"آئینامه داخلی شوراها"

شوراها بر اساس رای گیری، شرکت در اجتماعات عمومی و انتخاب، مناسبات درونی خود را بر نکات زیر وفق میدهد و پیش میبرد.

۱- تمام کسانی که سنشان از ۱۶ سال بالاتر باشد، اعم از زن و مرد عضو شورا هستند و باید در گردهمایی ها شرکت کنند.

۲- مجمع عمومی شورا با حضور نصف ساکنین هر محله و کارخانه و محل رسمیت مییابد.

۳- شورا هیئت رئیسه را انتخاب می کند تا مجمع را مدیریت کند و دستور جلسه را اعلام نماید. برای بحث و گفتگوها زمان تعیین می کند. زمان بحث و تدبیر و مشورت و موافقین و  مخالفین را تعیین مینماید و برای هر امری که لازم باشد رای گیری می کند.

۴- هیات رئیسه یک یا چند مشاور و منشی برای خود تعیین می کند تا خلاصه گفتگوها و مصوبات را بنویسند.

۵- تصمیم گیری در مجمع عمومی باید با نظم و ترتیب باشد. محتوای هر دستور جلسه و دلایل آن باید قبلا تعیین شده باشد. کسی که پیشنهادی مطرح می کند، طرفداران و مخالفان هر کدام باید به اندازه لازم بدنبال یکدیگر صحبت بکنند سپس هیات رئیسه مجمع روی آن رای گیری بعمل آید.

۶- رای گیری اگر به شیوه مستقیم و علنی میسر نشد میتوان به شیوه مخفی انجامش داد.

۷- شورا باید برای عقیده و حق عمومی و فردی فعالین در شورا احترام قائل شود و از آن دفاع نماید.

***

شورا- شماره ۵

قیام و انقلاب ادامه دارد!

ما توده کارگران به اطلاع میرسانیم و اعلام میکنیم که :

۱- قیام و انقلاب توده ای تا پیروزی قیام توده ای در سراسر مملکت ادامه خواهد یافت. ما هنگامی میتوانیم از پیروزی قیام مان در این شهر، آن شهر و یا هر منطقه ای مطمئن شویم که انقلاب سراسری پیروز شود ما بخشی از نیروی عمومی قیام توده ای در سراسر مملکت هستیم و برای این پیروزی تلاش می کنیم.

۲- حاکمیت کهنه جامعه ما را به این ملت، این دین و آن مذهب و این عشیره و آن عشیره تقسیم کرده است. ما کارگران این تفرقه را محکوم می کنیم و اعلام می کنیم که کارگر کرد یا ترک، عرب و یا عجم، دیندار یا بی دین، کارگر است. ما طبقه یک پارچه و هم سرنوشت جامعه هستیم و منفعت، شادی و زبانمان یکسانست و پیروزیمان در اتحادمان.

به این دلیل قیام و انقلاب ما، قیام و انقلاب توده کارگر و زحمتکش و مردم ستمدیده در سراسر کشور از هر ملت و دین و مذهب است.

ما تقسیم مردم به این یا آن عشیره را رسم وسنتی ارتجاعی میدانیم که یادگاری دوره سیاه ارباب و رعیتی است. ما کارگران و همه مردم زحمتکش را فرا می خوانیم که از زیر سایه نکبت رسم و سنت کهنه و طایفه گری و خان و خان بازی چه در میان کردها یا ترک یا عرب خارج شوند و در صف متحد و آزاد و ترقی خواه کارگران دستها را بهم حلقه کرده، متحد شوند و برای همیشه و الی الابد نظام طایفه گری را بگور بسپارند و از میان بردارند.

ما کارگران هر کس را از این سنت و رسم ارتجاعی دفاع کند محکوم میکنیم و او را ضد انسان آزادیخواه میدانیم.
ما بقای هر کس تحت عنوان  رئیس طایفه و عشیره در حکمیت شورائی مان و در صف نیروی مسلح توده ای را نمیپذیریم. افراد مسلح عشایر باید از همراهی و نوکری عشیره ها جدا شوند و سازمان عشیره ای منحل شود. مدال ارتجاعی طایفه گری باید برای همیشه از سینه این افراد کنده و بدور انداخته شود و به سزای تفرقه اندازی در میان مردم و تبدیل آنان به ابزار دست دشمنان برسند.

پیروز باد صف متحد کارگران و مردم زحمتکش

۸/۳/۱۹۹۱

***

شورا- شماره ۶

قیام گرسنگان پیروز است!

قیام گرسنگان در شهرها و شهرک اردوگاهی کردستان پیروز شد اما انقلاب کارگران همچنان ادامه دارد.

نیروی راستین قیام را ما تشکیل دادیم، ما کارگران بیکار شده، ما زحمتکشان خانه سوخته، ما که در جنگ چندین ساله بیشترین زیان و آراز را تحمل کرده ایم، ما که زخم ده ها ساله ی نداری و گرسنگی، بیحقوقی و کشتار را بر خود داریم، ما زنان و دختران و جوانانی که تا دیروز در کنار شهرمان به فروش نان و سبزی و دست فروشی مشغول بودیم، ما توده ی به تنگ آمده، ما که فشار بیکاری و رنج نداری دچار فساد اخلاقیمان کرده بود.

فرزندان ما بودند که با دست خالی تا کنار سنگرها و خاکریزهای دشمن رفتند وخلع سلاحشان کردند. قیام، قیام گرسنگان بود. صاحب واقعی قیام و دستاوردهایش هم ما هستیم و باید ما باشیم. حاصل قیام باید تغییر دوران فقر و نداری به دوران خوشی و سعادت و حرمت و کرامت انسانی و آزادی بیان و تشکل باشد. مدافع این کارها فقط نیروی مسلح خودمان در شوراها است، در محله و شهر و محل کار. این نیروی ما باید جای نیروی سیاسی کهنه را بگیرد .

زنده باد نیروی متحد و مسلح کارگران و بی چیزان!