کسب اجازه از جمهوری اسلامی لازم نیست!

حسین مرادبیگی

کارگران نیشکر هفت تپه، در آخرین اطلاعیه خود نوشته اند، به مجمع عمومی، تشکل واقعی خود رسمیت علنی داده اند و  برای ادامه کاری آن هیئت موسس یا هیئت اجرائی آن را نیز انتخاب کرده اند. از متن اطلاعیه چنین برمیاید که نمایندگان کارگران نیشکر هفت تپه برای رسمیت دادن به مجمع عمومی خود نزد ادارات جمهوری اسلامی از قبیل اداره کار و غیره رفته اند تا از این لحاظ نیز مجمع عمومی خود را رسمیت دهند. مطابق معمول، نمایندگان حکومت اسلامی به نمایندگان کارگران نیشکر جواب سربالا داده و حتی آنان را تحقیر نیز کرده اند.

در این رابطه مساله اي كه  لازم  به تاكيد و يادآوري  است اين است كه، کارگران برای ایجاد تشکلهای کارگری مستقل از جمهوری اسلامی بویژه مجمع عمومی نیازی به کسب اجازه و حتی رسمیت دادن به آن توسط جمهوری اسلامی ندارند. کارگران اگر بخواهند و هر وقت لازم به بینند خودشان میروند آن را جائی ثبت میکنند. واضح است منظور این نیست که در ایران تحت حاکمیت اسلامی سرمایه برای طبقه کارگر مساله به این سادگی پیش میرود. جمهوری اسلامی یکی از کارهایش جلوگیری از تجمع و تشکل و اتحاد طبقه کارگر است تا  شرایط برده وار و سطح زندگی بسیار نازل فعلی را به طبقه کارگر ایران تحمیل کند. جمهوری اسلامی به محض شروع هر اعتراض و اعتصاب کارگری ای پاسدار و نیروی انتظامی خود را میفرستد تا به کارگران نشان دهد که نه با کارفرما و سرمایه داران که مستقیما با جمهوری اسلامی طرفند. فعالين و رهبران کارگری را به زندان می اندازد تا نشان دهد تا آنجا که در توانش هست از پراکنده نگاه داشتن کارگران دست بر نمی دارد. در مقابل این وضعیت تاکید ما بر عدم اجازه از جمهوری اسلامی است و بطور ویژه تر تاکید ما روی مجمع عمومی است به عنوان تنها تشکلی که کارگران را از کسب اجازه و یا سرگردان شدن در دالانهای این یا آن اداره جمهوری اسلامی بی نیاز میکند. این خصلت مجمع عمومی است که حتی دولت سراپا ضد کارگری و هاری چون جمهوری اسلامی نیز نمی تواند مانع از تشکیل آن شود. نمی تواند مانع از تجمع کارگرانی شود که برای بررسی مشکلات و شرایط کاری خود هر وقت که بخواهند در صحن کارخانه و یا هر مرکز کاری دیگری دور هم جمع شوند.

کارگرانی که در یک روز و یک ساعت معین در یک جا جمع میشوند، به جمهوری اسلامی میگویند که همه ما داریم برای گرفتن فلان حق و حقوق خود تصمیم میگیریم. میگویند نمی توانید یکی از ما ها را نشانه روید، حتی اگر این کار را هم بکنید نمی توانید مانع تجمع دوباره همه ما در کانتین و یا صحن کارخانه و محل کار شوید. جمهوری اسلامی نمی تواند که همه کارگران را یک جا دستگیر کند. برای ایجاد این تشکل، مجمع عمومی، کارگران نیازی به زدن در مقامات و ادارات تابعه جمهوری اسلامی ندارند. نیازی به رسمیت دادن آن از  جانب جمهوری اسلامی ندارند. مگر جمهوری اسلامی خود از کارگران بخواهد که بیایند به مجمع عمومی خود رسمیت دهند. در این صورت واضح است که کارگران یکی دو نفر از اعضاء هیئت اجرائی مجمع عمومی خود را میفرستند فلان اداره کار جمهوری اسلامی و به تشکل خود رسمیت میدهند.

آنچه که این موقعیت و این رویاروئی را برای کارگران و به نفع کارگران تضمین میکند، ادامه کاری مجمع عمومی است، برگزاری جلسات آن است هر وقت که کارگران لازم به بینند. این ادامه کاری هم وقتی تضمین خواهد شد که کارگران در اولین نشست مجمع عمومی خود هیئت و یا جمع اجرائی مجمع عمومی را انتخاب کنند. این هیئت یا جمع اجرائی در فاصله دو نشست مجمع عمومی، مسئول پیگیری مسائل و خواستها و حق و حقوقی میشود که کارگران از کارفرما و دولت خواسته اند. در صورت عملی نشدن آنان و یا طفره رفتن و زدن زیر آن از طرف دولت و کارفرما، فراخوان مجمع عمومی کارگران را میدهند و کارگران در مورد نحوه پیشبرد مبارزه خود برای احقاق حقوق خود تصمیم جمعی میگیرند.

موفقیت کارگران در این تقابل پیچیدگی خاصی ندارد، جز فراخوان نشستهای مجامع عمومی توسط کارگران هر وقت که لازم شد و در نتیجه تحمیل آن به جمهوری اسلامی. این کار، عدم کسب اجازه از رژیم اسلامی را تضمین و کارگران را از دویدن به دنبال این یا آن مامور جمهوری اسلامی و یا اداره کار تابعه آن، بی نیاز میکند.

27 ژانویه 2008