طبقه کارگر در انتخابات شرکت نمی کند. نه بخاطر این که این نظام فاسد است که هست. نه بخاطر این که این نظام قاتل و جنایتکار است، که هست. نه بخاطر این که این رژیم دزد و دروغگو است، که هست. طبقه کارگر در انتخابات جمهوری اسلامی شرکت نمی کند برای این که این زمین بازی سرمایه داران است. این جابجایی، تجدید قوا و تقسیم قدرت بین مدافعان و نمایندگان سیاسی سرمایه است. این ابزار بورژوازی برای تداوم استثمار و سرکوب کارگران و زحمتکشان جامعه است. پرولتاریای ایران در زمین بورژوازی بازی نمی کند.
این واقعیات برای کارگران کمونیست و فعالین و رهبران کارگری از بدیهیات است. اما برای بخش متوهم جامعه هنوز به این اندازه روشن نیست. روشن کردن و خواندن دست بورژوازی در تظاهر به بها دادن به رای مردم برای توده های چند ده میلیونی کارگر و زحمتکش امر کارگران کمونیست و رهبران عملی و محلی کارگران است.
کارگران کمونیست این روز و هفته ها به توده های کارگر یادآور خواهند شد که چگونه شلاق بورژوازی حاکم بر پشت همسرنوشتانشان فرود آمد. چگونه کارگران از داربست برج های سرمایه داران پایین افتادند و مردند. چگونه کارگران زیر آوار معادن سرمایه داران دفن شدند. چگونه کارگر همسرنوشت از فقر و ناامیدی خودکشی کرد. رهبران کارگران و زحمتکشان و معلمان چگونه در زندان ها اسیر و شکنجه شدند...
دوره انتخابات برای طبقه کارگر، داعیه ی به محاکمه کشاندن دولت هایی است که به نام انتخابات و به نام مردم یکی پس از دیگری سر کار آمدند و جامعه را به فقر و فلاکت و تباهی کشاندند. برای طبقه کارگر دولت های پشت سر هم جمهوری اسلامی با شعارهای توخالی و در لباس و هیات اصلاح طلب و اصولگرا و نظامی و امنیتی مجرم، می آیند و می روند و همگی سازمانده تخریب جامعه و ماموران تعرض به سفره و تخریب جسم و روان ده ها میلیون خانواده کارگر و زحمتکش از زن و مرد و پیر و جوان اند.
انتخابات در جمهوری اسلامی تنها دروغ و فریب و بازی مسخره نیست، توهین به شعور جامعه است. طبقه کارگر در مقابل این اهانت آشکار می ایستد و از حرمت و آزادی و معیشت و رفاه مردم دفاع می کند.
هر انتخاباتی در نظام جمهوری اسلامی سرمایه داران، دهن کجی بورژوازی به طبقه کارگر و زحمتکشان و تجدید سازمان برای تعرض بیشتر است. فصل انتخابات برای طبقه کارگر اگاه به چالش کشیدن نظام بردگی مزدی و استبداد سیاسی است .
کارگران کمونیست این روز و هفته ها به توده ی عظیم طبقه ی خود یادآور خواهند شد که هر بار و هر چهار سال یک بار بورژوازی حاکم با جابجایی کرسی های رییس دولت و مجلس نشینان و شوراهای شهر، خود را بازسازی و نفسی تازه می کند.
وظیفه ی طبقه کارگر بریدن این نفس ها است. پایان دادن به این بازی های کثیف بورژوازی است. بورژوازی حاکم می خواهد وانمود کند که هر بار مشروعیتش را از مردم می گیرد. امر طبقه کارگر آگاه، رو کردن دست دولت سرمایه داران در هر لباس و با هر شعاری و سلب مشروعیت کاذب آن است.
طبقه کارگر در انتخابات شرکت نمی کند، اما این کار در سکوت و خفا انجام نمی شود. پیشروان طبقه کارگر نمی گذارند این روز و هفته های نمایش تهوع آور تعویض کرسی قدرت از جنایتکاری چون روحانی به امثال رییسی قاتل کشتارهای دهه 60 بدون سر و صدا و بدون اعتراض انجام شود. پاسخ طبقه کارگر و مباحث کارگران در این مدت در محل های کار و محلات زندگی ، در اوقات استراحت و در سلف سرویس ها و سرویس های ایاب و ذهاب در باره ی چگونگی باز پس گرفتن قدرت و سرنوشت جامعه از دست این حرام زاده ها است.
شعار "نه به انتخابات" و یا "در انتخابات شرکت نمی کنیم" شعار طبقه کارگر نیست. طبقه کارگر در جریان مضحکه ی انتخابات جمهوری اسلامی، موجی از آگاهی بخشی و بیداری توده های طبقه کارگر را براه خواهد انداخت. این مدت فرصتی است برای کارگران کمونیست که طبقه خود را در مقابل طبقات حاکم بسیج و آگاه و معترض نگه دارد. برای بخش آگاه طبقه کارگر هر تحرک بورژوازی از جمله انتخابات، فرصتی است برای بیداری، برای اعتراض و ابراز انزجار و تنفر از نظام فاسد و دزد و استثمارگر بورژوازی.
بگذار گزمه های سرمایه از خامنه ای تا کاندیداهای آبروباخته شان ضجه و از مردم طلب عفو و بخشش کنند. بگذار به التماس و خواهش از مردم برای شرکت در انتخابات زانو بزنند. بگذار در مقابل مردم ستم دیده و فلاکت زده چاپلوسی کنند و وعده بدهند. کارگران کمونیست و سوسیالیست ها و رهبران عملی و تشکل های کارگری و زحمتکشان از جمله معلمان و بازنشستگان و ... این مزوران بی حیا را سکه یک پول می کنند. به بی حیایی شان می خندند و تابلوی جامعه ی فلاکت زده را مقابلشان می گیرند و از آن ها می خواهند گورشان را گم کنند!
طبقه کارگر این روزها و هفته های موعظه و پروپاگاند بورژوازی در اهمیت برگزاری انتخابات پرشکوه را با پاسخ های دندان شکن، با تعرض سیاسی و روشن بینی طبقاتی به عزایشان تبدیل می کند. بگذار این پادوان سرمایه در خلوت خود ورد و دعای کمیل بخوانند، اما طبقه کارگر و زحمتکشان جامعه به روی این بی شرف ها تف می کنند و آن ها را از پشت تریبون های تبلیغاتی، سرافکنده و شرمسار روانه منزل می کنند.
جمهوری اسلامی در فردا روز انتخابات یکی از مهره هایش را از صندوق بیرون می کشد. اما نه با غرور و افتخار و مدال انتخابات پرشکوه بلکه شرمسار و زخم خورده از اعتراض طبقه کارگر و زحمتکشان جامعه از درب پشتی خانه ی دولت درخیابان پاستور بر کرسی بی آبرو و بی اعتبار می نشانند.
دوره انتخابات های بورژوازی یک عرصه مبارزه طبقاتی است. بورژوازی عناصر قدیم و جدید بی شرف خود را به نام دولت در مقابل طبقه کارگر می گذارد و کارگران که پیشاپیش علیه این سیرک ایستاده و به ریش شان خندیده است، از همان فردا روز زمین را زیر پایشان داغ می کنند.
حکام جدید بورژوازی از همان فردای چیدن مهره هایش، در مقابل طبقه ای قرار می گیرد که هم شیرینی رویای انتخابات پرشکوه را بر کامشان تلخ کرده و هم متحد و متشکل تر مبارزه طبقاتی را تشدید و گلویشان را برای گرفتن معیشت، آزادی و رفاه می فشارند. انتخاب طبقه کارگر بازپس گرفتن ماحصل رنج و کار خود از مفتخوران و سرکوبگران خبیث سرمایه و پایین کشیدنشان از اریکه ی قدرت است. انتخاب طبقه کارگر، تشکیل حکومت کارگری و برقراری جامعه ی ازاد و برابر است. جامعه ای فارغ از طبقات و استثمار طبقاتی، فارغ از تبعیض و ستم و جامعه ای که زن و مرد برابرند و همه به یکسان از نعماتش بهرمند اند.
۲۹ اردیبهشت- ۱۹مه ۲۰۲۱