اجلاس کمیسیون حقوق
بشر سازمان ملل
و حکومت اسلامی ایران
کمسیون حقوق بشر
سازمان ملل، 14 مارس تا 22 آوریل شصت و یکمین اجلاس خود را در ژنو، برگزار
میکند. قرار است که نمایندگان دولتهای عضو از 53 کشور طی شش هفته، انواع و
اقسام قطعنامه ها و قرارهای مربوط به "نقض حقوق بشر" را مورد بحث و بررسی قرار
دهند و مصوباتی را صادر کنند.
انتطار میرود که
ایران، یکی از محورهای بحث این اجلاس باشد. با توجه به وضعیت بحرانی حکومت
اسلامی ایران در سطح بین المللی، تلاش آمریکا و اروپا برای "نرم" کردن و به
سازش کشاندن عضو "سرکش" خود،حکومت اسلامی ایران، و بالاخره زیر فشار اعتراض و
مبارزه بی وقفه مردم ایران یکی از مسائل این اجلاس، ایران خواهد بود.
در این اجلاس هم
همچون سایر اجلاسها و مجامع سازمان ملل، مردم و خواستهایشان نمایندگی نمیشوند.
در این واقعیت که کار اصلی این اجلاس ها و این نمایندگان پرداختن به حقوق انسان
نیست، تردیدی نیست. این اجلاس سازمان مللی است که حکم تحریم اقتصادی عراق و
بستن راه ورود دارو و مواد غذایی را بر روی کودکان در عراق برای مدت بیش از ده
سال، حکم حمله نظامی به عراق در 1991 و کشتار مردم و تخریب زیر ساخت های اقتصای
جامعه را صادر کرد.
قلب کردن منافع
اقتصادی، سیاسی و نظامی قدرت های اقتصادی، بنام منفعت مردم و بنام "حقوق بشر"
هنر و حرفه، این کمیسون ها و اجلاسها است. این ادعا را تاریخ 60 ساله این
کمسیون و بخصوص عملکرد آن در دوره جهان یک قطبی، گواه است. غالبا هنگامی از
انواع و اقسام کنوانیسون های حقوق بشر، حقوق زنان و حقوق کودکان و پناهندگان و
سالمندان و اسرا و زندانیان و ... در محکومیت یک عضو "خاطی" استفاده میشود که
آن عضو و آن دولت از محور حفظ منافع قدرت های اقتصادی و سیاسی و نظامی، کم یا
زیاد خارج شده باشد. در راس این اجلاسها سران دولتهایی نشسته اند که خود بانیان
و مسئولین سلب بیشتری حقوق انسانی در کشورهای تحت حاکمیت خود و در کشورهای دیگر
اند. آمریکا از سرکردگان این سازمان، یکی از سه کشوری است که کنفوانسیون حقوق
کودک و منع اعدام کودکان را امضا نکرده است و خود افراد زیر 18 سال را اعدام
میکند. بشر و حقوق آن برای سازمان ملل و کمسیون حقوق بشر ش که حکومت اسلامی
ایران هم یک عضو آن است، وسیله ای در راستای منافع قدرت های حاکم است.
مسئله ایران اگر در
دستور کار این اجلاس قرار میگیرد، نه از سر منافع مردم که از سر منافع قدرت های
اقتصادی اروپایی و آمریکا است، در این تردیدی نیست.
با این وجود هرکجا که
بنام مردم و بنام حقوق انسان، جمعی تشکیل میشود و سروصدایی بلند میشود و مصوبه
و قراری صادر میشود، در هر جمع و اجلاسی که بنام مردم و منافع آنها رو به جهان
صحبت میشود و تصمیمی گرفته میشود، میتوان و باید صدای عدالتخواهی مردم را
منعکس کرد. هرچند که این اجلاس محل احقاق حقوق انسانی مردم ایران نیست، اما محل
تصمیم گیری در مورد آینده ایران، از طرف مردم ایران هست. و نباید اجازه داد در
این مجامع علیه مردم تصمیم و رایی صادر شود.
کمسیون حقوق بشر
سازمان ملل و شصت و یکمین اجلاس آن، اگر به مورد ایران میپردازد، باید تحت فشار
قرار گیرد که حرفی بیش از منافع و مسائل قدرت های سیاسی و اقتصادی و نظامی
بزند. اگر تلاش قدرتهای اقتصادی و نظامی و در راس آنها آمریکا، محکومیت رژیم
قرون وسطایی ایران به خاطر "غنی سازی اورانیوم و دسترسی به سلاحهای اتمی" است،
تلاش نیروهای آزادیخواه و برابری طلب باید اعلام محکومیت ایران به خاطر نقض
حقوق انسانی مردم باشد. اگر در این اجلاس ایران را به خاطر عدم پیروی از فشار
های دیپلماتیک دول غربی، محکوم میکنند، تلاش نیروهای آزادیخواه و برابری طلب،
باید محکومیت ایران به خاطر سرکوب وخفقان و آپارتاید جنسی و بی حقوقی مطلق
زنان، جوانان و کارگران، باشد.
بررسی مورد ایران
دراین اجلاس باید توسط مخالفین رژیم اسلامی، از محکومیت رژیم به خاطر مستمسک "
اتم و رفراندم"، به سمت محکومیت رژیم به خاطر سنگسار، زن ستیزی، کودک ستیزی و
اعدام کودکان و فقدان حق اعتصاب و حق تشکل و آزادی عقیده و بیان و آزادی احزاب
سیاسی بچرخد.
اگر این اجلاس و
کمیسون حقوق بشر سازمان ملل میخواهد در مورد حقوق مردم ایران صحبت کند و چیزی
تصویب کند، باید قبل و پیش از هر چیز بر محکومیت واقعیات زیر صحه بگذارد.
جمهوری اسلامی ایران
به خاطر محروم کردن مردم از ابتدایی ترین حقوق و آزادی های فردی، سیاسی، فرهنگی
و اجتماعی، محکوم است
حکومت اسلامی ایران
به خاطر اعمال مخوف ترین مجازات های اسلامی، شلاق، تغزیر، سنگسار، و قصاص
محکوم است
رژیم اسلامی به خاطر
آپارتاید جنسی محکوم است
حکومت اسلامی ایران
به خاطر ترور، شکنجه، اعدام، و حبس مخالفین سیاسی خود محکوم است
رژیم ایران به خاطر
تحمیل زندگی قرون وسطایی به مردم ایران محکوم است
جمهوری اسلامی به
خاطر کشتار صدها هزار نفر از مردم بیگناه ایران، که جرمشان اعتراض و سرپیچی از
فرامین اسلامی و "بدحجابی"، اعتصاب، در دست داشتن یک برگ از ادبیات مخالف،
نوع لباس و سلیقه رفتار و زندگی غیر اسلامی، است، محکوم است
سران حکومت اسلامی
ایران به خاطر جنایات میلیونی در حق مردم ایران به مدت 26 سال، بعنوان بتهکاران
و جنایتکاران، محکوم اند.
شصت و یکمین اجلاس
کمیسون حقوق بشر سازمان ملل، باید زیر فشار صدای اعتراض و عدالتخواهی مردم
ایران و با اعلام این خواستها، ناچار شود، حرفی در مورد حقوق مردم بزند. نباید
اجازه داد با طرح انواع و اقسام محکومیت هایی چون دسترسی به نیروی اتمی و
فقدان رفراندم، منافع اقتصادی و سیاسی و نظامی دول حاکم، را بنام منافع حقوق
بشری مردم ایران، قالب کنند.
حزب کمونیست کارگری –
حکمتیست
25 اسفند 1383 – (15
مارس 2005)
|