روز "ملی" کلاهی که سر مردم گذاشته میشود
رحمان حسین زاده
مناسبت دوم بهمن (2 ی ریبه ندان) روز تاسیس جمهوری مهاباد به ریاست قاضی محمد نزدیک است. هر دو حزب دمکرات کردستان و دیگر جریانات ناسیونالیست و ملی گرای کردستان باردیگر تبلیغات فشرده و کمپین متنوعی را برای تبدیل این واقعه به "روز ملی" در کردستان شروع کرده اند. "روز ملی" کلاه بزرگی است که سر مردم گذاشته میشود و وظیفه ما به عنوان جنبش انسانی و آزادیخواهانه است، با هوشیاری تمام در این مورد آگاهگری کنیم و مردم را نسبت به ماهیت فریبکارانه و دروغ بزرگی که تحویل آنها داده میشود، هشیار نماییم.
میدانم همین چند جمله شروع این نوشته، حساسیت ناسیونالیستها وملی گراهای کرد را موجب شده و خواهند گفت "حکمتیستها" دوباره شروع کردند. میپرسند مگر در همه کشورها "روز ملی" معمول نیست؟ مگر "ملتهای" دیگر روز ملی ندارند؟ چرا ما نباید داشته باشیم؟ و با تبلیغ وارونه خواهند پرسید چرا به "روز ملی" دیگرا ن کاری ندارید! و فقط با "روز ملی کرد" مخالفید؟
بگذارید ازهمین پرسشهای فرضی ناسیونالیستهای "عزیز" شروع کنم و بگویم تبلیغات وارونه و حقایق را عوض کردن مشکلتان را حل نمیکند. ما کمونیستها و ما حکمتیستها با خرافه و دروغ بزرگ "روز ملی" در همه کشورها مخالفیم. ما "روز ملی" را در چهار گوشه دنیا در همه کشورها و هر جا که مرسوم است در تضاد با منافع اکثریت قاطع شهر وندان جامعه و وسیله ای در راستای پایمال کردن حقوق مردم میدانیم. روزملی پوشش پایمال کردن حقوق اکثریت جامعه است
روز ملی یکی از ابزارهای سیاسی و ایدئولوژیک بورژوازی و ناسیونالیسم و ملی گرایی در راستای پایمال کردن حقوق اکثریت جامعه است. در اینجا لازم نیست کل پدیده ناسیونالیسم و ساختگی بودن "ملت و ملی گرایی و کل مقدسات ملی " را همانطور که مذهب و مقدسات مذهبی دست ساز و ساختگی است ، مجددا مرور کنم. در این رابطه همه انسانهای علاقمند را به بحثهای "ملت، ناسیونالیسم و برنامه کمونیسم کارگری" از منصور حکمت در سایت منصور حکمت فرا میخوانم. به طور خلاصه "ناسیونالیسم، ملی گرایی ، ملت، منافع ملی، پرچم ملی، دولت ملی، سرود ملی ، جشن ملی و روز ملی" ساختگی و ابزارهای ایدئولوژیک وسیاسی طبقه سرمایه دار برای تحکیم سلطه استثمارگرانه خود بر گرده توده کارگر و مردم و جامعه است.هنر بورژوازی و طبقه سرمایه دارمنتسب به هر "ملیتی" اینست که منافع خود را ، سود آوری و تلنبار کردن ثروت نجومی را، و تملک کامل بر امکانات و ابزار تولید و ثروت جامعه در دست اقلیت سرمایه دار را، با عناوین و ترم های "منافع ملی " و دیگر "تقدسات ملی" به عنوان منافع کل جامعه قلمداد میکند. کارگر و انسان کارکن و مردم زحمتکش و اقشار پایین و تحت ستم جامعه را حول توهمات و دروغهای "ملی" به زیر سلطه و حاکمیت و استثمار خود میکشد. کار روزمره در ازای دستمزد و حقوقی ناچیزکه تنها امکان زنده ماندن به منظور تداوم کار برای سرمایه داری و سرمایه داران را تضمین کند، زیر لوای خدمت به "کشورو ملت و دولت" توجیه میکند. با این شگرد میخواهد طبقاتی بودن جامعه وفاصله عمیق طبقاتی شهروندان را پرده پوشی کند. بر حقوق کارگرومردم روپوشی بکشند و پایمالش کنند و کرده اند. قدمت این روند ظالمانه به قدمت عروج بورژوازی در سطح جهان در مقابل نظم کهن فئودالی و به قدمت انقلابات بورژوایی است که قبل از همه در اروپا و کشورهای پیشرفته صنعتی ریشه دارد. اکنون وارد سومین قرنی شده ایم که طبقه سرمایه دار روز روشن مناسبات عریان استثمارگرانه و تفاوت آشکار و طبقاتی میان انسانها و تفاوت عمیق ، ضد انسانی و نفرت انگیز موجود را در نحوه کار و زندگی شهروندان جامعه، از یک طرف ثروت انباشته شده در دست اقلیت انگل سرمایه دار واز طرف دیگر گرسنگی و فقر و نداری دامنگیر میلیونها انسان که طبق آمارهای رسمی خودشان فقط یک میلیون کودک در سال تلف میشود،و شیادانه با پناه بردن به "مقدسات ملی" توجیه میکند. این مناسبات ظالمانه توسط دولتهای متکی به قدرت سرمایه داران و با توجیه "منافع ملی" پاسداری میشود. "سرود ملی و جشن ملی و روز ملی" همگی ابزار ایدئولوژیک و تبلیغاتی و فریب مردم برای توجیه این مناسبات است. در سراسر دنیا و در همه کشورها ابزار مقدسات "ملی" و از جمله "روز ملی" را به عنوان مقدسات مشترک علم میکنند و همچون ابزار کارایی در تحمیل مناسبات وارونه دنیای کنونی به آنها متکی هستند. با اتکا به همین خرافات بزرگترین جنگها و کشتارها و نسلی کشی های یک قرن اخیر را به جامعه و انسانها تحمیل کرده اند. جنگ جهانی اول و دوم و همه جنگهای امپریالیستی و جنگ و کشتارهای همین یک قرن و یک دهه اخیر با توجیه منافع ملی به صحنه لت و پارشدن میلیونها انسان تبدیل شده است. هیتلر و موسولینی و چرچیل و فرانکو و بوش و بلر و میلوسویچ و بگوویچ و صدام حسین و سران جمهوری اسلامی و همه روسای دولتهای ضد مردم با توجیهات ملی لشکرکشی ها و جنایاتشان را اجرا کرده اند. در "روزهای ملی شان" سخنرانیهای آتشین توجیه جنایاتشان را داشته اند.
واقعیت اینست که طبقه سرمایه دارو استثمارگران و دولتهای آنها با توده کارگر و مردم "منافع مشترک، مقدسات مشترک و روز مشترک و ملی" ندارند. در هیچ جای دنیا این منفعت مشترک و این روز مشترک وجود ندارد و این کلاه بزرگی است که سر مردم گذاشته میشود. کمونیستها و صف آزادیخواه که منافع انسانی و نه ملی قطب نمای حرکت آنها است، لازمست علیه این دروغ بزرگ و این عوامفریبی رسوا قد علم کنند و طبقه کارگر و توده مردم را علیه آن بشورانند. کمونیستها در هر جای دنیا و از جمله در ایران و کردستان هم باید همین امر را پیش ببرند. هر جا حضور موثر و نفوذ کلامی دارند، این وظیفه را باید جدی تر پیگیری کنند. به همین دلیل یک وجه مهم کار ما حکمتیستها در ایران و در کردستان مبارزه بی امان علیه ناسیونالیسم و "مقدسات ملی و روز ملی" است.
تاریخ 62 ساله حزب دمکرات از روز تاسیس تاکنون نشان میدهد این حزب به طبقات دارا و استثمارگر و اکنون سرمایه دار کردستان مربوط بوده است . کارگر و مردم زحمتکش در کردستان نباید "روز ملی " ناسیونالیستهای رنگارنگ در کردستان را جدی بگیرند. روز ملی مربوط به عموم مردم و اکثریت جامعه نیست. روز اقلیت جامعه ، روزطبقه استثمارگر و سرمایه داران و ناسیونالیستها است. بگذارید آنها به هر شیوه که لازم میدانند "روز ملی شان" را جشن بگیرند. اکثریت جامعه، مردم زحمتکش و آزادیخواه نباید قاطی "روز ملی" بشوند. سال گذشته ناسیونالیستهای "حقوق بشری" کردستان و آقایان نمایندگان جمهوری اسلامی از مناطق کردنشین تحت نام "فراکسیون کردهای مجلس" و "جبهه متحد کرد" با چراغ سبز حزب دمکرات میخواستند، روز تاسیس جمهوری مهاباد را به عنوان "روزملی" به مردم تحمیل کنند. این تلاش نگرفت. کمپین امسال نیز حاصل بیشتری نخواهد داشت. واقعیت اینست که جمهوری مهاباد و مناسبت سالانه آن به مردم زحمتکش تعلقی ندارد. همین موضوع را به طور کنکرت و جداگانه باید مستدل کرد.