر احزاب اپوزسیون کرد در کردستان عراق کماکان در ادامه سیاست مماشات با جمهوری اسلامی با اینکه جکهموری اسلامی حمله ئ تعرزی به آنها نکرده اند پرچم سفید را بلند کردند و به امید مذاکره هستند.
هوش و  ذکاوت زیادی نمی خواهد که انسان بفهمد اگر جمهوری اسلامی در شرایطی که با حضور آمریکا و متحدینش در منطقه حاضر نشدن به خواست آنها که تسلیم شدن جواب بدهد و حالا که این شرایط تغییر کرده وجمهوری اسلامی خودش را یکه تاز میدان می داند چرا باید با خالد عزیزی و عمر ایلخانیزاده ودارودسته و امثال آنها پشت میز مذاکره بنشینند؟جمهوری اسلامی خواهان خلع سلاح این جریانات است و به کمتر از این رضایت نخواهد داد و هر عقل سلیمی باید این را بداند.
من فکر نمی کنم که احزاب در اردوگاه هایشان هستند اینچنین این تهدیدات را جدی بگیرند وسیاست توهم به مذاکر و سازش با جمهوری اسلامی را بکنار بگذارند وفکر برای این قضیه بکنند قطعا من هم هیچ نسخه ای برای آنها ندارم، اما آنها باید مسئولیت و عواقب حمله مظامی و توپباران شدن اردوگاههای خودشان را به عهده بگیرند و سیاستی اتخاذ بکنند که کمتری لطمات و یاهیچ صدمه ای  به نیروهای مسلح و غیر مسلح حاضر در اردوگاه هایشان نرسد. درنتیجه در جواب سوال شما که سیاست مماشات و مذاکره چقدر عملی است من میگویم همانقدر عملی است که تا حالاعملی شده است.
زمانیکه این احزاب بخشا امیدشان به آمریکا بود  یک پایشان در در واشینگتون بود و پای دیگرشان در کنسولگری جمهوری اسلامی در اربیل بود هیچ سازش و توافق و مذاکره ای نتیجه نداد و چرا حالا جمهوری اسلامی بیایید و با آنها بحث مذاکره را مطرح بکند؟ در حالی که در عراق و کردستان عراق جمهوری اسلامی حرف اول را می زند، جهموری اسلامی در عراق نیرو های حشد شعبی و حزب الله را دارد و در کردستان عراق هم کسانی را دارد که حتی در سطح رهبری یکیتی نیشتمانی کردستان عراق است و دیگه چه نیازی به مذاکره با احزاب دمکرات و کومله دارد ؟ در حالی که جمهوری اسلامی خواهان تسلیم و خلع سلاح آنها است.
حتی این احزاب مثل دمکراتاز گذشته درس عبرت نگرفتند که تلفات این احزاب در هنگام مذاکره با جمهوری اسلامی در گذشته هم کم نبوده است و حتی حزب خالد عزیزی که امیدوار به ذاکره بودند با موشکباران کردن اردوگاهشان از طرف جمهوری اسلامی تعدادی از رهبری این حزب را کشتند و در نتیجه هر نیمچه سیاستمداری آگاه است که مذاکره با جمهوری اسلامی و ان هم در شرایط فعلی که آمریکا رفته و این احزاب زیر پایشان خالی شده و انتظار گرفتن امتیاز از جمهوری اسلامی خیال بافی به شد مضرر است.
و یا می گویند که تهدید و حمله نظامی جمهوری اسلامی  به نیروهای اپوزسیون حمله به مردم کردستان ایران است که این در تحلیل سیاسی کاملا درست اما جواب تهدید و حمله نظامی را نمی دهد و این مثل این است کهجمهوری اسلامی وقتی ما در کردستان بودیم و به منطقه ای که ما پایگاه نظامی داشتم حمله می کرد و ما هم در مقابل به مردم می گفتیم این حمله به شما هم است و باید جلوآنها ایستاد، نه! مردم نمی توانند جلودار حمله و موشکباران کردن مقررات و اردوگاه های  اپوزسیون را بگیرند اما مردم به اشکال گوناگون و در حد آمادگی توانسته اند و با رژیم درگیر و در دفاع از آزادی ، نا وکار و حق حرمت خود با رژیم در حال مبارزه هستند و از این تهدید رژیم علیه اپوزسیئن متنفر هستند و به هر نوعی بتوانند حتما اعتراض می کنند.
جمهوری اسلامی به این احزاب اعلام جنگ داده است و جواب این تهدیدات چی است؟ و جواب این که"چرا حمله می کنی مگر ما آماده کذاکر نیستیم؟" و انگار حمله رژیم بخاطر مذاکره است که آنها را مجبور به کذاکره با رژیم بکنند، جمهوری اسلامی سریحا می گوید سریعا تسلیم و خلع سلاح بشوید و من مشخص می کنم که حتی چه موقع نفس بکشید یا نه.
پس باید راهی را در پیش بگیرند که حتی آسیبی به کسی نرسد و شکست احزاب ماییه نگرانی مردم نشود.
 
رادیو نینا: اینجا بحث از اردوگاه و مقررات شد و ما خبر داریم که در این اردوگاه ها بغییر از نیروی پیشمرگ جمع زیادی از اعم از زن و بچه و پیر و جوان و ... زندگی می کنند و در این حال اگر به حرف رهبران این احزاب توجه بکنیم دائم به این اشاره می کنند که اتوماتیک به زهن ما خطور می کند که آنها می خخواهند با تکرار این حرفها که بنوعی یک سپر انسانی در مثابل حمله نظامی رژیم درست بکنند و بنوعی جمهوری اسلامی را زیرفشارحکومتهای بین المللی قرار بدهند. بنظر شما چه راه حل را می توان پیدا کردکه بتوان از جان و زندگی خانواده های که درآن اردوگاه ها مستقر هستند محافظت کرد؟
مظفر محمدی: من فکر نمی کنم که مسئله این باشد که از این خانواده های مستقر در اردوگاه ها را بعنوان یک سپر انسانی استفاده بشه، اتفاقا مسئله اینجاست که آنها این مخاطراتی که بیخ گوششات است  را جدی نمی گیرند و حتی شنیدم که یکی از رهبران کومله سازمان کردستان حزب کمونیست ایران گفته اند که ما آلترناتیو داریم و تا حالا آلترناتیوشان چیست در حالی که طرف مقابل (رژیم)  خواهان تسلیم و خلع سلاح شدن شماهاست.
در نتیجه همه دوستان و طرفداران و اعضای خانواده های انها در نگرانی قرار دارند و یکی بیاد بگویید من آلترنایو دارم و اما بیان نمی کنم. خوب اگر الترنایتو داری بگو تا خیال خودت و دوروبری هایت و مردم راحت بشود.
بنظر من مسئولانه ترین کار اینکه تمامی اعضای غیر مسلح اردوگاه ها را به جای امن منتقل بکنند و آن هم زنگدی در داخل شهرهاست و در ادامه با ارتباط گیری با دولت عراق و دولت اقلیم اعلام بکنند که حمله جمهوری اسلامی به خاک عراق عملا حمله به شما و دهان کجی به شماست.
دولت عراق و احزاب اقلیم کردستان در برابر سلامت و امنیت احزاب مستقر در کردستان عراق مستقیما مسئولند و آنهای که مدام در حال رفت و آمد و مذاکر با جمهوری اسلامی هستند مسئولند و باید به احزاب کردی ایران مستقر در کردستان عراق اعلام بکنند که به چه توافقی رسیده اند و این چیزی نیست که باید از مردم مخفی بشود. و نباید مثل دورهای قبل که یکیتی نیشتمانی به حزب دمکرات گفته که جمهوری اسلامی به شما حمله می کند و مواظب باشید و اما همزمان با این مله یک ستون نظامی رژیم  روبه کویه و مقررات احزاب دمکرات راه میافتند، و همان وقت سوال از یکیتی نیشتمانی این بود که چرا این اجازه را دادی که جمهوری اسلامی منطقه و اقلیم تحت نفوذ شما را دوربزند؟ و برای تو هیچ ارزشی قائل نباشد، و به حزب دمکرات حمله نظامی بکند.
در نتیجه دیپلیماسی مخفی از یکطرف و توهمات سران احزاب کردی از یک دیگر همین صورت پیش برود فاجعه انسانی رخ خواهد داد و تنها دود هر نوع سیاست نابخردانه به چشم مردم کردستان خواهد رفت.
 
رادیو نینا: همانطور که به آن اشاره کردید این احزاب در طول تاریخ سیاسی خودشان مشغول مماشات و خوش باور به دولتهای منطقه کشورهای قدرتمند جهان بودند ککه توانسته بودند در میان شکاف و اختلافات میان دولتهای منطقه ادامه به زدنگی سیاسی خودشان بدهند و تا آمریکا در منطقه حضور داشت پشتشان به آمریکا گرم بود و حالا که آمریکا می خواهد منطقه را از نیروهای خود خالی بکند و همانطور که شما به آن اشاره کردید پرچم سفید را بلند کردند.
سوال من اینجاست که موضوع شما بعنوان حزب حکمتیست- خط رسمی در برابر این اتفاقات  چیست ؟ و بنظر شما چکار می توان کرد و با چه راه حلی می توان جلو این حمله نظامی را گرفت؟ مشحصه که این احزاب بجای اینکه پشت طبقه کارگر و مردم زحمتکش کردستان و منطقه ببندند و وهنوز در این توهم به سر می برند که از طریق حکومت اقلیم  و با هر نحو و شیوه دیگری با جمهوری اسلامی مذاکره بکنند و مانع اقدام حمله جمهوری اسلامی بشوند ، موضعگیری شما در این مورد چیست؟
مظفر محمدی: فکر می کنم که تا حالا حزب ما چه در بیانیه و ازاطلاعیه ها وهمچنین سخنرانی رفقا ی رهبری در میدیاهای حزبی و غیر حزبی جواب این سوال را داده اند.
من هم اینجا فقط تاکید می کنم که اولا جمهوری اسلامی به هیچ نوع حق این را ندارد که دست به تعرزنظامی و تهدید و دستگیری مخالفین خودش چه درداخل ایران و یا بیرون از مرزهای ایران دست بزند.
هم احزاب و هم مردم کردستان حق دراند که مسلح باشند وبرای آزادی و انسانیت مبارزه بکنند. جمهوری اسلای به هیچ نحوی مجاز نیست که با تعروز و تهدید جواب خواست مردم و احزاب را بدهد. آزادی های سیاسی اجتماعی و حق اعتراض و اعتصاب و حق اینکه مردم و طبقه کارگرحزب داشته باشند و حق زندگی کردن و محتاج نان و آب و دارو نباشند اینها خواستهای است که ما (حزب) و مردم ایرا برای تحقق آن مبارزه می کنیم، جکه وری اسلامی نمی تواند تا ابد با اسلحه و تانک و موشک جواب مردم و جواب احزاب اپوزسیون را بدهد.
هر نوع تهدید از طرف رژیم بر علیه اپوزسیون و مردم زحمتکش از طرف ما محکوم است و به آن اعتراض می کنیم و مبارزه ما و مرد کردستان بر علیه رژیم در شهرها و محل کار و زندگی است جمهوری اسلامی به خودش این حق را می دهد که برای حفظ قدرت ثروت و دارائی که از صفره و رنج مردم بدست آورده  دفاع بکند و در هر منطقه ای که بخاهند حشد شعبی و حزب الله درست بکند و اما مردم حق ندارند از نان صفره خودشان با هر شیوه ی  دفاع بکنند.
من شخصا امیدوارم که احزاب اپوزسیون صرفنظر از اختلافاتی که ما با آنها داریم اما برای مقابله با جمهوری اسلامی و برای حفظ نیروهای خودشان از توهم و خیال بافی مذاکره با جمهوری اسلامی دست بردارند وادامه دهنده یک سیاست و تاکتیک روشن که همه خبر دار باشند وبه شرط اینکه تهدیدلاات جمهوری اسلامی را جدی بگیرند و در قانون جنگ پیشروی و عقب نشینی وجود دارد و من فکر نکنم که زندگی اردوگاهی برای احزاب اپوزسیون مسئله مرگ و زندگی باشد.
و در آحر ما از مردم کردستان و ایران درخواست کردیم که قلدری و تهدید رژیم را محکوم بکنند. مردم ایران و کردستان برای داشتن زندگی بهتر،آزادی بیان،عدالت و انسانیت و برابری چند دهه است کمه از جان و مال خود مایه گذاشته اند. جمهوری اسلامی ناچار است که این درخواستها را باید قبول بکند و یا اینکه نابود بشود این حکمی است که کارگران و زحمتکشان،زنان و جوانان در ایران در ابعاد میلیونی بر علیه رژیم صادر کرد ه اند و فکر نکنم کسی حتی دشمن این حقیقت ررا نبیند و آن را انکار بکند.
 
رادیو نینا:مظفر محمدی با تشکر از شما و وقتی کنه در اختیار ما گذاشتید.