کومه له رادیکال وکمونیست به گذشته متعلق است

(باز هم دیپلماسی یا انتخاب سیاسی )   

رحمان حسین زاده

استقبال رهبری کومه له به سرپرستی ابراهیم علیزاده در آبان ماه سال جاری از "هیئت بلندپایه" حزب دمکرات کردستان ایران به سرپرستی مصطفی هجری را به عنوان یک گام بلند دیگر رهبری کومه له و دبیر اول آن در چرخیدن و هضم شدن در جنبش ملی و ناسیونالیستی کرد در تاریخ باید ثبت کرد. نشست و برخاستهای روتین رهبری کومه له با احزاب و جریانات ناسیونالیست وارتجاعی در منطقه نه تازه است و نه الزاما  قابل نقد و بحث جدیتراز آنچه جریان ما و شخصا هم در باره آن نقد وافشاگری کرده ایم . آنچه این مورد را مجددا قابل بحث ونقد میکند، مقطع زمانی دیدار و حزبی است که قرار است در مسائل "منطقه و ایران و کردستان" با آن همکاری داشته باشند.  ابتدا گزارش و عکس  مرکز خبری حزب دمکرات کردستان ایران از این دیدار را مشاهده کنیم و بعد بحث را دنبال میکنیم.

دیدار هیئت بلند پایه‌ی حدکا از کومله

2008-11-04

مصطفی هجری – ابراهیم علیزاده

به نظر میرسد توضیح حزب دمکرات و عکس یادگاری هجری- علی زاده به اندازه کافی گویا باشد. با این وصف بگذارید موضوع را بیشتر بررسی کنیم.  

آنچه من میخواهم توجه به آن را جلب کنم اینست که این دیدار بعد از کنگره چهاردهم حزب دمکرات برگزار شده است. پافشاری این کنگره بر تداوم سیاستهای تشدید قوم گرایی و فدرالیسم و جمع بندی از سیاست قبلی ثبت نام در جبهه پنتاگون برای جنگ در ایران تحت رهبری داهیانه بوش فعلا به کنار، آنچه کنگره ایندفعه حزب دمکرات را متمایز کرده است، جهت گیری سرراست اسلامی و سازمان سازی اسلامی آن تحت نام "اجتماعی کردن" مبارزه است. جهت گیری اسلامی حزب دمکرات زبان اعتراض بخشی از ناسیونالیستهای سکولار حتی در صفوف همان حزب را گشوده است. اما تا این لحظه نه تنها اعتراض نیم بند کومه له به اصطلاح "سوسیالیست" را موجب نشده، بلکه طبق گزارش این دیدار" دیپلماتیک" به دنبال کنگره دو حزب قرار است در مسائل "منطقه و خاورمیانه و ایران و کردستان همکاری" و لابد در عرصه "اجتماعی کردن مبارزه هم" همکاری داشته باشند.  

 این دیدار و عکس یادگاری هجری، علی زاده به نحو سمبلیکی موقعیت عینی کومه له فعلی را در صف بندی جنبشها و احزاب سیاسی منطقه تصویر میکند. از یک طرف سازش و سکوت و استقبال  و دوستی و همکاری با احزاب ناسیونالیست و مرتجع حاضربه خدمت در جبهه پنتاگون و در جبهه اسلامیون سنی مشابه جریان هجری واز طرف دیگرکینه توزی و خصومت با دانشجویان آزادیخواه و برابری طلب،به عنوان ستون محکم آزادیخواهی و برابری طلبی و  با  حکمتیستها و احزاب کمونیست کارگری در عراق وکردستان.

 از مقطع جدایی ما کمونیستهای کارگری، کومه له تلاش برای هضم شدن در صف بندی احزاب ملی وناسیونالیست را زیر لوای دیپلماسی انتخاب کرد. دوازده سال قبل منصور حکمت در مطلبی مستدل تحت نام  "دیپلماسی و یا انتخاب سیاسی" مطرح کرد که "صورت مساله اینست: چه چیزی این وارونگی و این موقعیت غیر قابل هضم در روابط سیاسی و عملی کومه له امروز با دولتها و نیروهای سیاسی منطقه را توضیح میدهد" ودر همان مطلب با ارائه نقد کمونیستی نشان داد این پدیده "دیپلماسی"نیست و یک انتخاب سیاسی است و راه پرهیز از ادامه این انتخاب سیاسی و این وارونگی و هضم شدن در صف بندی ناسیونالیستی را پیش روی کومه له گذاشت. دوازده سال از این اتفاق گذشته است و در بررسی مجدد روابط ومناسبات کومه له با احزاب و جریانات سیاسی می بینیم که  رهبری کومه له راه پرهیز از آن مسیر غیر قابل هضم را طی نکرد، بر عکس آن وارونگی را به نفع انطباق سرراست با ملزومات هضم شدن در جنبش ملی وناسیونالیستی کرد طی کرده است. امروز "وارونگی و غیر قابل هضم بودنی"  در کار نیست و تکرار نقد "وارونگی روابط ومناسبات و سیاست و دیپلماسی" آن هم درست و کارساز نیست. اساسا مشکل کومه له هم در حوزه روابط ومناسبات و دیپلماسی نیست. به نظر من مدتها است که دگردیسی سیاسی کومه له به فرجام رسیده است. کومه له امروز شاخه ای از ناسیونالیسم کرد با ماسک چپ است که آگاهانه استراتژی و تاکتیک و سیاست و پراتیک و مناسبات و روابط خود را با آن وفق میدهد.

در حالیکه مباحث کنگره چهاردهم حزب دمکرات هجری و اسلام گرایی و سنی گری این جریان به مباحثه داغ در فضای سیاسی کردستان تبدیل شده و صف بندی جدی ایجاد کرده است، به سنی گرایان منزوی ومنفور قوت قلب داده و امثال مکتب قرآنیها و جانشین مفتی زاده مشهور قاطعانه به حزب دمکرات لبیک گفته و قرار است از "خداوند متعال" بخواهد گذشته غیر اسلامی این حزب را نادیده بگیرد و در مقابل اعتراض به این جهت گیری فوق ارتجاعی حزب دمکرات نه تنها توسط کمونیستهاوحکمتیستها تحرکی ایجادکرده،بلکه سکولارهای ناسیونالیست کرد و از جمله در  صفوف خود حزب دمکرات را هم به میدان کشانده است، کومه له تحت رهبری علیزاده بار دیگر و با جسارت در کنار حزب دمکرات ایستاده است. در این راستا دیدار دوستانه رهبری کومه له با این حزب و زمینه سازی همکاری با آن را و عکس هجری- علیزاده را به عنوان نماد آن باید قاب گرفت و در کلکسیون "پر افتخار"   پرونده این جریان و دبیر اول آن ثبت کرد.  این مورد هم از آن مقاطع تاریخی وبیاد ماندنی در تاریخ دو دهه اخیر رهبری کنونی کومه له و شخص ابراهیم علیزاده است که موارد دیگری از آن را ثبت کرده ایم  و بی مناسبت نیست همین جا چند مورد مهم آنرا یادآوری کنم.

 الف- درست دو دهه قبل در سال 1989 رهبری وقت کومه له و شخص ابراهیم علیزاده ابتکار اولین گردش به راست رسمی در صفوف کومه له را در مقابله با خط مشی کمونیستی و کارگری حزب کمونیست ایران و کومه له و کمونیسم کارگری منصور حکمت به عهده گرفت. مقطع مهمی که به عنوان کشمکش چپ و راست در تاریخ آن جریان ثبت شده و ابراهیم علیزاده رسما در پلنوم شانزدهم آن حزب مسئولیت این گردش به  راست را تقبل کرد و از مقام خود استعفا کرد، هر چند استعفای وی پذیرفته نشد.

 ب- در مقطع بحران خلیج و رویدادهای کردستان عراق در سال 1991 به دنبال تغییر تناسب قوا در صحنه سیاسی کردستان به نفع حاکمیت ناسیونالیسم در کردستان عراق، دبیر اول کومه له بار دیگر در صف بندی کمونیسم و ناسیونالیسم درون حزب کمونیست ایران و کومه له در کنار ناسیونالیسم و پرچمدار آن مقطع آن عبدالله مهتدی ایستاد وبنا به موقعیتش به عنوان دبیر اول سازمان کومه له نقش تعیین کننده ای  در جدایی آن دوره و شیفت کردن کومه له به بستر جنبش ملی وناسیونالیسم کرد و راست جامعه ایفا کرد.

ج-  در سال 1996 دبیر اول کومه له در دیدار با دبیر کل وقت حزب دمکرات کردستان، عبدالله حسن زاده پای بیانیه و سندی را امضاء کرد که برای اولین بار در تاریخ کومه له، حزب دمکرات کردستان را به عنوان "نیروی درون جنبش انقلابی کردستان" به رسمیت شناخت. سالها  یک دلیل جنگ حزب دمکرات علیه کومه له رادیکال وکمونیست تحمیل خواست "انقلابی نامیدن" حزب دمکرات توسط کومه له و کمونیستها در کردستان بود. در مقابل این ضد حقیقت و این زورگویی ایستادیم. کومه له کمونیست و ما کمونیستهای متشکل در کومه له و دهها و چه بسا صدها رفیق عزیزجانباخته مان در مقابل جنگ و زورگویی حزب دمکرات ایستادیم و از این حقیقت دفاع کردیم که ناسیونالیسم و حزب دمکرات نه انقلابی بلکه به صف ارتجاع وضدیت با مردم و انسان مربوطند و با این جانفشانی این حقیقت را به شعور جامعه تبدیل کردیم. همانوقت نوشتم "ابراهیم علیزاده و رهبری کنونی کومه له با   پشت کردن به یکی از پرنسیبهای جاافتاده و طبقاتی کومه له سوسیالیست و رادیکال  و کمونیستها در کردستان چیزی خوش خدمتی در بارگاه حزب دمکرات و ارتجاع و طرد و انزوا در صف کمونیستها و انقلاب درو نخواهند کرد" امروز این اتفاق افتاده است.

د- جدیدیترین مقطع مهم دیگری که در تاریخ رهبری کومه له و دبیر اول آن ثبت شده است، خصومت و کینه توزی و مخالفت یکسال گذشته این جریان با دانشجویان آزادیخواه و برابری طلب آنهم در دوران تعرض سبعانه جمهوری اسلامی در خارج و داخل زندان به صف دانشجویان بوده است. گرویدن رهبری کومه له و مشخصا همفکر شبانه روزی دبیر اول یعنی صلاح مازوجی  به سیاست دشمنانه و جاسوسی مسلکانه و نئوتوده ایستی آذرین-  مقدم  در مقابله با دانشجویان آزادیخواه و برابری طلب زبانزد خاص و عام است و لازم به توضیحی از جانب من نیست. رهبری کنونی کومه له و دبیر اول تایید کننده این افتضاحند.  شریک شدن رهبری کومه له در این منجلاب را در کنار خصومت 17 ساله آنها علیه کمونیسم منصور حکمت، علیه کمونیستهای کارگری عراق و کردستان عراق در آن جامعه قرار دهید تا تصویر کاملی از جدایی کومه له از صف آزادیخواهی و برابری طلبی داشته باشید.

 به یادآوری همین موارد اکتفا میکنم که در همه آنها دبیر اول کومه له نقش مبتکر را داشته است. موارد بیشمار دیگر از راست گرایی کومه له تحت رهبری ابراهیم علیزاده در مقاطع مختلف توسط جریان ما و رفقای ما مورد نقد قرار گرفته است. متاسفانه باید اذعان کنم باغ سبز جنبش ملی و ناسیونالیسم کرد، چنان این کمونیستهای سابق را در خود محصور کرد، که نقد و هشدار و راه حل کمونیستی جلودارشان نیست. به نظر من باید کار دیگری کرد.

 کومه له رادیکال و کمونیست به گذشته متعلق است.

 کومه له سازمان رادیکال و کمونیستی بود که با تعهد به منافع کارگر و زحمتکش و مردم محروم پا به سیاست گذاشت و در مقطع انقلاب 1357 به عنوان دسترسترین و ممکن ترین جریان چپ دخالتگر، رادیکالیسم جامعه کردستان و دفاع از منافع کارگران  و زحمتکشان و زنان و جوانان آن جامعه را نمایندگی کرد. با عروج چپ گرایی و شکل گیری کمونیسم انقلابی منصور حکمت با جسارت به این روند پیوست و به عنوان سازمان کردستان حزب کمونیست ایران یک دهه پرافتخار از تعلق به مبارزه سیاسی و طبقاتی و تعلق به استراتژی و پراتیک کمونیستی را نمایندگی کرد. مزاحمتها و ممانعتهای گرایش ناسیونالیستی درون این تشکیلات مانع ادامه این روند بود. کشمکش حاد دو سه ساله کمونیسم و ناسیونالیسم درون کومه له در اواخر دهه 80 میلادی به جدایی کمونیستهای کارگری منجر شد(در مورد مضمون این مسئله قبلا ومفصل توضیح داده ایم، ودر اینجا رجوع به آن لازم نیست). از آن مقطع به بعد از اوایل دهه 90 میلادی در بطن تحول جهانی فروپاشی کمونیسم بورژوایی شوروی و تحولات عراق و به حاکمیت رسیدن ناسیونالیسم کرد، و با مشاهده تغییر تناسب قوا در سطح جهانی و منطقه ای به نفع قطب راست، گرایش راست و ناسیونالیستی درون کومه له با حمایت و حتی مواردی ابتکار عمل ابراهیم علیزاده دبیر اول کومه له سر این جریان کمونیست و رادیکال را تماما به طرف ناسیونالیسم و راست جامعه چرخاندند. محتوا و  کاراکتراین جریان انقلابی را تغییر دادند. در این میدان بازی چند تکه قوم پرست و افراطی امثال سازمان زحمتکشان و شعبات آن را از خود بیرون دادند ونهایتا کارنامه ای از خود به دست دادند که چند مورد آن را بالاتر اشاره کردیم. آخرین شاهکارهای پدیده تحت رهبری ابراهیم علیزاده، از یک طرف گرویدن بخشی از آنها به خط نئوتوده ایستی آذرین - مقدم و خصومت با دانشجویان آزادیخواه و برابری طلب، از طرف دیگر قد علم کردن فراکسیون تمام عیار ناسیونالیستی موجود و جدیدترین مورد اتفاق کنونی تمرین زمینه های همکاری با حزب دمکرات قومی، فدرالیستی واسلامی  تحت مسئولیت مصطفی هجری است. اینجا سئوالم از کمونیستها و انسانهای رادیکال از هر ناظر آگاه و هر فعال سیاسی منصف و هر انسانی است که دوران رادیکالیسم و چپ گرایی گذشته کومه له هنوز برایشان قابل احترام است، آیا  شباهتی بین کومه له فعلی و کومه له رادیکال و پیگیر ضد اسلام و مذهب و مانع قلدریهای حزب دمکرات مقطع انقلاب 57 وجود دارد؟ آیا ربطی بین کومه له فعلی و کومه له چپ و کمونیست مدافع و پرچمدار حقوق اولیه مردم زحمتکش در کردستان ومدافع کارگر و مردم تحت ستم و کومه له جسور و انقلابی در جنگ حزب دمکرات علیه کمونیسم و آزادیخواهی و صاحب استراتژی کمونیستی کنگره ششم وجود دارد؟

  به نظرم ربطی و شباهتی با آن گذشته انقلابی و کمونیستی ندارند. به لحاظ حقوقی میتوانند کماکان به نام کومه له در جبهه راست وناسیونالیسم سرگردان باشند. اما مدتها است اینها تعهدی و ربطی به کومه له رادیکال و چپ ندارند. هشت سال قبل در مقطع انشعاب سازمان فدرالیستی زحمتکشان منصور حکمت در انجمن مارکس امکان بازگشت به کومه له کمونیست را پیش روی رهبری کنونی کومه له و همه کسانی که هنوز خود را کمونیست مینامیدند، گذاشت. افق و سیاست راست و پراگماتیسم و محافظه کاری مزمن رهبری کنونی کومه له جسارت چنین اقدامی را از آنها سلب کرد و راهی را رفتند که امروز عاقبتش را می بینیم. کسانی که امروز ظاهرا با استناد به پیشنهاد آن وقت منصور حکمت گاه  و بیگاه امید به احیای کومه له کمونیست را به میان میکشند، یا اتفاقات 8 ساله اخیر و هضم شدن کومه له فعلی در جنبش ملی کرد و فاکتورهای تاثیر گذار آن را نمی بینید و یا آن را می بینند و بنا به هر مصلحتی آن را پرده پوشی میکنند.

 وظیفه ما کمونیستها و حکمتیستها است که بدون کوچکترین ابهامی اعلام کنیم ، کومه له رادیکال و کمونیست که به دنبال انقلاب 57 نزدیک به 15 سال مظهر آزادیخواهی و برابری طلبی و مبارزه پیگیر علیه جمهوری اسلامی و بورژوازی وناسیونالیسم و خرافه بود، عمر مفید و موثر خود را به پایان برد و کومه له کمونیست به تاریخ پیوست. هر کارگر و زن و جوان و انسان آزادیخواه و چپ در جامعه کردستان و در صفوف خود کومه له لازمست به این حقیقت آگاه شود که موجبی برای کمونیستها و آزادیخواهان و برابری طلبان برای ادامه فعالیت در صفوف کومه له وجود ندارد. جریان متشکل کمونیستی در جامعه کردستان و جریانی که سیاست و پراتیک کمونیستی امروز در کردستان را به آن گذشته انقلابی و کمونیستی متصل نگه میدارد، حزب حکمتیست و تشکیلات کردستان این حزب است.  کمونیستها و کارگران و انسانها ی آگاه در کردستان و در صفوف کومه له را به این حزب و به این صف باید فراخواند. این مسیر سرراست تقویت جنبش کمونیستی و کارگری در کردستان است.