جنبش آزادي و برابري
و تناقضات رژيم
مظفر محمدي
سخنگوي قوه قضاييه ميگويد، "ما هيچگونه تمايلي براي بازداشت دانشجويان نداريم و موافق برخورد قضايي با دانشجويان نيستيم، ما صبر پيشه ميكنيم". و در مقابل وزارت اطلاعات تهديد ميكند كه " هستي تان را بر سرتان خراب ميكنيم"!
اين دو موضع گيري در ظاهر متناقض اما در واقع يك حقيقت را نشان ميدهد. يكي ميگويد با فشار و دستگيري از عهده مبارزات آزاديخواهي و برابري طلبي بر نمي آييم و ديگري هم با تهديد، استيصالش را ا ز سركوب جنبش آزادي و برابري نشان ميدهد.
دولت احمدي نژاد و وزارت اطلاعاتش در طول يك سال اخير براي سركوب جنبش آزادي و برابري سنگ تمام گذاشتند اما نتوانستند اين جنبش را به تسليم وادارند و جامعه را مرعوب كنند. "صبر ميكنيم" و يا "به آتش ميكشيم" را در كنار ديدار روز جمعه احمدي نژاد از دانشگاه علم و صنعت به صورت سرزده و با تدابیر شدید امنیتی و در یک روز تعطیل! بگذاريد، آنوقت معلوم ميشود كه اين جنايتكاران تا چه اندازه در متوقف كردن يك جنبش و صداي آزادي و برابري عاجز و ناتوانند.
بازجويان و ماموران وزارت اطلاعات مدام دانشجويان و اعضاي خانواده هايشان را تهديد ميكنند و ميخواهند كه دانشجويان در مقابل بازداشتهاي وسيع فعالين دانشجويي سكوت كنند و به تماس هاي تلفني ماموران وزارت اطلاعات جواب بدهند.
همزمان با احضار ده ها دانشجوي دانشگاه هاي مختلف به اطلاعات، هم اكنون تعدادي از دانشجويان دانشگاه هاي تهران، شيراز، پلي تكنيك، اصفهان و ... ، ازجمله محمد پورعبدالله ، عليرضا داودي ، يونس ميرحسيني، اسماعيل جليل وند و ... دستگير شده اند. بهنگام دستگيري اين دانشجويان به منازلشان هجوم برده و كامپيوتر و كتاب ووسايل شخصي شان را با خود برده اند. حتي بهنگام بازداشت اسماعيل، گردن بند همسرش را ضيط كرده اند.
اين پروسه طولاني و مداوم احضارها و دستگيري و تهديد و يا "صبر ميكنيم" ها براي جمهوري اسلامي معضلي شده است كه نامي جز استيصال نميتوان بر آن نهاد. آخرين خواست و تقاضاي وزارت اطلاعات از دانشجويان و فعالين دانشجويي اين است كه در وبلاگ هايشان عليه دولت ننويسند و به تلفنهاي مامورين وزارت اطلاعات فقط جواب بدهند!
فعالين دانشجوي و بويژه دانشجويان آزاديخواه و برابري طلب در چنين اوضاع و احوالي با دو مساله محوري و اساسي روبرو اند كه اگر متحقق شود، گسترش اين جنبش وعقب نشيني كامل تعرض رژيم را در پي خواهد داشت.
يكي، فشرده تر كردن صفوف فعالين جنبش حول شعار آزادي و برابري و ايجاد صفي قدرتمند درمقابل تعرض دولت و ايجاد فضايي است كه قبل از هرچيز آزادي بيان و تشكل و فعاليتهاي اجتماعي و انساني را تامين و تضمين كند. اين فضارا جنبش دانشجويي در سال و ماه هاي قبل از تعرض اخير رژيم تجربه كرده اند. نشريات، نهادها، فعل و انفعالات فكري و سياسي و هنري و فرهنگي و همدلي و همفكري هاي وسيع گرايشات مختلف با هم و غيره از جمله اين تجارب اند. از اين سنگرها نبايد عقب نشست. بخصوص در آستانه درگير شدن صفوف بورژوازي با مساله بحران اقتصادي عميق ومساله انتخابات و ساخت و پاخت ها و دسايس و توطئه هايشان در جريان آن و عليه همديگر، شرايط براي به دست گرفتن ابتكارات قديم و جديد دردانشگاه ها و ساختن فضايي بازتر، ممكن است فراهم شود. بدون اينكه الزاما به دام دفاع از اين و آن جناح دولت و بورژوازي در جريانات نمايش انتخاباتي افتاد.
و دوم، تلاش براي ايجاد رابطه اي تنگاتنگ با جنبش كارگري و مبارزات اقتصادي كارگران و ايجاد يك همبستگي اجتماعي و انساني است. بحران اقتصادي و فقر و فلاكت فزاينده در نتيجه آن، دامن طبقه كارگر و كل صفوف مردم زحمتكش جامعه را گرفته است. بورژوازي و دولتش اين بحران را بر سفره طبقه كارگر سرشكن ميكنند. كل مردم زحمتكش و در راس آن طبقه كارگر بايد در مقابل اين تعرض صف و سدي ببندند. در اين اوضاع و احوال اگر طبقه كارگر متوجه نقش طبقاتي خود در جامعه نشود و اگر به عنوان يك طبقه نه اين و ان صنف به ميدان نيايد، علاوه بر اينكه مبارزه اقتصادي و صنفي اش به جايي نميرسد، در همان حال دست دولت بورژوايي براي سركوب جنبش آزادي و برابري، سركوب برابري طلبي زنان و غيره بازتر ميشود. بايد اين نقش را مدام به كارگران سوسياليست و فعالين كارگري خاطرنشان كرد و سراغشان را گرفت و دستشان را براي اين همكاري و همبستگي فشرد.
در اينجا يك نمونه از اقدام دانشجويان ميبد را مثال ميزنم كه از اين نوع كار است و اگر گسرش پيدا كرده و از تبليغ فراتر برود و از هر دو طرف به عمل در آيد، اين همبستگي تامين ميشود:
"در شرایط حاد کنونی جنبش های کارگری نماد روشن امید هستند تا رهایی حقیقی جامعه را ممکن سازند. در این راستا برای رسیدن به جامعه ای بی طبقه و توقف ظلم طبقاتی، نزدیکی و همراهی جنبش دانشجویی با جنبش طبقه ی کارگر ضرورتی گریز ناپذیر و فوری دارد. لذا ما دانشجویان آزادیخواه و برابری طلب میبد این هجمه ی سراسری به حقوق کارگران را شدیدا محکوم کرده و آن را در راستای سود بیشتر طبقه ی اندک سرمایه دار می دانیم. ما خواستار توجه جدی مجامع جهانی و افکار عمومی به این فجایع خاموش هستیم و اعلام می کنیم تا زمانی که مسئله ی «مالکیت» و معادله ی «توزیع ثروت» به نفع طبقه ی مولد و کارگر تغییر پیدا نکند و تا زمانی که دست استثمارگران طبقه ی کارگر از حقوق انسانی اکثریت مولد جامعه کوتاه نشود و حقوق حقه و حداقلی کارگران احقاق پیدا نکند، در صف اول مبارزه در کنار کارگران خواهیم ایستاد و از هیچ تلاشی فروگذار نخواهیم کرد.
کارگران جهان متحد شوید، رفقا متحد شوید"!
« دانشجویان آزادیخواه و برابری طلب میبد »